zijn gevoel is weg

afbeelding van dezoveelste

helemaal gek word ik in mijn eentje.
ik kan het gewoon niet, en wil het nog niet.
ben er helemaal niet aan toe om alleen verder te gaan.
had nooit verwacht dat mijn geluk ineens op zou zijn.
alles hadden we goed voor elkaar,
net een woning gekocht, een leuke auto, leuke hobby's..
alles was compleet.
we zouden nog jaren zo door kunnen gaan.
hadden weinig ruzie, veel lol, deden zoveel leuke dingen samen.
en toen verdween zijn gevoel..
tenminste, dat is wat ie zei..
na een aantal weken bleek het een misstap te zijn geweest die hem aan het tijwfelen zette.
hij was vreemd geweest!
een eenmalig iets waar hij onze hele toekomst samen voor aan de kant had willen zetten.
kapot was m'n wereld, al het vertrouwen en de sterke band die we na 6 jaar hadden was weg..
weer een aantal weken, na zijn bekentenis kwam hij tot de conclusie dat hij te snel gekozen had, en zou er alles aan doen om het goed te maken.
maanden van onzekerheid gingen voorbij.
mijn geloof was weg, en hij had achteraf gezien niet genoeg gevoel om dit terug te winnen.
nu een half jaar later, heeft ie er definitief een punt achter gezet.
zijn gevoel is weg..
ik kan er niet over uit hoeveel pijn dit doet,
alles heb ik er voor over om weer terug te mogen naar de tijd dat we het zo leuk hadden samen.
ik wil helemaal geen leven zonder hem,
met hem had ik willen trouwen, met hem had ik kinderen willen krijgen.
hoevaak we het daar wel niet over gehad hebben,
we zouden nooit meer uit elkaar gaan.
het is zo oneerlijk..
hij woont sinds 2 weken weer bij zijn ouders,
we hebben elke dag contact maar ik mis hem zo ontzettend veel.
elke avond als ik alleen naar bed moet,
elke ochtend als ik alleen wakker word..
als ie langs komt kan ik 'm niet meer los laten en barst ik weer in tranen uit als ie moet gaan.
hij lost het verwerken op door een druk schema,
ik kan alleen maar thuis zitten piekeren en sluit alles van me af.
ik kan het gewoon niet accepteren dat dit me allemaal word afgenomen.

afbeelding van survivor103

weet hoe je je voelt...

lieve dezoveelste, ik snap helemaal hoe je je voelt, de ochtenden en avonden zijn echt het ergst, zeker als het net uit is.. maar geloof me het wordt echt beter, ik merk aan mezelf dat ik met elke week een stukje vooruit ga, al zijn het baby steps... vertrouw op jezelf, en probeer - hoe moeilijk het ook is - hem niet teveel te zien en te spreken. Dit maakt het voor jou alleen maar moeilijker om je los te maken. Het wordt allemaal beter, geloof me. liefs survivor

afbeelding van italygirl

steun

Lieve Dezoveelste,

Ik kan me exact voorstellen hoe je je nu voelt, ik had deze situatie een half jaar geleden.
Aan degenen op deze site die het woordje 'herkenning' niet kunnen verdragen, sorry daarvoor, maar ik herken jouw situatie meid, heel goed.
Lees mijn verhaal maar eens als je wil: http://www.ldvd.nl/node/7734.
In?¢‚Ǩ‚Ñ¢t begin weet je gewoon niet waar je hoofdje staat, slapeloze nachten, een soort van trance-nachtmerriegevoel, niet kunnen eten enkel een gevoel van gemis, leegte, verdriet bijna wanhoop. Ik ben echter blij dat je deze site al gevonden hebt. Ikzelf heb hem maar na 4 maand gevonden en het heeft me veel geholpen.

Het zal geen gemakkelijke periode worden, lieve meid, maar je slaat je daar wel weer door zoals de meesten dat moeten doen, al kan je daar nu waarschijnlijk nog niet aan denken. Doorloop alle rouwfasen, huil je traantjes weg tot ze even op zijn, word dan weer sterker. Maar je zal zien dat het dan nog niet zomaar vanzelf gaat. Dan val je nog vaak terug, maar telkens word je weer een beetje sterker.
Heel je toekomst, heel je illusie van eeuwige liefde stort als een kaartenhuisje in elkaar en je weet niet hoe je zonder h?ɬ®m verder kan.
Dit is ook normaal, hij was een groot stuk van je leven geworden. Nog vaak vraag ik me af hoor: ?¢‚Ǩ?ìK, we hadden het zo goed, hoe heb je me dit kunnen aandoen?"

