Pff zondag morgen... De planning van de dag zijn allemaal huishoudelijke taken, klote dus.

Ik voel me zo zielig als ik alleen thuis ben... Ik kon vroeger echt wel eens genieten van eens alleen te zijn, maar dan wist je dat zij er nog altijd is waar je terecht kon, en dat je ze straks/morgen/.. wel zou zien... Nu voel ik me gewoon zielig.

Ik zal van dat gevoel moeten afgeraken, anders ga ik niet echt verder kunnen.

Gisteren had ik hier ergens gelezen over het blokkeren van een facebook profiel. Ik heb dat nu met het profiel van de nieuwe vriend van m'n ex gedaan, want zijn foto's staan gewoon open naar iedereen. Toen ik naar z'n profiel ging om hem te blokkeren, zag ik een foto van hen samen. Komt aan als een slag in uw gezicht.

Ze ziet er gelukkig uit Ik snap dat niet, dat ze mij zo snel kan vergeten na 5 jaar. Dan moet ze het toch echt wel beu geweest zijn met mij. Maakt me zo onzeker over mijzelf, ga ik dan wel ooit iemand vinden waar ik echt mezelf bij kan zijn en die het dan met me kan uithouden.

Ik denk vaak dat ik haar verstikt heb. Maar dat is de schuld aan mezelf geven, ik denk dat ik dat niet mag doen. ZIJ had moeten praten over haar twijfels, dan konden we er misschien samen nog iets aan doen. Maar zij heeft het zo ver laten komen dat ze verliefd werd op een ander en dat is voor haar het signaal geweest om er iets van te zeggen. En dat is vrij drastisch geweest, na 2 weken was ze weg.

Ik denk vaak dat ik na 1,5 maand nog niet ver genoeg in het verwerkingsproces zit. Ik word effectief elke morgen diep ongelukkig wakker Ik denk echt nog elke minuut aan haar. Ook al weet ik dat het nooit meer goed komt.

Het besef dat het nooit meer goed komt doet zo'n pijn. Zij was mijn alles in het leven, ik deed echt alles voor haar. Weinig zaken hebben nu nog betekenis om te doen, ik moet dingen voor mezelf doen maar ergens hoop ik dat ze toch nog trots is op me met wat ik doe.

Ik wil haar vergeten, want ik ben vaak ook boos op haar omdat ze zo snel met een ander is, maar op een of andere manier kan ik haar niet vergeten.

't Zit echt diep..