Zo weer eens ff wat van me afschrijven hoor...
Volg de blogs nog elke dag hoor,wat weer een vragen twijfels en vooral onbegrip en verdriet!

Dacht dat ik de laatste weken wel weer aardig op weg was,proberen de gedachtes en emoties maar weer eens te blokkeren en te negeren..
Ha en dingdong,daar waren ze weer hoor!!
Hoe is het toch mogelijk dat mijn brein zo vol zit van haar,elke stap thuis elke handeling die ik maak vliegen er weer dingen uit het verleden voorbij..zie haar gezicht gewoon voor me,de liefde,alle kleine dingen die we samen hebt meegemaakt..
De lieve woorden die je altijd zei,mijn telefoon stond altijd roodgloeiend vol liefdevolle smsjes..
Tis zo stil,en vandaag kom je weer uit bed en schiet weer helemaal vol..
Gister ff aan de bar zitten hangen,en dan komt weer de ene naar de andere opmerking..
''A lekker rustig toch vrijgezel, ach ja als ze zo raar verlaten heeft is ze je niet waard, er komt wel weer eens wat op je pad...''ectect...
Ik vreet me zelf helemaal op van binnen,hoe kon ze me zo opeens verlaten....en heb haar uitraard nog steeds niet gezien sinds de dag van vandaag...6maand later!!!!!!!
Zou ze er dan echt geen last van hebben,zou dit ook niet knagen aan haar geweten??
Iemand waar je zoveel mee hebt gedeeld,zo opeens ijskoud verlaten en een email er achteraan en thats it?
Vraag mezelf echt af of dit wel normaal is iemand zijn ziel zo hard intrappen...
Jij en ik vooraltijd toch.....het zijn vragen waar ik nog steeds elke dag last van he!!!
Van de week 2uur lang gewandeld over het strand met de tranen in mijn ogen,en mis die arm om me heen,alles gewoon!
Ze heeft echt geen idee hoe speciaal ze voor me was,en dacht dat het wederzijds was maar de tijd gaat door en begin alle hoop weer eens te verliezen..
Vooral het feit dat je haar nooit meer gezien hebt,alleen telefoon en sms hoe kun je daar nou de emoties en vragen aan elkaar zien,zonder face to face??
Een relatie van 1half jaar,en er nu nog zoveel last van hebben..
Het geeft in elk geval voor mezelf aan dat ik een zeer gevoelig persoon ben en me helemaal heb laten gaan met haar en dit nooit aan heb zien komen..
Kon ik maar in haar koppie kijken wat haar gedachtegang hierachter was...
Op deze vragen krijg ik geen antwoord meer,de tijd leert?? nou hoelang nog dan??
Zal maar weer eens wat afleiding zoeken,

Liefdevolle groet
Musicboy