Als toevoeging aan mijn eigen blog hierboven: die film (the counselor met michael fassbender, brad pitt, cameron diaz e.a.) zag ik op de boot naar Engeland, dat was echt geweldig met mijn bijna own private bioscoop want er zat bijna niemand in de zaal dus ik kon languit zittend liggen. Het was trouwens net niet die boot waarbij een van de hutten in de fik stond. Maar dat terzijde want het gaat om die film, die ik echt goed vond. Gewoon omdat de manier waarop hij in elkaar werd gezet mij wel aansprak en verder ook het verhaal, de dialogen en de acteurs. Wat die film volgens mij wilde overbrengen het centrale punt is, dat gedane zaken geen keer nemen, actie-reactie, en de verantwoordelijkheid dragen voor je daden. De hoofdrolspeler raakte zijn liefje kwijt door zijn eigen daden, hoewel dat niet het hoofdthema was. Nou werd alles in die film sterk uitvergroot, maar toch realistisch neergezet.
Een ander voorbeeld (wat hou ik ervan om alles aanschouwelijk voor te stellen): stel nu dat een man in het bezit is van een oprijlaan een pad dat grenst aan de openbare weg, en de mensen komen daar regelmatig op. Op een gegeven moment krijgt die man er schoon genoeg van en vraagt aan de gemeente om daar een verbod op te zetten. Die toestemming krijgt hij. De mensen komen nu niet meer op zijn pad want dat mag niet meer. Ze hebben inmiddels een ander pad gevonden waarop ze wel mogen komen. Maar die eerstgenoemde man begint nu te krijsen en te janken (met veel drama en groot vertoon) omdat de mensen wegblijven van zijn pad en dat niet alleen hij bruuskeert ze ook nog eens omdat ze nu van een ander pad gebruikmaken. Hoe zou je die man noemen? Op zijn minst toch een gevalletje van opperste tegenstrijdigheid. Als hij dat niet zou inzien zou hij het best met zijn behandelend arts praten.