beste stampertje,

misschien moet je gewoon afwachten tot hij zelf spijt heeft en jou moeten duidelijk aanspreken en waarom hij boos etc..

bij mij ex is ook heel boos op mij en hij maakt t uit en ik begrijp het ook niet waarom wat zijn reden dat hij mij niet meer verder wilt dus gewoon laten en kijken wat er gebeurt straks of toekomst of helemaal veranderen in je leven...

dat weet je nooit! maar beter dat je gewoon verder met je leven en eerst naar je zelf kijken en let goed op je gezondheid en niet te stressen! dus geef hem wat een ruimte dan misschien kan hij goed erover nadenken en andersom ook...

sterkte ermee

Beste stampertje, je klinkt als m'n ex.

Ik heb de indruk dat hij heel hard voor jou heeft gestreden, maar het nu beu is... heb jij ooit voor hem gestreden? Mijn ex heeft zowat niet voor me gestreden, en dat doet me ontzettend veel pijn. Hij houdt nog van wie je was, en daarom haat en minacht hij je nu, omdat je nu iemand anders blijkt te zijn. Vandaar al zijn slechte bewoordingen over jou.

Wat je vriendinnen zeggen (van schuld op jou te willen steken voor het uitmaken) lijkt me vergezocht en eerder een vertelling om jou als vriendin beter te laten voelen. Het typische vangnet van de vriendinnenkring : de vent zwartmaken.

Zet jezelf in zijn plaats. Probeer dit. Ook hij heeft gevoelens, dat zeker, anders had hij nooit zoveel strijd in jou geïnvesteerd.

De vele ruzies tijdens de relatie en het vele uitmaken (knipperlichtrelatie) wijst op de grote passie. Het is dit of een stabiele maar eenvoudige (in mijn ogen saaie) relatie.

Je zegt dat hij normaal probeert te doen, maar dat hij door je frustraties en met-rust-gelaten-te-willen worden wordt hij steeds boos. Ik wordt ook steeds boos op m'n ex omdat ze te laf is om de confrontatie aan te willen gaan met zichzelf en mij (ze liegt, loopt weg, negeert en opent zelfs haar benen voor een ander)... Na haar al die tijd zoveel te hebben gegeven verdiende ik wel een volwassen confrontatie. Uiteraard is het bij ons ook ontploft.

Als je jezelf en hem hier in herkent (in mijn verhaal), dan denk ik dat het beste is dat je je excuseert (indien je hem teniet hebt gedaan in je menselijke verplichtingen : duidelijkheid scheppen, niet wegvluchten van je daden en woorden, eerlijkheid), en vervolgens LANGE tijd laat berusten. Indien je dit gesprek niet aangaat, zal hij - zoals ik me nu voel tav m'n ex - misschien wel een permanente minachting voor jou als mens beginnen voelen, je als zwak aanzien.

Indien de liefde echt is, wil jij wel ooit naar hem terug, en hij ooit terug naar jou.

Soms lijkt een langdurige breuk onvermijdelijk... met alle zieke toestanden van dien.

PS: ik baseer deze mening slechts op je korte tekstje en enkele opmerkelijke zinnen

Zo zeg je bvb dat je je écht hebt misdragen tijdens de break-up. Mijn ex ook. En ook zij begon er zich pas iets van aan te trekken wanneer ik haar voor rotte vis ben beginnen uitschelden en haar heb gezegd dat ik twijfelde aan haar psychische gezondheid. Toen pas begon ze aan haar eigen gedrag en haar foute handelingen te twijfelen.

Je zegt dat 'je het niet snapt dat hij dit doet omdat het uit is'... het is niet omdat 'het uit is' dat je zomaar kan doen wat je wilt. De ander heeft nog gevoelens en je had daar menselijk mee moeten omspringen. De gevoelens overstijgen de duur van de relatie, en ook na de relatie ben je elkaar een waardige behandeling verschuldigd. Indien jij je vlak na de breuk zwaar hebt misdragen, dan moet je ook kunnen accepteren dat hij nu ontzettend kwaad op je is. Men oogst wat men zaait.

Ik kom misschien een beetje hard over, maar ik probeer mijn eerlijke mening te geven.

Passie kan pijn doen, langs beide kanten, en zeker als er één iemand van de twee vlucht voor zijn of haar plichten na de breuk.

Menselijkheid wordt vaak vergeten in een breuk.

Slechts tijd kan de opgedane schade en pijn verzachten.

Sterkte, zowel naar jezelf als naar hem toe,

Rodeo