het is nu bijna 2 weken geleden dat ik niks meer naar hem gestuurd heb. de tijd gaat zo traag voorbij en ik blijf maar hopen dat hij na een tijdje zal inzien wat hij mist.
Kweet niet hoelang ik hiermee door zal kunnen blijven gaan, maar het is het enige dat me hoop geeft om de dag door te kunnen..
Ik zie flashbacks met mijn ogen dicht, dus ik hou ze liever open dan zie ik niks
we waren zo verliefd op elkaar, we pasten zo goed bij elkaar, hoe vaak we niet in elkaars armen hebben gelegen met tranen in de ogen van geluk.
Maar hij is nog jong, wil vaak op stap gaan, kan niet zo goed rekening houden met zen verplichtingen die hij heeft in een relatie wat me wel vaak frustreerde. Je begint je aan de kleine dingen te ergeren, en uiteindelijk draait het zo uit dat de ruzie's eindigen in geschreeuw en verwijt.
Ik weet het.. ik wil graag dat alles goed gaat en kan daar wel vaak over mopperen als het na de zoveelste keer eens niet gebeurd ondanks ik het al zovaak gevraagd heb van; kom eens meer naar mijn thuis, bel me wat vaker .. maar nee iedere keer opnieuw.. pff
Nu dat we een tijdje uit elkaar zijn, besef ik dat de dingen ook heel anders konden gegaan zijn.
Ik had em meer vrijheid kunnen geven, hem niet zo vaak moeten opeisen voor mezelf, hem zijn eigen ding moeten laten doen. Maar is dat uiteindelijk wel goed als je een serieuze relatie krijgt?
Nu wil hij me niet meer zien. Als ik hem toevallig tegenkom op een fuif doet hij afstandelijk tegen me, hij leeft zen leven verder alsof ik nooit iets voor hem betekent heb. eigelijk heb ik het gevoel dat hij nooit echt moeite heeft gehad met onze breuk en dat geeft hij ook duidelijk aan. maar wat moet ik denken? Blokkeert hij zen gevoel voor mij, loopt hij er van weg, of is de liefde gewoon verdwenen?
Kheb er nooit wat fout in gezien om hem te bellen en sturen dat ik hem mis en van hem hou en het leven gewoon niet meer zie zitten zonder hem.. huilen huile huilen mn verdriet kon niet meer op.
maar hierdoor heb ik hem nog verder weg geduwt..
kheb hem tefel gekwetst door onze laatste ruzie, en hiermee is het voor hem afgesloten.
hij denkt niet meer aan me, gaat constant naar festivals, houdt zich bezig met andere meisjes en dat terwijl ik normaal altijd aan zen zijde liep en zoveel liefde voor hem heb gevoeld waarvan ik zeker was dat het wederzijds is ..
wat moet ik doen?
ik herken je gevoel, ik heb
ik herken je gevoel, ik heb precies het zelfde, het is verschrikkelijk hier mee om te moeten gaan. je blijft hopen dat hij je iets gaat sturen met: ik mis je, kom langs, kom bij me terug, maar de dagen gaan voorbij en hoe langer het duurt hoe pijnlijker het word. het is moeilijk maar je moet eerst proberen om het te accepteren dat het over is, (zelf kan ik het ook nog niet maar doe mn best) nu blijf je veel te veel met hem bezig terwijl je daar alleen maar depressief van word. de mijne gaat ook erg veel naar festivals terwijl hij dat juist minder wou doen, hij loopt met andere vrouwen alsof hij nooit van mij gehouden heeft, alsof het nooit iets heeft betekent. Maar dan moet je jezelf afvragen; is hij het je wel waard? als hij om je geeft wil hij je geen pijn doen, je wilt het niet geloven maar er zijn zo veel jongens die wel voor je willen gaan (ookal wil je nu alleen maar hem, ik weet het). ik zeg ook steeds tegen mezelf dat mijn ex zo bezig is om mij te vergeten.. om niet aan mij te denken, maar is dat wel realistisch? hij wilde mijn niet meer, dus gaat hij gewoon verder met zijn leven en moet ik het proberen te accepteren. ik ben nu bezig om geen contact meer met hem te hebben, jij bent al bij 2 weken.. ik nog maar bij 2 dagen, en natuurlijk blijf ik hopen dat hij me gaat missen nu en dat hij gaat inzien dat we bij elkaar horen, maar ik probeer daar ook niet vanuit te gaan, het doet je alleen maar ontzettend veel pijn.. ik heb in het begin ook alleen maar mijn verdriet aan hem laten zien: ik weet zeker dat het goed zal gaan.. het spijt me zo.... ik beloof je dat het beter word.. hij bleef twijfelen en uiteindelijk heeft het gewoon geen zin gehad, je duwt iemand alleen maar verder van je weg, iemand kan je daardoor niet gaan missen als je alle aandacht geeft, als een jongen ziet dat jij ook sterk in het leven staat en verder kan gaan zonder hem, heb je pas kans dat hij na gaat denken.. je zegt dat hij nooit moeite heeft gedaan na jullie breuk.. maar dat komt waarschijnlijk omdat jij juist achter hem aan bleef zitten. ik hoop voor je dat hij binnenkort iets laat horen en als hij dat niet doet is hij je gewoon niet waard, je wilt toch zeker wel een vriend die echt van je houd? en niet gedwongen van je houd? sterkte ermee!