Ook ex en ik hadden plannen voor kindjes, huwelijk etc?¢‚Ǩ¬¶.en plots van de ene dag op de andere ging hij weg, en heeft om z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n eigen schuld te verdoezelen, alles op mij afgewenteld. Dus vooral, als je nog contact met hem hebt, laat je hierdoor niet van de wijs brengen. Ik lees trouwens wel dat jouw ex dat niet doet, maar dat hij wel de reden bij zichzelf ook zoekt. De pijn van het verliezen en onthechten is al erg genoeg op zich.

Nu geloof je het natuurlijk niet, maar stapje voor stapje zal het ooit beter gaan, misschien al heel snel, dat hangt af van persoon tot persoon.
Ach god zeg, maar nu moet dit zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n rottijd voor je zijn?¢‚Ǩ¬¶.ook mijn ex is naar z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ouders ?¢‚ǨÀúgevlucht?¢‚Ǩ‚Ñ¢ en ik bleef achter in onze gezamelijke stek, waar ik nog steeds zit, maar heb ondertussen een ander appartement geregeld waar ik binnen enkele maanden intrek. Hij vluchtte ook in een druk werkschema en ?¢‚ǨÀúhard worden?¢‚Ǩ‚Ñ¢, dat heeft zich dan na enkele maanden wel gewreekt bij hem, maar vlak erna stond hij blijkbaar al wel weer open voor een andere?¢‚Ǩ¬¶unbelievable! En ondertussen ging dat gescheld maar door als ik eens wat vragen stelde ?¢‚ǨÀúwaarom in godsnaam?¢‚Ǩ‚Ñ¢!
Dit allemaal ter illustratie dat je niet alleen staat met je verdriet meid, al kan niemand zich natuurlijk maar enigszins voorstellen hoe dat afscheuren van elkaar bij jou voelt.

Ik hoop dat je wat aan deze site kan hebben, en voor de rest, hopelijk kan je je hartje luchten bij vrienden of familie en dit is ook een moment om eens echt aan jezelf te gaan denken en indien nodig, dingetjes veranderen (niet voor hem, maar voor jezelf).
Schrijf je gevoelens van je af, zorg extra goed voor jezelf en?¢‚Ǩ¬¶..ja, ik leef met je mee.
Want dit is zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n vreselijk gevoel.

Woon jij nog in jullie gezamenlijk huisje? Moeilijk is dat, weet ik uit ervaring, maar ook niet makkelijk om zomaar iets anders te gaan zoeken, en vaak ben je daar emotioneel niet klaar voor. Toch zal je beseffen dat contact met hem je meer pijn dan goed doet. Ik begrijp wel dat je graag vragen beantwoord ziet.

Sterkte meid, en ik hoop nog verder van je te lezen hoe het je vergaat!
Remember, ik ga niet zeggen ?¢‚ǨÀúwhat doesn?¢‚Ǩ‚Ñ¢t kill you, makes you stronger?¢‚Ǩ‚Ñ¢ want zelf voel ik me nog zeker niet ?¢‚ǨÀústronger?¢‚Ǩ‚Ñ¢ dus wie ben ik om dat te zeggen h?ɬ®?
Het is wel zo dat er beetje bij beetje weer zonnestraaltjes gaan schijnen, elke dag een beetje meer, en uiteindelijk hoop ik dat we er allemaal van geleerd hebben.
En nog iets, geef je zelf tijd meisje, want tijd heelt echt wel wat....het is een mooi iets, tijd, maar soms heb je er wel veel van nodig.

Het heeft zo niet moeten zijn misschien, en wie weet is dit wel gebeurd om je nog veel meer geluk te brengen in de toekomst, veel meer nog dan wat je met hem had.

