Na zes jaar een relatie en waarbij ze mij alle liefde heeft gegeven,is nu voorbij.Ik was zelf altijd druk aan het werk,was altijd ergens mee bezig en als iemand mij nodig had dan ging ik daar heen om te helpen.Eigenlijk nooit tijd voor mezelf en voor ons beiden.Maar dat zag ik niet,ik zag niet in dat dat belangrijk was, als ik thuis was dan was ik al blij dat ik op de bank zat,even bijkomen.Dus niet gezellig naar de bioscoop,maar mooi thuis een dvd kijken.Ik had altijd mijn woordje klaar.
Van mijn vriendin verwachte ik wel eens te veel, en als dat dan niet gebeurd was kon ik er niet bij omdat ze zoveel vrije tijd had.Achteraf zie je gewoon dat je alles in overleg moet doen anders komen er toch misverstanden.Verder zijn we natuurlijk wel op vakantie geweest en ook wel leuke dingen gedaan,
maar het allerbelangrijkste is dat ik na de relatie pas zag hoe ik was.Hoe je reageerde en handelde!
Natuurlijk mag je niet alles na je zelf toe verwijzen, ik zocht altijd naar antwoorden en kreeg die pas na de relatie.Ik moest gewoon veel meer liefde tonen, nam wel de liefde op die ze mij gaf maar deed dat op momenten veel te weinig terug,onbewust.Misschien wel een beetje een stoere houding ,net doen dat het je niks uitmaakt.Maar nu weet ik wel beter, ieder mens heeft liefde nodig.Ik heb nu het gevoel dat je er niet alles aan gedaan hebt, en dat alleen al ,voelt vreemd.Na de relatie heb ik direct een brief geschreven over hoe ik me heb gedragen,niet uit medelijden maar hoe je bent geschrokken.
Heb heel veel situatie`s uitgelegd op papier, maar kreeg daar helemaal geen reactie op.
Het liefst bouwt ze nu haar eigen leven op.Het doet heel veel pijn omdat je na je fouten het niet meer goed mag maken, niet laten zien dat het anders kan,alleen bij een nieuwe vriendin.
Ik mag iedereen aan raden om een boek te lezen over een relatie.Vooral omdat mannen en vrouwen zoveel verschillen in gedrag en denkwijze.Vooral mensen die een relatie hebben kan dit veel betekenen,want als het te laat is kan je er niks meer aan doen.Ik heb nu alle klappen wel gehad,want na twee maanden heeft ze nu alweer een ander.Dat doet echt pijn, zes jaar samen en dan na twee maanden iemand anders.
Je denkt soms dat je elkaar goed kent,maar je moet altijd in elkaar blijven investeren.
Op dit moment wil ik haar eerst niet zien, dit heb ik haar ook geschreven ,maar heb haar wel alle geluk gewenst, want dit is haar keuze ,ook al doet het heel veel pijn.
Ik weet zeker dat dit mij in de toekomst nooit weer zal gebeuren.Door veel te lezen kom je heel veel herkenbare situatie`s tegen (dusz...mensen lezen)
Ik heb dit geschreven omdat er misschien mensen zijn die er wat aan hebben.
Met vriendelijke groet een zonnestraal,
literatuur
Hoi zonnestraal,
Kan je me een boek aanraden?
Groet en veel sterkte!
wow
Ik heb je verhaal drie keer herlezen en ik ben blij dat je het hebt gepost. Ik moet zeggen dat je heel erg 'volwassen' met de situatie omgaat. Kan ik nog veel van leren. Ben je niet kwaad op haar omdat ze het zo plots uitmaakt? Omdat je geen kans krijgt om te bewijzen dat je kan veranderen? Omdat ze je negeert? Kwaad zijn helpt toch niet, maar dat heb ik te laat geleerd. En erover lezen is inderdaad een aanrader, bijna evenwaardig aan ervaring zelf, als je eruit leert tenminste.
Het blijft vreemd,.....
Hallo David ,leuk dat je reageert.Doet altijd goed wat mensen ervan vinden.Wat ik zelf meegemaakt heb, noem ik eigenlijk ook een levensles.Ik had wel eens van dat woord gehoord maar wat ze er nu eigenlijk mee bedoelden.Je hebt het gevoel dat je geleefd bent,het lijkt net dat je er niet bij bent geweest.Komt omdat je altijd zo dicht bij elkaar was.Je vraag was dat ik kwaad op haar ben ,maar dat ben ik niet,dat ligt niet in mijn aard, zocht altijd naar oplossingen,wat achteraf ook niet altijd handig is.ik ben wel erg terleurgesteld in haar omdat ik weet dat ik nu heel anders ben, klinkt misschien vreemd maar zou me nu heel anders opstellen.Je moet niet vergeten dat ik zelf ook heel veel fouten gemaakt heb, Niet vaak ergens voor bedanken, als ze nieuwe kleren heeft gekocht kon er geen enthousiasme vanaf ,het antwoord was ,``leuk ja, staat je leuk''of dat je binnenkomt in huis en je vraagt waarom er kleren over die stoel hangen inplaats dat je je vriendin eerst even begroet en zegt dat het eten heerlijk ruikt en daar nemen ze natuurlijk geen genoegen mee.Zijn van die kleine druppeltjes in een hele grote emmer.
Alles speelt natuurlijk mee, het sluipt er stiekum in.
Kan wel duizend zinnen bedenken hoe je vriendin anders kan benaderen.
Het is natuurlijk moeilijk omdat het zo vertrouwd voelt en dat je denkt dat je alles kan zeggen,maar zo is het in de werkelijkheid dus niet.Ze negeert me nu,omdat ze van mijn kant geen liefde meer wil ontvangen.Ze wil graag vrienden blijven ,maar dat is voor mij op dit moment heel erg moeilijk.Dat is iets voor in de toekomst.
Ik moet voor me zelf re?ɬ´el blijven om te denken dat ik verder moet en dat ik haar niet weer terug krijg.Maar dat is een lastig spelletje met je zelf. Als je kwaad bent zeg je eigenlijk woorden die je eigenlijk niet wilt zeggen ,maar ja dat weet je nu zelf ook wel ,alvast een gezellig weekend.
Jouw verhaal is eigenlijk het
Jouw verhaal is eigenlijk hetzelfde als mijn verhaal. Ook bij mij zijn alle kwartjes gevallen nadat het uitging en ook ik baal ontzettend dat ik geen tweede kans krijg om te laten zien dat ik hier heel veel van geleerd heb. Ook ik heb gemaild en geen reaktie gekregen. En ik lees nu heel veel, had ik veel eerder moeten doen. Het is misschien een aanrader voor mensen om iets te lezen over RET, om op die manier op een prettigere manier met het verdriet om te gaan. Als je er niet dood van gaat, dan word je er sterker van. En ja, ook ik voel me ontzettend klote en kan amper functioneren. Maar ooit komt er een dag waarop ik denk, dit heeft een reden gehad.