Dit weekend heeft mijn zoontje een optreden en daar wil ik wel naartoe maar de kans is natuurlijk heel groot dat ik hier mijn ex ga zien. Ik ben nu wel een heel stuk verder als 2 jaar geleden maar ik heb er eigenlijk nul komma nul zin in om haar met haar nieuwe vriendje te zien.... dat uitdragen dat ze zo gelukkig is.... bah.

Als ik bij mijn ex in de buurt ben ga ik me raar voelen.... knikkende knieeen, niet weten waar ik moet kijken.... ik denk dat ik nog steeds verliefd ben op haar alleen probeer ik het te verdringen omdat het niet gaat werken... tenminste dat denk ik... Ik heb express alle contact verbroken omdat ik geen fouten meer wil maken, maar in het leven moet je fouten maken want anders leer je niets. Als ik met haar bel dan smelt ik... wil ik haar zeggen dat het niet alleen aan haar lag maar ook aan mij, maar dan denk ik aan hoe ze de dingen heb gedaan en word ik boos.... terwijl dat dat compleet onrechtvaardig is omdat ik zelf op een breuk aangestuurd heb.... maar een ander de schuld geven is het makkelijkst natuurlijk.

30 april precies 2 jaar geleden pakte ik mijn spullen omdat ik erachter kwam dat ze contact had met een ander... ik vroeg wat we gingen doen en toen zei ze letterlijk "ga jij even in een huurhuis zitten en kijk ik of het iets word met mijn lover, word het niets dan kom je weer terug"..... tja, ik ben natuurlijk geen hondje wat je zat ben en even naar het asiel breng en als je hem mis dat je hem weer ophaald. Zelf had ik toen ook contact met een ander maar dat was een hele rare relatie.... ik mocht langskomen wanneer zij het wilde, mocht mijn kunstjes doen en daarna weer oprotten grof gezegd. Die relatie was eigenlijk al over voordat hij begon.

Het liefst zou ik de tijd terug willen draaien, ongeveer 15 jaar geleden.... dat we in elkaars armen lagen, het over kinderen hadden, huisje, oud worden met elkaar.... waarom komt er een punt in je leven dat je ga twijfelen... of dat ze wel de ware is.

Ik mis haar.... heel erg! en het was makkelijker geweest zonder kids, dan is het klaar en zie je elkaar niet meer.... dan was ik verhuisd en opnieuw begonnen... nu moet ik ermee om leren gaan dat ik haar nog steeds zie, en misschien wel gelukkiger is als toen ze met mij was.