Het is pas sinds anderhalve week over tussen ons.
Pas anderhalve week dat ze hysterisch was en me zo liet schrikken.
Anderhalve week geleden kwam ik erachter dat het meeste wat mijn eerste echte liefde tegen mij zei, gelogen is.
Een week geleden huilde ik er voor het laatst om. En nu weer een beetje.

Ik kan het nog steeds niet bevatten dat hij me zo bedonderd heeft. Hoe kan dat nou toch? Afgelopen donderdag stuurde hij me een bericht: hij miste ons perfecte seksleven. Uhuh, de dag later hoorde ik van zijn ex dat hij precies hetzelfde tegen haar zei. Is het dan allemaal nep geweest? Allemaal gelogen? Het plannetje helemaal uitgedacht en uitgevoerd?

Zal hij soms nog aan me denken? En op wat voor manier? Standaard liefdesverdriet bezigheden om je dat af te vragen natuurlijk. Toch ben ik niet overmand door woede, maar meer door onbegrip, teleurstelling en misschien ergens zelfs nog wel hoop. Belachelijk, hij heeft 3 maanden lang verborgen weten te houden dat hij 2 meisjes had. Dan moet ik hem toch zeker niet terug willen? Ik heb goede dagen. Natuurlijk denk ik veel aan hem, en dat mag ook van mezelf.
Maar er zijn ook slechte momenten, zoals nu. Hij wil haar, alleen haar. Mij had hij voor de seks en als back-up. Als hij ooit zonder komt te zitten, had hij in ieder geval mij nog. Dat blijkt nu ook wel weer, het lijkt of hij totaal geen moeite heeft om geen contact met mij te zoeken.

Het is nog zo kort geleden maar het lijkt al zo lang.. Er zal vast ooit iemand anders komen waar ik weer dolverliefd op word, maar ik moet er echt niet aan denken om 'het' met iemand anders te doen dan mijn eerste. Hij dus..

Ookal is hij het niet waard, mijn hoofd blijft een beetje bij hem hangen. Hoop dat dat snel over zal gaan.