weet niet hoe ik moet beginnen pffffffff

afbeelding van patricia

hallo allemaal
Ben nu een paar dagen hier aan het lezen en een beetje aan het chatten.
Beetje aan het kijken hoe dit allemaal moet en gaat en vele zeggen mij maak een blog aan,
nu zal het proberen.
Ik heb een relatie achter de rug van twee jaar die erg moeizaam verliep veel ruzie en veel gekwetst en en veel onbegrip.
We hadden allebei een flinke rugzak toen wij bij elkaar kwamen,dat mocht niet een oorzaak zijn denk ik maar zo.
Als je bij elkaar hoort en het voelt zo dan moet dat te doen zijn toch?
Mijn ex is erg onzeker en vreselijk jaloers terwijl dat helemaal niet nodig is maar goed het is wel degelijk zo ziet me het liefst in een gouden kooitje in een huis met een groot hek eromheen nu is het zo dat ik daar nog mee kan leven want tuurlijk heeft ie ook zoveel goede dingen hij heeft twee dochters waarvan er 1 bij hem woont en de ander bij haar moeder.ik zelf heb 4 kinderen waarvan er nog twee thuis wonen de andere twee wonen al op zichzelf.
Heb een dochter van 6 en van 14 die dus bij mij wonen.
Er is bizar veel gebeurd in twee jaar tijd lijkt wel een relatie van 20 jaar tenminste zo voelt het en zo intens was het dan ook.Mijn dochter van 14 heeft vorig jaar 4 hersen operaties gehad en wat een grote inpact op iedereen heeft gehad mijn ex sliep bij haar keer op keer in het ziekenhuis en vertelde haar alsmaar dat ze hem meer waard was dan zijn eigen dochters ze voelde het ook echt als haar papa tevens mijn jongste voelde en voelt dat zo.Ondertussen gingen de ruzies maar door en door telkens werd het uitgepraat en elke begon het weer opnieuw en als je me vraagt waar ging het over nou eigenlijk nergens over zo onzinnig allemaal,en is het nu gewoon een beetje ruzie maken maar nee ik ben tot op me botten aan toe gekwetst en niet zo zuinig ook en ja tuurlijk ga je terug kwetsen je kan dan ook niet anders meer.
Intussen is zijn oudste dochter die dus bij hem woont net als hem erg jaloers en kan hem niet delen met mij en andersom kan hij niet delen met haar en dat gaat dan om mij ruzie om wie er naast me zit enz enz heb het gevoel dat ik werd uit elkaar getrokken.De 1 nog meer als de ander en andersom maar heb zelf ook nog twee meiden die hun aandacht willen met hun heeft ie ook nooit de strijd gevoerd om mij dat liep zoals het liep.Ze waren ook altijd blij armen wijd gespreid als ie weer hier naar toe kwam ,maar als zijn dochter alleen bij mij was en hij kwam naar hier dan zei zij altijd moet dat nou wat doet die nou weer hier.Nooit blij om dr vader te zien maar goed dat is het ergste nog niet.Daar kom je opgegeven moment wel uit met een meisje van 16 dat is te doen.Ik heb haar ook altijd behandeld als eigen kind en ze is niks te kort gekomen zoals ook de andere kinderen niet.
We gaan maar een sprong maken anders wordt het helemaal zo een lang verhaal, met kerst nog alleen geweest omdat we weer eens ruzie hadden,maar toen kwam oud en nieuw hij was gelukkig bij ons en hebben erg veel gepraat en veel afspraken gemaakt en wonderbaarlijk ging dat heel erg goed vanaf die dag het trappen wat zijn dochter doet tegen hem bij hem thuis overwonnen wij terwijl we daar wel degelijk ruzie over kregen enz enz dus ja eindelijk het gevoel nu kan niks meer stuk en ow wat was dat prettig nog een onwijs lieve mail gehad op 6 januari een weekend van 13 januari eindelijk voor de eerste keer in twee jaar tijd voor elkaar door middel van een weekendje samen naar antwerpen ,wat zo ontzettend fijn was samen eten lekker winkelen enz enz.Daarna kon het helemaal niet meer stuk tenminste dat dacht ik dus.altijd is er gezegd je bent de vrouw van me leven en ik ga met jou oud worden en wil met je trouwen enz.
maar niets is dus minder waar, hij had al twee jaar een erg moeizaam contact met zijn jongste dochter tot de dag kwam dat ze zei ik wil meer contact pap en ook met patricia ook dat bleek later eigenlijk helemaal niet zo te zijn want ze wilde haar vader voor haarzelf en dus niet delen met niemand niet, zijn moeder woont in frankrijk en ben daar meerdere malen geweest zo een warm bad waar je in terecht kwam zo fijn ook voor mijn meiden was het daar een walhalla.even tussen door anders klopt er niks meer van mijn dochter heeft mij steeds gevraagd mam kunnen we samen een weekje weg net als dat we dat altijd deden maar ik heb haar steeds gezged nee dat kan niet meer we zijn nu een samengesteld gezin en dat kunnen we niet meer doen wat zij dus ook wel begreep ,mijn ex is meerdere malen bij dit gesprek aanwezig geweest hij zou het ook nooit goed vinden als ik met haar alleen weg was gegaan dit even voor inzage.
de dag van 23 januari mijn jongste is doodziek van de operatie die ochtend keel en neusamandelen weggehaald dus ligt met zwaar pijn op de bank.Wij in de avond aan de koffie hij heeft dat nog gezet en zitten lekker op de bank en ik vraag waarneer komt je jongste dochter waarop hij antwoord dit weekend en ze wil naar jou toe dus mijn antwoordt is ow okey dan moeten we even kijken hoe het dus met mijn kleintje gaat want kijk hoe ze eraan toe is nou oke werd begrepen maar daarop zegt ie uhmm je weet toch ik ga met de vakantie in februari met mijn jongste dochter naar mijn moeder in frankrijk want zij heeft tijd nodig met mij waarop ik zei nou ik geloof niet dat ik dat zo heel erg leuk vind en hoe moet ik dat gaan vertellen tegen mijn meiden die doen bekant een moord om daarheen te gaan en ikzelf ook
waarop dus geen begrip meer is geweest van zijn kant en is 24 januari onverhoopt vertrokken en heeft weinig tot niets meer laten horen is gewoon met zijn dochter naar frankrijk gegaan en heeft ook naar mijn meiden niks meer laten horen zijn leven gaat gewoon door en het mijne staat echt stil ik kan niet voor mijn meiden zorgen die wonen al 8 weken bij me mama wil niet dat ze zien hoe zwaar ik het heb krijg nergens meer antwoorden op hij heeft een ander telnummer heb hem een brief geschreven van 14 a4tjes en ook geen reactie ik ben 15 kilo afgevallen heb geen zin meer terwijl k voor hem een prima leven had met mijn kinderen en redde t allemaal best en nu nu is het ingestort en niet te zuinig ook ben op en aan het einde van me latijn ik weet niet meer hoe ik tot hem door moet dringen maar mis hem elke dag elke minuut enz enz slaap niet eet niet het gaat gewoon niet meer geen antwoorden op mijn vragen juist nu het zo goed gind gaat het dus zo fout snap er niks van en nee hij heeft geen ander dat op zeker xx patricia

