Vandaag kwam dan het definitieve einde...
Jij wist het al een tijdje, dat je liefde voor mij niet zo groot meer was.
Ikzelf had dat gevoel ook al.
Maar je kon het me niet vertellen, zei dat je bang was dat je me pijn zou doen.
Nu heb je me echter nog veel meer pijn gedaan, je bent gewoon niet eerlijk tegen me geweest over je twijfels, over je gevoel, over je liefde.
En zelfs toen ik die twijfels ter sprake bracht durfde je het niet te zeggen. En ook nu heb je het niet recht in mijn gezicht gezegd. Je durfde het alleen over de MSN, nadat ik erover begonnen was...
En nu, nu doet mijn hart zo'n pijn. Ik wil dat je nog gewoon van me houd, ik wil samen leuke dingen doen. Ik wil samen met jou genieten van alle dingen om ons heen.
Ik houd van je maar het kan niet meer, want jij houd niet meer van mij...

Ik ga je niet mailen, niet SMSen en ik zal ook niet zomaar bij je langs gaan. Hoewel het me moeite kost. Ik kijk elke vijf minuten op mijn e-mail. En mijn hart springt bijna uit elkaar van verlangen naar jouw armen om me heen...
Van mijn kant nu geen contact, want ik wil dat jij me mist, zoals ik jouw ook mis...

Lieverd, ik hou van je...