Wat voel ik me klote.... Dit alleen zijn kan ik echt niet tegen.

Sinds een paar weken is er een einde gekomen aan een relatie van 13 jaar met m'n vriendin, sorry, ex-vriendin. Hoewel we het min of meer samen besloten hebben, voelt het op sommige momenten nog echt rot.
Maar dat is nog niet eens het ergste. Ik weet rationeel dat onze relatie al een tijdje niet zo heel goed meer was en dat ik ook niet echt gelukkig meer was. Misschien had ik wel gewild dat we nog wat meer moeite hadden gedaan, maar ik denk dat ik daar wel over heen kom, ergens diep van binnen voel ik me ook wel een beetje opgelucht.

Nee, wat me echt tegenvalt is het alleen zijn. Ik ben nooit echt alleen geweest. In onze relatie vond ik het soms best lekker om even alleen te zijn, maar nu er niemand meer is vind ik het verschrikkelijk.
Ik ben ook best verlegen als ik mensen niet zo goed ken, dus ben ook wel bang dat ik nooit meer iemand vind of dat het heel veel tijd en heel veel teleurstellingen gaat kosten. Misschien ben ik nu zo bang voor het alleen zijn, dat ik ,liever weer een verkeerde relatie aanga dan langer alleen te zijn. Dan levert het me nog niks op en wordt ik nog niet gelukkig.

Wat ook niet helpt is dat ik wel wat vrienden heb, maar ben bang om hen lastig te vallen. Ik heb altijd beter met meisjes/vrouwen om kunnen gaan dan met mannen. Ik voel me bij vriendinnen gewoon meer op mijn gemak. Toen ik nog een relatie had, was dat geen probleem en sprak ik ze natuurlijk ook niet zo heel vaak. Dat is nu echter anders... ik voel dat een aantal goede vriendinnen nu afstand nemen, misschien omdat ze bang zijn dat ik meer wil nu ik geen relatie meer heb, terwijl ik alleen graag hun gezelschap heb. Zelfs een van mijn allerbeste vriendinnen (misschien wel de allerbeste) neemt nu afstand en komt met excuses om niet af te spreken. Ze doet het heel tactisch en probeert me heel lief geen pijn te doen, maar waar ze anders altijd in was om iets leuks te gaan doen, wijst ze dat nu af. Daardoor voel ik me nog meer alleen en ben ik heel bang om haar kwijt te raken. Als mn beste vriendin al vindt dat ik haar te veel claim, dan durf ik al helemaal geen contact meer op te nemen met andere vrienden en vriendinnen, want dan raak ik hen straks ook kwijt. Ik kan wel janken! Ik voel me echt zo alleen! Ik kan alleen maar denken dat ik bij mensen wil zijn en juist daardoor raak ik ook hen kwijt.... AUW!