Het is nu meer dan 5 maand uit met mijn vriend. Elke dag is voor mij een strijd om hem te vergeten. Ik probeer mij te amuseren, ga in het weekend op stap, probeer mijn leven terug op punt te stellen... Het ging goed met mij, nu is het terug minder ... Iets meer dan een maand geleden zocht mijn ex terug contact op met mij, na meer dan 2 maand stilte. Hij is nu 3 maand samen met zijn nieuwe vriendin (+ haar baby, niet van hem) en ze wonen ook al 2 maand samen. Hij heeft mij van de ene op de andere dag verlaten om iets te kunnen beginnen met haar, het is hem dus gelukt...
Nu sinds een maand dat ik en mijn ex terug contact hebben, hebben we elkaar face to face gesproken (zijn vriendin wist dit niet). Hij toonde spijt, zei dat die dom was geweest, hij is ongelukkig daar,... . Sinds dat gesprek face to face spreken we elkaar elke week op msn. Als ik online ben, het duurt 30sec of hij spreekt mij aan. Hij zei deze week "alles is goed, maar twijfel elke dag of ik wel de juiste beslissing heb genomen. Er gaat geen dag voorbij of ik denk eraan".... Hij twijfelt dus nu al meer dan 1 maand over zijn hele situatie daar. Toch ja zegt hij dat alles daar goed gaat.
Tegen mij zei die tijdens dat gesprek van "het gras is op een ander niet groener"... Hij blijft wel mooi in zijn situatie zitten, helemaal gesetteled enzo...
Langs de ene kant zeg ik tegen mezelf van "breek met dieje gast, hij heeft u na de breuk zo slecht behandeld...". Langs de andere kant blijf ik nu nog altijd zeggen van "dat is de man van mijn leven, meer dan 4j was dat een fantastische relatie..." Ja fantastisch totdat zij in het spel kwam. Zij is een ex van hem. Waren amper 2maand samen totdat zij hem niet meer wilde. Ahlee ja, hij zei altijd al tegen mij van "ja zij wou mij nooit echt,marja zij was zo mooi..." Enja nu is haar relatie met haar ex (waar ze het kind mee heeft) over, en hij is nu goed genoeg voor haar. Via vrienden heb ik gehoord dat zij heel verwaand is. Ze heeft schulden, verdiend niet veel en weigert om fulltime te gaan werken. Ze rijdt rond in de volvo van mijn ex (hij heeft nu een bedrijfswagen) die mijn ex nog 3j moet afbetalen,... . Ze leven daar op grote voet eigenlijk, huren een duur appartement (zelfs mensen die goed verdienen huren zo een duur appartement nog niet eens),... .

Ik snap hem toch niet. Tegen mij komt hij zeggen van "ik twijfel nog altijd..." Hij onderneemt gewoon niks! Ik heb zoiets van "Hij heeft daar toch alles, alles wat hij wou, hij heeft mij toch niet nodig?"
Ik probeer hem toch ergens te vergeten, maar vrees dat ik niemand anders meer ga tegenkomen. Het was zo een fijne relatie dat ik had met mijn ex, we waren in alles zo een goed team enzo...
Vrienden zeggen tegen mij van "och, je bent 23 jaar, je bent nog jong, je komt wel terug iemand tegen!!..."
Het is al meer dan 5 maanden dat mijn leven echt meer verdriet kent dan geluk. Verder heb ik ook wel de nodige pech gehad tijdens die 5 maanden, precies alsof er een grote donderwolk boven mijn hoofd hangt. Ik hoop dat het beter zal gaan. Ik wil terug gelukkig worden, maar heb het gevoel dat het geluk mij altijd onglipt. Het is nu al de tweede keer in mijn leven dat iemand mij verlaat na een lange relatie voor iemand anders... Allebei hebben ze tegen mij gezegd dat het op een ander niet beter is, maarja daar ben ik vet mee...

Er zijn er ook die tegen mij zeggen van "maak jezelf onbereikbaar als hij contact met je opneemt?"
Hoe kan ik het beste met deze situatie omgaan?