ik heb al een een paar keer hier geschreven.nu is het zo dat er meer duidelijkheid is in mijn huwelijk.
mijn man vecht met zichzelf met veel uit zijn jeugd en verleden.vaak weg stopt maar nu weer komt het boven .hij heeft zich nu beschermd want hij heeft geen energie meer,voelt zich niet meer thuis en heeft geen rust en ruimte.ook het gezinsgevoel is er niet hij voelt niks meer nu.
nu heeft hij aan gegeven dat de beste optie is om apart te gaan wonen zodat hij met zichzelf de strijd aan kan gaan omdat ik niet daarmee kan helepen.dat begrijp ik volkomen en heb ook gezegt weet dat ik er altijd zal zijn en je zal steunen als je me nodig heb.
dit weet hij zeg die en is daar dankbaar voor.
het gevoel van pijn en verdriet is nu erg groot want ik wil zo graag hem weer dat gevoel geven van thuis zijn en welkom zijn.maar dat kan niet zeg die hij zit vast en in zichzelf.
we hebben besloten om nu als vrienden verder te gaan en we weten niet hoe het verder gaat en komt.dus we kunne niks garandren en beloven aan elkaar over of we straks weer samen in 1 huis kunnen wonen.
het is moeilijk als de man of vrouw zich beklemd voelt en de ander heeft dit nooit zo bedoelt maar het gevoel is er wel bij degene.
kqan iemand mij helpen en vertellen wat ik kan doen om hem die rust en ruimte te geven en er voor te zorgen dat er met de tijd weer iets positiefs kan gebeuren en op wat voor manier moet ik het dan aanpakken?

toch houden we veel van elkaar en zeggen dat ook tegen elkaar.