Liefs,

Italygirl x

afbeelding van tinka

En ook ik begrijp je

En ook ik begrijp je helemaal. Vind wel dat je ex erg eerlijk is geweest in de zin dat ie aangaf dat zijn gevoelens minder waren geworden. Sommige mensen verzinnen allerlei andere smoesen om de andere niet te kwetsen, zodat de andere partij nog met 'waarom' vragen achterblijft, maar ik denk dat dit ook de reden is bij heel veel stellen die uit elkaar gaan, simpelweg niet meer houden van. En helaas, daar kunnen wij weinig aan doen Verdrietig

Acceptatie en loslaten is een van de moeilijkste dingen om te doen (uit mijn eigen ervaring dan), maar hoe sneller je dit accepteert, des te sneller kun je jezelf weer terug vinden. Veel sterkte toegewenst!

xxx

afbeelding van dezoveelste

op de een of andere manier

op de een of andere manier lijkt het alsof ik geen contact zoek om te wachten tot hij het contact zoekt, om mezelf te bevestigen dat ie ook nog aan mij denkt.
op die manier lijk ik weer hoop te krijgen.
iets wat hij me beslist niet geven wil want zoals het nu staat zal het niet meer goed komen.
natuurlijk ga je je dan afvragen hoe hij dit zo zeker weet en of hij inderdaad denkt dat het nooooit meer iets zal worden,
waarop hij alleen maar eerlijk kan antwoorden dat ie dat natuurlijk niet weet.
onze relatie was niet verkeerd en eindigde niet met ruzie,
dus we hebben niet vervelend gevoelens voor elkaar waardoor we elkaar zijn gaan haten of zoiets.
aan de ene kant maakt dat het makkelijker,
het idee dat je toch nog bijzonder voor de ander bent,
gewoon om het feit dat je zoveel gedeelt hebt,
en practisch samen bent ?ɬ?pgegroeid'.
aan de andere kant creeer je weer hoop voor jezelf.
afgelopen weekend was een ramp,
heb mezelf in huis opgesloten en hem min of meer gedwongen om langs te komen omdat ik hem 'nodig' had.
ik heb m'n hele weekend laten verpesten omdat hij niet zo snel kwam als ik gewild had.
ik zou zo graag willen dat ik sterker was..
gister is ie langs geweest en hebbn we heerlijk samen op de bank gezeten,
herinneringen opgehaald, nog eens bevestigd hoe belangrijk onze relatie voor ons is geweest.
vandaag 1 sms gestuurd over wat geld wat nog verdeeld moest worden en het daarbij gelaten.
wanneer ik iets kwijt wil aan hem schrijf ik het op,
inmiddels heeft hij een hele stapel met brieven van me die hij allemaal gelezen heeft,
zo probeer ik m'n verhaal kwijt te raken en hoop ik dat hij mij blijft begrijpen,
ondanks dat ik af en toe domme actie's heb.
ik probeer het domme idee dat ik een vriend 'nodig' heb kwijt te raken,
telkens bedenk ik me met wie ik dan verder moet?
zijn er wel mensen die ik leuk genoeg vind?
iets waar ik me helemaal nog niet druk om zou moeten maken,
maar wat toch telkens weer door m'n hoofd gaat.
het idee dat ik verder moet, maar niet alleen kan.

afbeelding van vincie

jeetje, wat herkenbaar ...

Als ik dit lees, herken ik ook zoveel. Ik weet het, geen contact is beter maar ik wil nog zo graag, met hem praten, hem aanraken, alles mis ik momenteel. En al wonen we nog in hetzelfde huis, het is zo anders ... Ook ik kwel mezelf met dat contact, kan me er nog niet toe zetten dat te verbreken, maar verstandelijk weet ik dat het nodig is. Meid, ik begrijp heel goed hoe dat voelt, het doet zo'n pijn en vooral die vraag: hoe kan dat gevoel zomaar weg zijn, terwijl nog zoveel voor hem voelt? Hier kun je jezelf voortdurend mee kwellen, doe op het moment ook niet anders, ben even niet zo sterk vandaag ...

Ook vanuit mijn dip, heel veel sterkte en ze zeggen dat het slijt ... maar alleen de tijd kan dat leren, en dat kun je je nu maar moeilijk voorstellen. Hou je taai, en schrijf het hier van je af.

Liefs, Vincie