Anders dan velen hier heb ik zelf de relatie heb beeindigd. Tot 2 maal toe.
Je zou denken nou he aangezien je dat toch zelf doet zal je er ook wel zo over heen zijn.
Sterker nog ik mis haar dagelijks, zoek af en toe nog naar foto's van haar of social media.
Ik weet dat ik het niet moet doen en vaak kan ik me er ook van weerhouden maar als ik dan in me eentje ben en verder niks te doen heb dan is het lastig tegen te houden.

Ik plaats mijn ex nog steeds op een hoge plaats, dat zij er niks aan kon doen en dat het mijn schuld is allemaal.
Maar ja .. ik weet eigenlijk ook wel dat dat onzin is, toch heb ik zelf aan het korte eindje getrokken. En dat maakt mij voor mezelf de schuldige, ja ik ben goed in mezelf de schuld te geven.

Ik voelde me bekneld in de relatie ik had allemaal wisselende gevoelens ik twijfelde aan haar, ik was mezelf kwijt.
En als ik bij haar was dan voelde ik me zo ontzettend goed en alles was prima, en toch kwam er weer een knagend gevoel naar boven. Ik kan dat nog steeds niet zo goed plaatsen. Nu ik weer vrijgezel ben voel ik me op dat gebied wel beter dat die rust er is maar nu mis ik de genegenheid.

Ik heb me voorgenomen niks meer naar haar te sturen want als ik bij haar terugkom komen deze gevoelens helaas ook weer mee na een tijdje. Het zou ook egoistisch zijn om dat te doen waarschijnlijk is het meer om het gevoel even terug te krijgen dan daadwerkelijk met haar verder te gaan aangezien ik niet wil inzien en er niet in geloof dat dat ooit iets gaat worden. Het blijft moeilijk om het niet te doen, nummer verwijderd uit mijn telefoon dat helpt iets.

Ik heb haar nog het allerbeste gewenst en we probeerden nog vriendschappelijk uit elkaar te gaan, voor mij heeft dat niet geholpen want ik had eigenlijk tegen haar gezegd het niet meer te willen en dat ik meer voor haar afscheid zou nemen dan voor mezelf.
Toen stond ze voor me deur en tsjah kon ik niet anders dan haar binnen laten, nadien voelde ik me even goed. Even geknuffeld elkaar gezoend zoals vanouds. En ja dan is toch echt het einde elkaar nooit meer zien, en dan komen die gevoelens weer.

De ene keer denk je ja het is echt beter zo, en dan voel je je weer eenzaam en dan twijfel je weer ga je invullen wat ze aan het doen zal zijn of ze al met een andere jongen bezig is etc etc.. Gek wordt je van die gedachten.

Afleiding zoeken werkt wel veel sporten en met vrienden dingen doen, maar toch als je dan even een klein momentje hebt of iets bekends ziet dan komen die gevoelens ineens en wil je weer bij de pakken neerzitten.

Ik vraag me af of dit gevoel toch echt gaat slijten het is nu 2 weken geleden dat ik haar voor het laatst zag. En al 2 maanden geleden dat het daadwerkelijk uitging. Zo heftig als dit heb ik het nog nooit ervaren na een breuk, misschien komt het omdat je ouder wordt ik weet het niet.

Ik lees hier veel verhalen van mensen die echt al jaren met dit verdriet rondlopen, ik wil van mezelf dit niet en ik wil het echt vergeten maar ja je kan die gedachtes en gevoelens niet zomaar uitschakelen. En de tips die je overal ziet die werken opzich wel maar op't einde ga je toch weer denken en dat sloopt je.