Ik zit mijn oude blogs te lezen, en voel WOW.
Ik heb de " fout" gemaakt weer te vluchten in de lieve man.
Maar ik heb er nu bewustzijn op.
Ik voel dat ik contact wil opnemen maar ik doe het niet.
Anders blijf ik er in hangen.
Ik ben veel rustiger geworden, eerlijker en mijn ex is gewoon mijn ex.
Het kan me soms nog wel raken hoe hij met mijn zoon omgaat.
Maar mijn zoon is 18 jaar en kan heel goed voor zichzelf zorgen.
Ik kreeg vandaag een mail van mijn ex , en ik kan het werkelijk bij hem laten.
Verwijten en beschuldigingen en bedreigingen.
Ik zou daar voorheen op reageren, en me verdedigen omdat ik me niet gezien voelde. En dat deed ik zo heftig dat hij kon zeggen zie je wel ze is niet wijs.
En nu, ik lees het we moeten nog fin dingen regelen en daarna gelijk in het mapje EX. Ik wil dit niet voeden.
Overigens doe ik dat al een hele poos zo, maar ik moest mezelf inhouden te reageren.Ik voel me trots hoe ik daar nu mee omga.
Ik zie de behoeftigheid om me in te schrijven op een datingsite.
Maar ik doe het niet.
Ik kan dan tegen mezelf zeggen je hebt toch een afspraak met jezelf even geen relatie gedoe.
Het patroon van gezien willen worden en mezelf niet zien is me nu zo duidelijk !
En de stappen die ik zet ook!
Mariah
gezien willen worden
Bij mij is dat gezien willen worden ook het zoeken naar bevestiging. Het door iemand anders willen horen zeggen dat je goed bezig bent, dat je de moeite waard bent. Soms ook het zoeken van een beetje sturing door iemand die het goed met je voorheeft. Kortom het zoeken van al die dingen die je in een goede relatie van je partner kan verwachten. Die dingen die je mist als je jezelf kwijt bent... Die dingen waar je naar op zoek moet als je aan het einde van een relatie staat...
2emotional
Er is naar mijn idee een verschil tussen erkenning en bevestiging nodig hebben omdat je jezelf niet ziet. Dan ben je afhankelijk van de mening van een ander zonder te toetsen of het klopt.
Of steun vragen als je het even niet weet dan zorg je goed voor jezelf.
een dag na de mail
Ik moet het even schrijven.
De bedreigingen van mijn ex kon ik dacht ik bij hem laten.
Het is best pittig om een patroon niet meer te voeden.
Vanacht werd ik gebeld een onbekend nummer, ik kan het niet bewijzen maar weet dat hij het is.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen.
We hebben een gezamelijk lening en ik had een constructieve oplossing bedacht waar we allebei profijt van hadden.
En omdat hij daar niet in mee wou gaan, ben ik een andere weg in geslagen. Dat had hij niet verwacht.
Ik ben naar een advocaat gegaan, en die heeft een dagvaarding afgegeven.
Ik hou geen rekening met hem maar alleen met mezelf.
Ik zie wat hij doet en toch raakt het me.
Ik heb respect voor mezelf en ik wil het niet voeden.
Niet reageren,en mijn eigen koers volgen.
En weten dat ik waarschijnlijk nog meer mails ga krijgen.
Vanacht kreeg ik flarden van gebeurtenissen te zien waarbij ik de schuld op me nam.
Ik trok me alle verwijten persoonlijk aan. En deed dan wat hij wilde.
Ik kom los.
Ik voel geen boosheid naar mijn ex, ik weet gewoon dat het zijn onmacht is. En dat dit altijd werkte voor hem om zijn zin te krijgen in onze relatie, maar nu werkt het niet meer.
Mariah