Hoe werkt loslaten? Schijnbaar is dat voor mij onmogelijk.
Ik ben nu een maand of 8 alleen. De eerste maanden zag ik haar nog elke week. We belden en smsten wel. Ze twijfelde. Hield de deur op een kier. Ik had er alles voor over om 'mijn fouten' onder ogen te zien en aan te pakken.
Eind november besloot ik niet meer achter haar aan te blijven lopen, maar de rollen om te keren. Ze was kort daarvoor met het werk een weekje naar Hongkong geweest. Terwijl ze daar was smsten we stevig en ik kreeg er weer alle hoop op dat het wel goed ging komen tussen ons. Ik 'mocht' haar zelfs ophalen van schiphol. Toen ze arriveerde liep ze in eerste instantie naar haar collega's en babbelde wat en nam afscheid. Vervolgens gingen we wat drinken en vertelde ze over de reis en liet wat foto's zien. Het wederzien was koeler dan ik had verwacht. Op gegeven moment zei ze dat ze het leuk vond dat ik er was, maar dat dit echt niet had gehoeven. Maar als ze had geweigerd zou ik waarschijnlijk toch boos zijn geworden. Vervolgens bracht ik haar naar haar auto en namen we afscheid. Zij ging haar weg en ik keerde teleurgesteld terug naar huis. Vervolgens liet ze 2 weken niets van zich horen.
Op gegeven moment stond ze weer voor de deur. Zogenaamd om haar honden te zien. Ik heb haar gezegd dat ik het niet meer wenselijk vond dat ze onaangekondigd voor de deur stond en heb haar toen ook gezegd dat ze beter kon gaan. Vervolgens heb ik weken niets van me laten horen. Op gegeven moment belde ze me op en wilde me zien en praten. Ik vroeg haar waarover, maar dat wilde ze niet over telefoon zeggen. Ik bedankte voor de afspraak en hing op. Een week later zelfde verhaal, maar weer wist ze niet te vertellen waarover ze wilde praten. Ik weigerde weer en hing weer op. De kerst ging voorbij en ik besloot haar kort voor oud en nieuw een sms te sturen. Of ze nog van me hield, en of ze nog steeds wilde praten. Ze antwoordde direct en ze hield idd van me maar haatte me ook. we spraken 2 januari af. T was een gezellige avond en alles leek de goede kant op te gaan. We spraken weer af voor volgend weekend en gingen in relatietherapie. Het liep allemaal niet erg vlotjes, maar we waren bezig. Dacht ik.
Op gegeven moment werd kpn mail gehacked en iedereen vroeg nieuwe wachtwoorden aan, Zo ook zij. De bevestigingsbrief werd echter naar mijn adres gestuurd. Ik besloot het wachtwoord in te voeren, maar ook in haar gmail-accounts. En verhip. Alle mails kwamen voorbij. Ik ontdekte toen dat ze al die tijd en waarschijnlijk ook al ver voor de breuk een relatie had met een 20 jaar jongere knul die voor haar werkte. e had een huis met m gekocht en een samenlevingscontract met m aangegaan. Dat was even slikken.
Het weekend erna hadden we afgesproken en we hadden ook nog wat afspraken bij relatietherapeut staan. Ze kwam langs en had een erg bitchy houding tegen me . Maar zij wist tenslotte nog niet wat ik al wist. We besloten wat te gaan drinken en we hadden het over onze 'zaak'. Maar ze vertelde me nog steeds niet dat het over was. Ik vertelde haar dat ik binnenkort een weekje ergens met haar heen wilde om nader tot elkaar te komen. Omdat ze dit natuurlijk niet geregeld zou krijgen met haar partner, wist ze dit af te wimpelen. Ze wilde eerst onderzoeken of ze nog wel genoeg van me hield. Ik was het op dat moment zo beu, dat ik zei dat het genoeg geweest was zo. We gingen terug naar mijn huis en ik vroeg haar of ze nog een kopje thee wilde. Ze ging op het aanbod in, waarschijnlijk omdat dit ook een van haar laatste kansen was om nog de benodigde spullen uit huis te krijgen (al haar spullen staan er namelijk nog, en ze had waarschijnlijk voor haar nieuwe hypotheek nog wat papieren nodig). Ze zat naast me op de bank en ik liet haar op gegeven moment het ontdekte samenlevingscontract zien. Ze veranderde van houding als een blad aan de boom. Ze was betrapt! Ik heb haar toen voor de keuze gesteld; Of terugkomen en hard aan zichzelf werken of niet! In het laatste geval zou ze van mij een rekening krijgen voor verzorging van haar huisdieren , opslag van haar spullen en de helft van de spaarrekening.
Een week later ging ze akkoord met de rekening om vervolgens weer wat dagen later helemaal door het lint te gaan en te zeggen dat ze me niets ging betalen en dat ik al haar spullen maar in de fik moest steken.
Sindsdien heeft ze niets meer van zich laten horen. Haar huisdieren en spullen achterlatend.
Nu een maand of wat later kwam ik er gister achter dat haar spoor van 'mannen' weer iets langer is geworden. De barman van een bevriend restaurant is 'innig' met haar geweest. Dit weer voordat ze bij me weg ging. Als het ware onder mijn ogen.
Ook al snap ik dat ik hier niets meer mee te maken heb, ik kan gewoon niet begrijpen wat me overkomen is. 8 jaar lang heb ik met haar samengewoond. Al dat vreemdgaan, liegen, bedriegen.... En ik trapte er telkens in. Liet het gebeuren. Zij komt er mee weg, en ik....?
Ik voel me zo belazerd, vernederd, gebruikt en eindeloos verdrietig, kwaad, vol haat en walging en wraakgevoelens. Ik moet het loslaten, zegt men. Niet meer aan denken. Er zijn immers zoveel leuke mensen! Het is voorbij. Ik moet blij zijn dat ik ervan af ben. Ik moet haar haar leven gunnen. Ik kom wel iemand anders tegen.

Yeah, right!