Ze is terug. Juist net nadat ik verder was, kwam zij terug.

Terug op wat ze had gezegd, terug op haar beslissing. Terug op haar boosheid, terug op alles wat ze had gezegd. Ze heeft ingezien dat wat wij hadden ze echt niet met iemand anders kan krijgen. Wel nadat ze sex heeft gehad met iemand anders. Een week nadat het uit was. Ik walg er van.

Hoe heeft ze dat kunnen doen. Hoe haalt ze het in der hoofd om de ochtend waarbij ze enkele uren daarvoor nog naast iemand anders lag mij te sms-en dat ze het niet meer ziet. Juist net nadat ik op een festival eindelijk weer gezelligheid en plezier vond.

Waarom zo oneerlijk tegen jezelf zijn. Was dit nodig om te beseffen dat wat wij hadden bijzonder was. Ik heb gezien in die week dat wat we hebben helemaal niet bijzonder was. En dat ik wel kan doorgaan zonder jou. Zie jij dat dan niet nu? Ik dacht dat ik deed alsof ik gewoon verder leefde, maar ik leef verder. Wat ben je door het ijs gezakt, wat heb je me teleurgesteld, juist die jongen waar ik bang voor was, waarvoor ik waarschuwde en waarvoor jij weg ging. Al jou principes en waardes in de put gegooid.

Wat zal je je zelf hebben teleurgesteld. Al walg je nu van jezelf, terug draaien kan niet. Wat ben jij veranderd. En niet meer dat meisje waar ik tot voor kort m'n toekomst zag. We doen net alsof het niet zo is. Maar ik weet beter.