Weg met die slachtofferrol! Weg met te denken dat we niet genoeg zijn. Te min zijn. Dat we maar halve personen zijn. Weg met die gedachten! Het is genoeg geweest! We wentelen ons niet meer in zelfmedelijden (akkoord een bepaalde tijd dit doen is zéker toegestaan en voor de meeste ook nodig, maar ooit moet het stoppen).
We zijn elk op ons beurt lieve en mooie personen. We zijn sterk en hebben veel liefde om te geven.
Wij moeten niet achter die andere persoon lopen. Hij of zij moet achter ons lopen!! Zien ze het niet... PECH VOOR HEN. Jawel. Want wij vinden wel opnieuw iemand. Die van ons houdt zoals we zijn mooi sterke persoonlijkheden.
En we verdienen alles wat op ons pad komt - dan vooral de positieve dingen. Ik wil hier niemand ongeluk toewensen.
Zucht.
TOPPIE!
Hai Kiwie,
Zo is het knap van je goed en duidelijk geschreven het geeft een steun voor de andere/lotgenoten die nog worstelen met hun gevoelens.
ik ben het met je eens Weg met die slachtofferrol!
Ik wens je veel Sterkte en hou vast aan deze gedachten
Liefs
niet meer droevigvrouwtje26
@droevigvrouwtje alias niet meer droevigvrouwtje
Bedankt voor je reactie.
Velen zullen er wellicht nog niet klaar voor zijn. Ik val ook af en toe nog terug. Maar het helpt zeker niet om ons in verdriet te wentelen. Wij moeten sterker zijn. Anders kom je er niet uit.
Groetjes.
Deze wordt bij ons regelmatig gedraaid...
Euhm...
Wij moeten niet achter die aderen persoon lopen. Hij of zij moet achter ons lopen!!
We moeten naast elkaar lopen.
@onzeker
Binnen een relatie zeker weten.
Hier bedoel ik vooral dat wij ons niet nederig moeten opstellen. Wij moeten de ander niet smeken om af te spreken, om te praten, om wat dan ook. Omgekeerd moet dat. Zij zouden het aan ons duizend keer moeten vragen. Zij hebben immers ons hart gebroken en ons het gevoel gegeven dat we niets meer waard zijn.
Een wijs iemand heeft mij
Een wijs iemand heeft mij ooit gezegd dat je zelf altijd direct en/of indirect verantwoordelijk bent voor de dingen die je in je leven laat gebeuren. Sommige dingen overkomen je, sommige dingen laat je jezelf overkomen. Als je kijkt wat je eigen verantwoordelijkheid is bij het stuklopen van een relatie, dan kan dat het gevoel van "grip op de zaak" enigszins terugbrengen.
Ik zeg dit nu heel verstandelijk maar weet ook dat dit ontzettend moeilijk is. Ik glij nog heel regelmatig terug naar: Waarom is mij dit overkomen????
Inmiddels heb ik nu dan wel de antwoorden klaar: Hij was jong, je bent te afhankelijk van hem geworden, je stelt je nu nog steeds compleet afhankelijk op..
We kunnen niet altijd wat doen aan de zaken die ons overkomen, maar we kunnen er wel wat aan doen hoe we daar mee omgaan.
Dat dit een behoorlijk moeilijke weg is, die met de nodige pijn begaan moet worden, is voor ons allemaal duidelijk. Maar te lang in een slachtofferrol zitten, daar is nog nooit iemand wijzer van geworden....
Maar je kunt dit verstandelijk weten, het gevoel is vaak toch te heftig om je zo maar uit de pijn en het verdriet te trekken. Stapje voor stapje....
@Senzy
Ik voel me geen slachtoffer. Ik mis hem alleen ontzettend erg en baal ervan dat hij nooit zo lang door heeft gevochten voor onze relatie dan ik. Hij was compleet in de war en hij dacht dat dit voor ons het beste was, althans voor hem pffff.
Liefs
Ja, dat gevoel ken ik ook,
Ja, dat gevoel ken ik ook, hoor, lief Vlindertje. Hij is dan misschien wel een twijfelende eikel, het is wel míjn twijfelende eikel....
Daarom, gevoel en verstand...en ook ik kan weer hevig verdrietig zijn als ik me dan realiseer dat hij zelfs voor de vriendschap, die híj juist wilde, helemaal zijn best niet doet... Dus hij vindt zelfs dat ik dat niet waard ben. En dat doet pijn... Maar ja...het zegt ook wel weer genoeg over hem..
Dikke kus voor jou!!
@Kiewie: Take back your mojo: it's yours!
Hup! Weg ermee! Het werkwoord "zijn" heeft typische uitwerkingen op iemands gedachtegang. Koppel je dat met iets positiefs, dan is dat leuk en aardig maar als dat te lang duurt worden mensen daar lui van. Immers, als je relatie zo mooi en prachtig IS, dan hoef je daar toch weinig meer aan te doen? En voor je het weet ben je er allebei in getrapt: je bent beide zo gewend geraakt aan dat shotje happiness dat je er weinig meer van voelt en als je te lang weinig hebt moeten doen voor dat shotje happiness, ben je allebei de creativiteit kwijt geraakt om (weer) iets moois van je relatie maken. Ik zie wel duidelijke parallellen tussen verliefden en junks, in die zin dat er hele slechte kanten naar boven komen bij afkicken. Maar ook het verschil dat een verliefde die niet in een cold turkey toestand zit, veel meer in staat is om iets positiefs te doen om zijn/haar shot te krijgen.