je hebt inderdaad gelijk ben
je hebt inderdaad gelijk
ben veel te emotioneel geweest de eerste weken . Terwijl het eerst een pauze was .. wou hij opeens niet meer.. kweet dat ik me sterk moet houden en verder moet gaan met mijn leven en me sterk moet houden, ma kvoel me echt slecht.. kwil wel zonder hem verder en besef ook ergens dat dat het beste is, maar het lukt me gwn niet om niet aan hem te denken, ook al ga ik weg met vrienden ik ben ineens veranderd van het opgewekte en lieve meisje, in een teruggetrokken iemand die niet veel verteld..
& ksnap dat het voor jou niet makkelijk is, ik heb zelf ook last van uitslag over mn hele lichaam, omdat ik mn stress niet onder controle kan houden & hij heeft het er totaal niet moeilijk bij ..
we hadden wel met elkaar afgesproken dat als alles een beetje bezinkt was , we eens samen iets zouden gaan drinken ofzo, niet om het goed te maken maar gewoon als vrienden.
x
Meid het is ontzettend
Meid het is ontzettend moeilijk! Het knaagt aan je ! lees dat boek de ideale vrouw is een bitch. Ondertussen ruim jezelf bij elkaar op, verman jezelf, stuur hem 1 afsluitbericht. Ergens weet hij dat je toch achter hem aan blijft gaan, dat geeft iemand zekerheid. Maar jij moet het onverwachtse doen,..stuur een allerlaatste afsluitbericht; dat je oprecht van hem gehouden hebt, dat je hem begrijpt, dat je er moeite mee had en dat het je nog wat verwerkingstijd gaat kosten, maar dat je je erbij ga neerleggen. tot slot wens je hem veel geluk (oprecht). Een korte krachtige mailtje...Dit getuigt ten eerste van heel veel moed terwijl hij weet hoe moeilijk je het ermee hebt, ten tweede jongens houden niet van te emotionele huilende vrouwen omdat ze er niet altijd weten mee om te gaan. Dan hebben ze liever dat leuke spontane lachbekkie op een fuif(zie je het verschil). En waarom je dit via de mail moet doen, omdat hij dan denkt dat je zijn nummer verwijderd hebt en dat het menens is wat je zegt. Vervolgens meid... moet je je aan je mailtje houden dat je je erbij hebt neergelegd. zijn eerste gedachte zullen misschien zijn 1) pff gelukkig en zijn 2de) whoow ik heb nu al een tijdje niks van haar gehoord , zij is echt sterk als ze opeens zo veranderd is van huilen om mij naar zo een besluit 3de) Zou ze iemand anders hebben? waarom ze opeens zo n besluit gemaakt heeft? 4) is ze over mij heen ? hoe ziet haar leven er nu uit? en wie weeeet zoekt hij dan jou aandacht weer al is het alleen om te kijken of je nog wat voor hem voelt! . Belangrijk is daarbij dus ook dat je niet op facebook allerlei updates zet van wat je doet enz(scherm het anders af), of op msn of op de ping. Hij moet echt nu die ruimte krijgen om jou te missen!. Er is geen enkele meid die zich niet ergert aan een jongen die geen tijd voor haar vrijmaakt en liever uitgaat etc, maar toch moet je je inhouden...(lees dat boek de ideale vrouw is een bitch) dan zul je vanzelf weten waarom...