ga het toch wel posten hier mijn verhaal van de laatste maanden

zodat andere er miss een les uit kunnen trekken, een die ik niet wilde trekken, blind was ik!

heb sinds de zomer eind augustus terug contact gekregen met mijn ex daarvoor was het ook al enkele maanden bezig sporadisch toen, want hij had weer een lief en wat vriendinnentjes bij en ik hield wat afstand van hem

maar na een paar maand terug contact werd het eind augustus terug wat serieuzer, ik wel met veel twijfels, maar ik bleef zo van hem houden en ondanks mijn twijfels dan toch voor gegaan.

maar al gauw kwamen de eerste ruzies al terug, hij wilde het rustig aan doen en stilletjes aan zijn vrijheid wat opgeven zoals hij het noemde, wilde terug wennen aan mij, en wilde als het aant beteren was tussen ons pas iedereen ervan inlichten, wetend hoe moeilijk dat zou zijn na al onze breuken op de voorbije zes jaar.

hij had nog veel gepland staan de volgende weken, en ik moet het maar aanvaarden, het zou wel beteren als het tussen ons beter ging zei die dan,dan kunnen we meer samen gaan doen, eerst ons de tijd geven terug te wennen aan elkaar. zei die

ergens kon ik hem wel vatten erin en ik probeerde het wel, maar wel met veem wrevel.

zo hebben wij vier maanden aangemodderd, hij heeft het wel moeten vertellen aan zijn familie en vrienden na twee maanden van mij, had hem duidelijk gemaakt dat ik niet meer wilde aanmodderen en dat die na die zes jaar wel moet weten wat die nu wilt en wat die voeld voor mij, het werd tijd dat we ook samen er voor zouden gaan, en dat die nu ook duidelijk liet zien aan zijn vrienden en familie dat hij dit echt wilt met mij

hij zei dat die het beu was zijn leven te laten leiden door andere en dat die zijn leven wilde gaan leiden, dat hij mij miste al die tijd en nog steeds aan mij dachten, en dat die echt van me hield en er nu ook echt voor wilde gaan, dat hij spijt had van zijn fouten int verleden en er zich voor schaamde.

ik had zoiets eerst zien dan geloven, hij had het er moeilijk mee dat ik hem niet direct vertrouwde en dat ik veel verwijten gaf over het verleden, dat ik veel het verleden ook oprakelde, ik kon het moeilijk los laten en werd er ook veel aan herinnerd , hij zei als we er voor willen gaan moeten we het verleden laten rusten want dat geeft alleen veel wrevel, en moeten we naar de toekomst kijken, had die gelijk in maar ik zei hem dan moet je wel kunnen begrijpen dat ik dat verleden niet snel achter mij kan laten en dat dat wat tijd vraagt ook het vertrouwen terug krijgen, je zult er geduld in moeten hebben

daar hadden we veel ruzie over

na een paar maand een goede ruzie gehad en dan duidelijk gemaakt van wat gaan we nu doen hoe gaan we nu verder, ik was die korte breuken zo beu, en die ruzies om het verleden, deftig gesprek gehad met hem en hij wilde verder kunnen we plande zelfs samen iets te kopen hij wilde waar hij nu woonde weg, wilde iets deftiger wonen en was het over ent weer gerij zo beu aant worden, hij was dikwijls moe van het werk en vond het dan moeilijk om naar mij te komen en ik kon moeilijk naar hem gaan omdat ik een knie operatie heb, en ik heb geen rij bewijs dus deed alles met het openbaar vervoer
was miss snel die plannen maar we kende elkaar nu al zes jaar en waren veel bijeen geweest, en we waren het allebei wat beu dat pendelen tussen onze woonst, we dachten dat we zo wat rust in onze relatie konden vinden, dat het kon helpen, we gingen pas na een jaar deze stap zetten en we zijn nu al 6 maand terug samen, we begonnen terug wat meer met de vrienden en familie op te trekken en iedereen gaf ons het voordeel van de twijfel, ze kende ook onze plannen

we waren samen alles in orde aant maken daarvoor, smen onze verwachtingen aant vertellen.

het begon er beter uit te zien

tot vorig weekend, was al een weekje ziekjes en kon zo ook minder seksen met hem, en dat weekend was hij zo bokkig en deed hij echt kut tegen mij hij kleineerde mij, en bij mij werd het teveel, heb hem duidelijk gemaakt dat ik op die manier niet meer verder kon met hem, ruzie gehad en er is veel naar boven gekomen onze ergernissen, hij verschoot er van en wist niet dat die zo kleinerend was en dat zijn studioke bij mij veel negatieve herinneringen had , hij verweet mij dat ik hem verwijten bleef maken, en hij had het moeilijk met het feit dat mijn situaties niet snel beterde, zit nog met schulden van mijn ex hang er nog een vier jaar aan vast en zit met een spierziekte sta al 11 jaar mee op de invaliditeit, was nog aant vechten voor mijn dochter en was ook weer heel wat rond gebeurt, hij was die ellende zo beu zij die, en ja ik ook en snap dat wel, hij wilde terug gelukkig zijn en positieve dingen mee maken, het woog op hem, begrijpelijk, maar ik zij hem dan ook maar dat wist je al van in het begin en dat het nog even kon duren ook, dat wist je, en alles gaat traag vooruit nu maar het gaat wel vooruit.

maar na die ruzie, is het in die week heel sltil geweest hij was afstandelijk, en moe, had hem die week dinsdag nog gezien, en normaal zou die donderdag nog langs komen, maar in de namiddag kregen we woorden over mail en zij die mij dat die vond dat we te snel aant gaan waren, dat die het niet aankon zo en een stap terug wilde nemen, dat hij alleen wilde gaan wonen en iets kopen en het wilde afwachten met mij wat het gaf dat die plannen maken voor hem teveel waren, ik plande een vakantie voor ons namelijk, en dat schrikte hem allemaal af, hij vond onze relatie nog niet stabiel genoeg om die plannen al door te zetten, en hij wilde zijn vrijheid nog ni zo snel opgeven, hij voelde zich weer verstikt, en alles wat die deed voor mij was volgens hem niet goed genoeg

voor mij was dat den druppel heb het gedaan gemaakt

ik zei als je na zes jaar nog steeds niet weet wat je wilt, eerst zelf afkomt met dat idee en dan nu weeral terug krabbelt zal het altijd zo blijven, je hebt binding angst en je kunt het gewoon niet met iemand samen leven, je wil je vrijheid als van een singel en je wil de voordelen van een relatie, en dat is onredelijk

hij was kwaad en wilde het niet uitmaken vond dat ik weer de bruggen aant opblazen was enzo

ik had er mijn buik van vol, mijn ogen gingen open eindelijk dan

ondanks mijn verdriet hierom, want ik blijf hem echt graag zien moet ik nu echt voort

en ja ik zit nu met veel verdriet en woede, en vraag me af wat die nu aant doen is

vraag me af of ik ooit nog de ware ga tegen komen, en hoe het nu gaat verder gaan

kan wel wat troostende woorden en raad gebruiken