Ja die reactie's krijg ik ook heel vaak; "het slijt wel", "geef het tijd"... Ik heb het nu al 6 maanden gegeven maar idd, de pijn blijft precies hangen.

Je hebt toch wel die afleiding nodig, anders red je het niet. Er zijn dagen dat ik me letterlijk uit bed moet sleuren, maar die dagen worden zeldzamer. Ik geloof en hoop dat het echt met de tijd gaat beteren.

Ik weet dat je het alvast vaak gehoord hebt, maar time always kills the pain. Je moet doorgaan, er is geen andere weg.

Succes ermee!

Thanks voor de reacties
Het zin maken om iets te ondernemen ontbreekt inderdaad vaak,maar dwing mezelf het wel te doen. Het irritante is alleen dat de persoon in kwestie altijd mee gaat (in gedachten uiteraard).
Erg lastig om dat uit mijn kop te krijgen.
Het heeft er waarschijnlijk ook mee te maken dat meneer zo maar is opgerot (terug naar zijn labiele ex) en ik kreeg geen uitleg,niets.
Erg laf als je het mij vraagt. En erg respectloos,aangezien ik aardig wat op het spel heb gezet om hem samen te kunnen zijn,en hem altijd door dik en dun heb gesteund en geholpen in de jaren dat we alleen nog maar vrienden waren.
Ik begrijp het gewoon niet. Kun je hem dan 'harteloos' noemen of niet?