Allereerst wens ik iedereen hier een goed 2012. Dat het een jaar mag worden waar we gelukkiger uit gaan dan erin!
Ik heb al een paar weken geen blog meer geschreven, maar ik lees hier nog elke dag de verhalen van anderen. Maar nu heb ik toch weer behoefte om even mijn situatie te schetsen en jullie reacties te lezen.

Toen ik na twee weken een time-out weer afsprak (3 dec) met m'n ex om te praten, hebben we afgesproken vrienden te blijven. Heel cliché natuurlijk, maar bij ons zit de situatie een beetje anders. We zijn lid van dezelfde sportclub waar we allebei geregeld in het weekend komen (hij nu wel minder omdat hij verder weg woont en een andere baan heeft), en zijn vrienden/huisgenoten zijn ook mijn vrienden. Een normale en gezellige omgang met elkaar helpt dus om de sfeer en de situatie leuk te houden. Ook heb ik gezegd dat ik het fijn zou vinden om nog af en toe wat van hem te horen, maar dat ik zelf niet zou beginnen met contact zoeken.

Maar dit heeft hij een beetje te enthousiast opgevat denk ik, want hij sms't me nog regelmatig, zeker wel om de 2 dagen.. Het gaat nooit over iets serieus, over het spelletje via wordfeud chat,
via whatsapp over zijn kapotte iphone, mijn nieuwe auto, maar niet over ons, of zijn gevoel, of de reden van het berichtje, nooit echt iets zinnigs. Ik klets vrolijk mee, maar ik blijf passief, begin nooit als eerste met iets sturen, sms ook niet door als het gesprek eigenlijk al klaar is.
Alleen heb ik geen idee waarom hij nog regelmatig berichtjes stuurt. Uit medelijden? Uit schuldgevoel? Omdat hij me mist? Ik wil het wel vragen, maar dan ben ik stiekem toch bang dat hij ermee stopt, en dan ben ik het contact helemaal kwijt. Misschien is dat wel beter. Aan de andere kant zorgt het gevoel dat hij nog steeds behoefte heeft aan contact met mij er wel voor dat ik me iets beter voel. Maar soms maakt het me ook boos. Dan denk ik: Je hebt genoeg vrienden en vriendinnen aan wie je kunt vertellen dat je iphone stuk is! Als je me niks zinnigs te melden hebt houd dan maar op! Je sms't bijna vaker dan toen het nog aan was!
Dus ik ben bang dat ik geen rust kan vinden en niet over hem heen kom als we nog echt dagelijks contact hebben via sms. Het geeft toch stiekem weer wat (valse?) hoop. Maar om helemaal géén contact te hebben lijkt mij ook niet ideaal. Je hebt twee jaar lang intensief contact gehad, als dat dan helemaal wegvalt.. dan wordt het gemis toch nóg erger? Nu heb ik in ieder geval niet het gemis van het dagelijkse contact, want dat is er nog..

Oh en een week nadat het echt uit was kreeg ik een uitnodiging van hem voor een feestje bij hem en z'n huisgenoten. Niks persoonlijks, gewoon zo'n mailtje dat naar nog 40 anderen wordt verstuurd.. Heb besloten dat ik wel ga. Feestjes waren altijd een issue bij ons, ik mocht nooit ergens met hem mee naar toe, dus nu ga ik laten zien dat ik me prima kan vermaken op een feestje, ook alleen! Er komen veel vrienden van de club, dus dat komt ook wel goed, ik ga hem niet te veel aandacht schenken. En als ik het er niet naar m'n zin heb ga ik gewoon weer naar huis. Dus stoppen met het contact vóór het feestje gaat niet, anders zou het vreemd zijn dat ik er nog wel heen ga..