Ik twijfel daar ook wel eens aan, maar ben het met je eens. Snap ook echt niet hoe anderen mensen die gevoelens en ik hou van jou zo snel weer kunnen doorgeven. Denk dan ook wel eens , snap ik het soms niet, mis ik een spelregel...

Deze gedachte heeft mij het afgelopen jaar ook enorm bezig gehouden. Je weet het nooit zeker, hoe het gaat lopen. Maar sommige mensen zijn wel heel wispelturig. Zelf denk ik nu ook weer aan de toekomst en dan sta je er weer voor open. Maar ik heb meer tijd nodig dan sommige mensen lijkt het wel en ik denk ook wel eens dat ik spelregels zou kunnen gebruiken.

Hoi Patricia,

Ik begrijp helemaal wat je bedoeld. Ik vind het ook totaal onvoorstelbaar hoe mensen zo snel kunnen omschakelen. Ik heb me net even bijgelezen over het Linda-verhaal en dat is wel vrij...eh..extreem, zeker omdat er kinderen bij betrokken zijn. Maar ik wil ook niet oordelen. Je weet ook niet hoe ver twee mensen al uit elkaar zijn gegroeid voordat ze echt uit elkaar gaan.

Toch ben ik het helemaal eens met wat je zegt over 'jij' zijn voor een 'wij'. Sommigen mensen lijken daar gewoon nooit aan toe te komen en ze willen en kunnen niet alleen zijn. Het lijkt mij uiteindelijk slopend als je nooit eens even een tijdje alleen bent en emotioneel en mentaal rust kan nemen na het beëindigen van een relatie. Maar dan zitten wij blijkbaar anders in elkaar... anders niet verkeerd of gek. Ik denk dat tijd nemen na een intense en/of lange relatie je in elk geval zelfbewuster maakt. En wat je zegt, ik heb mezelf op de moeilijkste momenten ook heel vaak gezegd; maar je doet het maar wel mooi! je zet door! je bent aan het helen en verwerken en niet aan het wegrennen en wegkruipen bij een ander! en je mag trots zijn!

Ik denk altijd bij dit soort dingen, zijn dat dezelfde mensen die als je verdrietig bent omdat je hond dood is dan gelijk zeggen: 'nou, dan koop je toch een nieuwe..' Niet dat je nooit meer een andere hond zou willen, maar het is alsof men je niet eens de tijd gunt om even stil te staan bij het leven en de dood van een geliefd dier.
Je zou natuurlijk ook kunnen denken dat die mensen op een spiritueel veel hoger niveau verkeren omdat ze zich minder hechten aan een specifiek persoon en heel makkelijk weer liefde vinden bij een ander. Maar meestal lijkt het mij meer dat mensen andere, meer oppervlakkige, zaken zwaarder laten wegen en helemaal niet op zoek naar liefde zijn, of het gewoon anders ervaren en meer kijken naar een relatie als 'een ruilovereenkomst ter behoeftebevrediging' of zoiets.

Nou ja, het was een poging om het te begrijpen. Klinkt verstandelijker dan ik bedoel want ik voel helemaal wat je voelt; als je oprechte, diepgaande en betekenisvolle liefde hebt ervaren dan is het heel begrijpelijk dat een relatiebreuk je aangrijpt en ook zinnig dat je tijd en aandacht hebt om te verwerken denk ik en dit 'soort mensen' of 'soort verhalen' lijken zo onderdeel geworden van een harde, snelle wegwerp-maatschappij dat ze de individuele waarde van mensen en gevoelens bijna teniet lijken te doen of in zekere zin schenden en beledigen. Ik zeg per se 'lijken', want je weet het nooit en in de liefde is niets onmogelijk...maar het blijft iets wat ik me moeilijk kan voorstellen.

groetjes

Louise

Hallo Patricia,
Nee, daar snap ik niets van en wil dat ook niet begrijpen!!
Voor mij in mijn eigen situatie voelt het als een amputatie, ik moet nu eerst leren zonder verder te gaan, het gemis op vullen met andere dingen en als ik ooit een "prothese" zal tegen komen dan kan dat nooit meer het zelfde worden van wat het ooit was. Misschien is mijn woorden schat hard, maar ik voel het echt of er een lichaamsdeel door dit alles is weg genomen. Nu na een jaar moet ik echt nog niet aan een ander denken!!
Liefs Hera.