afbeelding van benijntje

das een serieus verhaal he en

das een serieus verhaal he

en ik begrijp je dat je zegt dat op die twee jaar heel wat is gebeurt en het zo ook aanvoelt dat je een relatie van jaren hebt

ik herken dat bij ons is dat oo, zo

en ja het is erg moeilijk als je met kinderen zit dat maakt het nog lastiger.

ik begrijp erg goed hoe je u voelt en dat je in een gat bent gevallen

en toch zou je moeten proberen om eruit te raken en terug wat zinnigs te doen voor jezelf

en dat is erg moeilijk

ik weet niet of je nog werk of zo?

ik ga nu voor mezelf in dag therapie zodat ik terug aan mezelf kan werken en ook kan zoeken naar haal bare doelen in mijn leven

zit op de invaliditeit en heb mijn beperkingen die ik moet leren aanvaarden

ik weet niet wat je graag doet of zo maar ik hoop dat je terug wat geluk kunt vinden in die dingen en dat je het kunt los laten

ik weet niet of je nog hoopt hebt op contact met hem om er uit te geraken

veel sterkte ermee hoor

afbeelding van patricia

ja tuurlijk heb ik die hoop

ja tuurlijk heb ik die hoop maaaarrrrr is dat wel eerlijk mijn meiden zijn er klaar mee en hebben erg veel verdriet
en denk niet dat ze hem nog willen zien misschien diep in hun hartje wel maar er is geen enkele manier om in contact te komen hij heeft alles geblokt en of het dan gaat werken uhmmmm ???? zoveel pijn en verdriet en dan ???????
weer opnieuw geen kans denk ik maar zo de antwoorden die ik graag wil die krijg ik niet

afbeelding van chester73

ik snap dat je het heel

ik snap dat je het heel moeiljk hebt.het is net een rouwproces.er word iemand uit je leven gerukt wat je helemaal niet wil.alleen die persoon leeft nog en geeft geen antwoord.
mijn relatie is nu 7 maanden voorbij en zat/zit ook in zak en as maar zag wel in dat mij kinderen ook in een rouwproces zaten en ook hun liefde nodig hadden.het is heel zwaar maar je haalt er wel je voldoening ook uit.wat ik niet meer kreeg van mijn ex begon ik te krijgen van de kids.we vangen elkaar nu op.het zijn 2 meiden van 10 en 13.ik zag ook in dat als ik het alleen op wil lossen dan zien de kinderen dat als voorbeeld en gaan zei dat ook doen.ze spiegelen zich vaak aan hun ouders.het is ook allemaal niet eerlijk.de mannen gaan en hebben bijna geen omkijken naar de kinderen en de moeders moeten alles oplossen en voor de kinderen klaar staan,terwijl jezelf vol met gevoelens zit.probeer iets te gaan doen waar je even voldoening uithaald.en ga naar je vrienden,familie of mensen waar je goed contact mee hebt.ik vind het wel fijn om dit allemaal te lezen en te weten dat je erg genoeg voor de andere niet de enigste bent en tips om hier mee om te gaan.ik wens je heel veel sterkte met alles

afbeelding van patricia

het ergste

het ergste is om nu te moeten vernemen dat ineens zijn dochter die bij hem woont een afgod is voor hem en andersom ze heeft in het bijzijn van mij twee jaar de vader de goot ingetrapt ik ken geen 1 kind wat zo kan manipuleren als dat de zijnen dat kunnen en hij loopt er nog in ook en waar blijven mijn meiden nergens