ja dat dacht ik juist ook, je kan elkaar dan mooi aanvullen. Hij veel vrienden, ik die dat lastog vind maar wel vaak met hem mee ging naar zn vrienden en me daar steeds verrouwder begon te voelen. Dat was goed voor me. En nu is alles weg...
Ja hij zei dat we goede vrienden zouden blijven. Het is nu precies een week uit, en hij word er nu al gek van als ik over mezelf praat. Als ik vertel dat ik me zo kut voel, zegt ie dat ikhem alleen maar verwijten maak en dat het zo nooit goed zal komen. Dat doet me zo'n pijn....
Hij had gezegd dat ik moest proberen een eigen leven op te bouwen en dat we elkaar daarna wat meer konden accepteren, maar dan moet ie nou niet zeggen dat ik niet over mezelf mag praten en dat het toch nooit meer goed komt. Hij is mijn reden om door te gaan, snapje? Heel slecht, maar zo is het echt... Ik wil hem terug, wacht tot 15 juni (concert Guus Meeuwis) waar we nog samen heen gaan, hoop zo dat ie dan zichzelf weer in orde heeft en ik ook, en dat de vonk dan weer overspringt.
Maar nu gaat et contact dus best moeilijk, ik mag alleen over de leuke dingen en stage vertellen, want de andere dingen zegt ie dat ik hem verwijten maak en hem expres een schuldgevoel aanpraat. maar hij snapt niet dat die klote gevoelens juist zo overheersend zijn, of waarom mag ik dat niet vertellen? Voelt hij zich dan ook niet leeg en verloren? Mist hij mij dan echt niet? Al is het maar het lichamelijke contact, de sex van mijn part... Ik wil dat hij mij ook mist en dat het goed komt....
Het is zo moeilijk dat rotte gevoel, liefdesverdriet... maar we komen er wel meis, we zijn sterk!
Maar jij hebt geen goed contact meer met hem? laat je wat van je horen, vind het fijn hier te praten ja!
xx san