Beste Googlie,
Er is op dit moment een jongen die zowat in jou rol kunt zitten.
Iedereen zegt dat hij me leuk vind alleen is hij degene die meteen tegen me begint te praten op msn en we hebben het altijd vet gezellig saampjes.
Hij heeft het ook nog niet voluit gezegd. Maar iedereen heeft hem wel door.
Ik geef binnenkort een feest en nu vraag ik me af: zal ik hem uitnodigen?
Want stiekem zie ik hem ook wel zitten. Alleen zit ik nog te veel met mijn ex in mijn hoofd. Dat is het punt dat ik besluit toch maar niet voor hem te gaan. Omdat als mijn ex en ik samen zijn en we niet bang voor elkaar zijn haha, we een leuke avond hebben samen. Dat het weer als vanouds is.
En ik kan niet voor iemand gaan als er nog iemand in mijn hoofd zit!
Ik zal het nog heel even afwachten, ik denk dat ze je steun wel fijn vind. Dat ze iemand heeft om haar zelfvertrouwen weer te verbeteren. Blijf vooral haar vriend want ik heb plannen dat als het echt over is met mn ex dat ik dan voor hem ga!

Liefs,
Dearest...

Ik lees jullie berichtjes over licht en hoop aan de horizon. Een nieuwe geliefde wellicht?
maar ook een ex in de kop (en lijf)...
Ik denk dat het gewoon een goed teken is dat je uberhaupt weer eventueel misschien wel mits opdat als... weer aan een ander kan denken. het mogelijk acht dat er weer een nieuwe horizon zou kunnen zijn.
Maar mischien moeten we die eerste voorbijganger voorbij laten gaan (vraag ik me af)?
Dat meisje, die jongen, nemen als een symbool van veerkracht en levenslust, maar ons nog even verder bezinnen op waar we nu zijn in ons alleen zijn, en wat er misging met onze relatie.
Het is nu misschien makkelijker omdat we ergens weer hoop hebben.
Ik zag ook een vrouw voorbijgaan. Mooi, sexy, muzikant. Ik denk stiekem een beetje aan haar, en verbaas mezelf, dat het naast de pijn kan bestaan. Maar ergens weet ik diep van binnen, dat hier induiken een vlucht zou zijn. Er zijn nog wat dingen te beslechten met mezelf alleen. Een zo diep gat, een zo diepe wanhoop. Ik mag er niet aan voorbij gaan in de vergetelheid van misschien een nieuw paar armen om me heen.
Ik probeer het vooralsnog op te vatten als een gezond teken van genezing & hoop, maar verder af te zien van het najagen van deze eerste voorbijganger.
Ik geloof niet dat ik met deze resten van pijn en het nog altijd niet beslechtte gevecht met de eenzaamheid een evenwichtige nieuwe relatie aan zou kunnen gaan.
liefs
pipster

dank. Ik weet het ook niet hoor. Gewoon zo onzeker geworden. Heb klappen gehad. Ik ben bang dat het in mijn geval wel een beetje een vlucht is, een zoeken, naar iets dat dat het gemis minder zwaar maakt. Maar het is wel zo dat ik me korte tijd terug nog helemaal niet bezig kon houden met een ander, dus dat zegt ook wel iets.
Als het niet de eerste was die voorbij kwam in jouw geval, dan heb je mijn gedachte eigenlijk bevestigd;-) Die eerste is het dus niet.
Ik schreef het stukje vanuit mijn eigen situatie: ik heb nog iedere dag veel verdriet, en denk eigenlijk nog chronisch aan haar en dochter. Onderbroken door momenten van werk, en sinds een week dus af en toe een enkele gedachte aan deze vrouw die ik tegenkwam...
Wat is wijsheid?
liefs
Pipster