Vandaag wel een leuke dag gehad, maar wel veel aan mijn ex moeten denken. Moest er aan denken hoe we nog gesproken hadden over kinderen en dat we daar graag aan wilden beginnen. Dat was voor mij helemaal super, want ik wil al heel lang kinderen. Heerlijk van die kleintjes die je lekker kunt vertroetelen en opvoeden. Maar opeens is alles weg en sta je weer helemaal alleen. Alle dromen zijn opeens weer gewoon dromen en verder niks. Wat een klote gevoel zeg. Maar er is vooral boosheid. Natuurlijk weet ik dat ik moet accepteren dat ze weg is en niet meer terug zal komen. Maar weet je wat, ik ga ervoor zorgen dat ik gelukkig ga worden zonder haar. Ik heb haar niet nodig om gelukkig te kunnen zijn. Ik zal er vast wel in slagen om een vrouw te vinden die mijn liefde wel waard is en ook een gezinnetje wil stichten. Zo vreemd is dat verlangen toch ook weer niet? Goed, de afgelopen jaren zijn veel dingen veranderd, maar er zijn toch nog wel vrouwen die ook gewoon willen trouwen/samenwonen en een leuk gezin willen stichten? Hoe dan ook, die ex van mij moet maar doen wat ze wil. Ik hoop dat ze op dezelfde manier wordt belazerd als ze bij mij heeft gedaan en verder hoeft ze hier zeker niet meer aan te komen. Ik ga wat van mijn leven maken, hoe dan ook.