Tijd voor een nieuw werkwoord: worden! En dan niet worden in de zin van een lijdend voorwerp, want daar willen we immers van af. Neen, worden in de zin van het-maakt-me-niks-uit-wat-ik-nu-vind-van-wat-ik-of-hij-of-zij-ben-maar-ik-ga-in-elk-geval-vooruit. En voor je het weet krijg je als beloning dat je jezelf niet langer als lijdend voorwerp ervaart maar als onderwerp in je eigen gedachtegang. Dat is in elk geval beter dan proberen antwoord te geven op de vraag wat je ervoor gedaan hebt om zo onzeker te worden, of erger: wat de ander heeft moeten doen om je zo ongelukkig te maken. Ja hoor, ik vind dat vrouwen ook een mojo hebben, en net als mannen kunnen ze die kwijtraken. Maar ook terugkrijgen.
Ik lees tussen de regels door nogal wat weerstand tegenover je ex. Gebruik die weerstand in je eigen voordeel! Heb meer schijt aan al die schijt en ga vooruit! Zo kan weerstand iets worden wat je kan koesteren.
Heel concreet: zoek een nieuwe hobby, leer nieuwe skills. Als je uit je comfort zone zit, moet je meer doen. Een beloning is dat je (weer) weet wat vrijheid voor je betekent en hoe je je vrijheid kunt gebruiken. Een verslaafde of een verliefde is niet vrij. In een slachtofferrol ben je niet vrij.
Je mojo ligt net buiten je handbereik. Take it, it's yours!
Zo denk ik over "na de breuk". Ben zelf al een aantal jaren (vrijwillig) vrijgezel, wat ik ook kan maken aangezien ik geen biologische klok heb. Moet nog zien hoe ik deze filosofie later kan gebruiken bij mijn volgende vriendin, maar ik heb er wel vertrouwen in dat daardoor mijn volgende relatie beter wordt dan mijn vorige. (Zonder te willen zeggen dat mijn vorige relatie slecht was, maar ik was net als mijn ex verwend.)
Zo, en nu weer naar bed. Was weer eens een week waarin ik me niet verveelde. Heurrlijk!
Jelle.
Ik sta helemaal achter die
Ik sta helemaal achter die titel, en de inhoud (al zou ik de laatste zin herformuleren). Heel positief allemaal! Goed zo!
I love deze blog van je!
Dat heb je mooi geschreven!
Het is voor veel mensen met veel pijn die net nieuw zijn, iets anders.
Maar voor de meeste van ons geld dit wel degelijk!
Kop op Sterk zijn allemaal! Keep up! We kunnen het! YES WE CAN!
@tompoes
Ik ben niet net nieuw, ben hier sinds eind november maar waarom voel ik me nog niet zo als de meesten van jullie. Ben ik dan zo'n watje???
Liefs
Vlinder
@Vlindertje
Mijn relatie liep stuk in de zomer van 2010.. Het is bijna 2jaar geleden. Geduld lieve vlinder het kost soms gewoon veel tijd.
Plus zoals ik hier en daar al wat van je verhaal had gelezen, is het meer als alleen een beetje luduvedu. Je bent geen watje, je bent juist hartstikke sterk! Geloof in jezelf! Al die pijn bewijst maar eens hoe een groot hart je hebt! Ga trots op jezelf!
Liefs terug
@kiewie en Tompoes
Dank jullie wel, ben eventjes niet in staat te antwoorden. Zit met een vette bronchitis hier en koorts en heb zo van die klote dagen. Maar jullie zijn lief. Bedankt!! xxx
@Vlinder
Iedereen verwerkt dit op zijn eigen tijd. En bij het verwerkingsproces komen ook dingen van vroeger de kop op steken.
Ik ben al bezig met verwerken sinds juni. Het feit dat we opnieuw samengekomen zijn, heeft daar in principe niets aan veranderd, want ik kon nog steeds niet op hem vertrouwen en bleef dus wachten tot hij opnieuw... ging opgeven. Nu daardoor heb ik het misschien ook in de hand gewerkt, maar dat doet er allemaal niet toe.
Ik heb het sowieso ook nog moeilijk. Maar ik weiger om mij nog dieper te wentelen in mijn verdriet. Waartoe leidt het immers? Nergens! Het zorgt er gewoon voor dat ik geen zin heb om iets te ondernemen, om naar buiten te komen, om te leven... en dat wil ik niet meer.
Ik ben het gewoon beu. Om te wachten op een ander. Om te wachten tot een ander terugkomt of je opnieuw graag ziet. Neen! Zeker niet als die persoon je behandelt als vuil. Neen, neen, neen!
Maar voor iedereen is het dus anders. Iedereen doet dit op zijn eigen tijd. Sommige hebben slechts dagen nodig. Andere weken, maanden of jaren... Maar iedereen komt er uiteindelijk. Misschien niet helemaal, maar toch...
helemaal mee eens!! Goed
helemaal mee eens!! Goed hoor, zulke berichten!!
Bij mij is de knop ook om, al is mijn situatie nog geen gesloten boek.. maar de slachjtoffer rol? nee, dat nooit.