Ik heb vast over hem gedroomd. Vlak voordat ik ging slapen dacht ik terug aan hoe het was, en toen ging het mis. Het doet enorm veel pijn om terug te denken aan hoe het was. De enige manier waarop ik nu aankan, is om te kijken wat er nu is.
Maar ik mis hem steeds meer. Hij hoort bij mij, nog steeds. Ik zou er niet tegen kunnen als hij iemand anders tegen zou komen, ik zou het niet serieus kunnen nemen. Maar ik ben er wel bang voor. Ik kan hem even niet loslaten nu. Ik stel het uit tot het moment dat hij weg is. Ik hoop stiekem dat hij vlak voor vertrek nog tegen mij zal zeggen dat hij wel weer meer voor me is gaan voelen en dat hij vindt dat ik ten positieve ben veranderd.
Ik doe heel hard mijn best om te veranderen. Niet alleen voor hem, maar vooral voor mezelf. Ik ben in die jaren met hem veranderd, ongemerkt en niet alleen ten positieve. Kleine dingen zijn er in geslopen. Soms door mij eigen luiheid en gemakzucht, soms in reactie op zijn gedragingen. Het veranderen gaat goed gelukkig, ik merk dat mijn houding is veranderd. Ik heb ook al een paar keer van mensen gehoord dat ik zo vrolijk ben en zoveel lach de laatste tijd. Dat is natuurlijk een groot compliment als je uit je ldvd probeert te komen.
Wat moeilijker is om te veranderen is jaloezie. Dat is hetgeen je ontwikkelt in reactie op de ander. Ik was vroeger nooit jaloers, ik heb het mijn andere exen gevraagd. Maar in deze relatie was ik wel bezitterig en jaloers. Ik snap wel waarom ik dat ontwikkeld heb, maar ik wil er vanaf. Ik wil iemand kunnen vertrouwen en genoeg zelfvertrouwen hebben. Dat vertrouwen in anderen is nu wel beschadigd door mijn ex. Dat heb ik hem ook uitgelegd. Het is moeilijk om aan dit vertrouwen te werken als je single bent. Aan mijn zelfvertrouwen werk ik wel. Niet dat ik enorm onzeker ben, maar blijkbaar toch te onzeker om niet jaloers te zijn.
Ik zie wel of het ooit weer goed gaat komen. Ik voel het bijna als een uitdaging om hem weer voor me te winnen. Maar ik wil niet dat het mijn eigen leven verder in de weg staat. Als ik iemand anders tegenkom, wil ik niet dat afslaan omdat er een kleine kans is dat mijn ex me weer terug wil. En bovendien, wat iedereen in het begin ook zei: hij moet ook veranderen. Daar kan ik helaas pas wat van merken op het moment dat ik weer in een relatie met hem zou zijn. Behalve de verandering in houding van hem die ik laatst opmerkte. Ik heb het idee dat dat ook een verandering was.
Een goede vriendin van hem was het met me eens dat hij niet snel iemand tegen zal komen die beter bij hem past dan ik. Hij is een moeilijke man, maar ik hou zielsveel van hem, misschien nog een beetje ten koste van mezelf.
ken het gevoel
hej
ik ken het gevoel, van iemand houden en mss ten koste van jezelf.
m'n vriend was voor drie jaar mijn wereld, hij was m'n beste vriend, m'n lief, m'n alles
ik kon op hem rekenen dacht ik...
nu moet ik alleen door het leven..achteraf, en al ietwat nuchterder bekeken,zie ik nu de kleine probs in onze relatie..ik twijfelde al een poos aan ons en liet dit ni blijken. ik dacht dat het ging beteren met de vakantie die we voor ons liggen hadden..niet dus
ik denk dat dees een test is om te zien of ik werkelijk veranderd ben, of dak al sterker geworden ben... ben bang om te falen in dit..ik ben al m'n zekerheden kwijt, m'n toekomst en m'n dromen, want ze draaiden allemaal rond hem
nu ga ik proberen iets op te bouwen voor mezelf, maar ik vind mezelf ni genoeg waard om te vechten voor mezelf..het is gemakkelijker te vechten voor iemand anders dan voor jezelf
Lieve Ansi
Ik weet niet hoe ik het zo voorzichtig mogelijk moet brengen...maar leef
jij nu niet op hoop? Zolang je nog op dat sprankje hoop teert zul je niet
verder kunnen met je verwerking van het verdriet. Misschien moet je deze
periode gebruiken om weer tot jezelf te komen, de persoon die jij graag
wilt zijn ongeacht wat je ex daarvan zou vinden. Ik weet dat het moeilijk
is maar stel nou dat het volgende week weer goed komt, is je relatie dan
stabiel genoeg om een jaar op hem te wachten? Je hebt al zoveel verdriet
en gemis ondergaan, kun je dat nog een keer aan als hij straks vertrekt?
Verander omwille van jezelf, als hij straks weg is stuur hem af en toe
een mailtje, houd een beetje contact, je hebt een jaar de tijd om alle
veranderingen in jezelf door te voeren. Misschien heb je over een jaar
niet eens de behoefte om met hem af te spreken. Klinkt misschien hard,
maar ik begrijp echt wel wat je doormaakt! Ik heb er zelf ook over
nagedacht terwijl mijn ex op zijn vroegst pas over negen maanden voor
een jaar weggaat. Ik denk dat als we het nu bijleggen dat we nog steeds
niet genoeg tijd hebben om alles te repareren wat er afgelopen tijd
stuk is gegaan. Om de stabiliteit op te bouwen die we nodig zouden hebben
om een jaar zonder elkaar te kunnen.
Ikzelf heb ook op dat hele kleine sprankje hoop geleefd, maar je maakt
jezelf helemaal gek daarmee. Je krijgt echt een stukje rust in je hoofd
als je dat laat varen. Ik betrap mezelf er nog steeds weleens op dat ik
denk als ik nou na mijn vakantie met hem afspreek, dan heb ik een lekker
bruin kleurtje, zie er goed uitgerust uit....Ja en dan? Op zijn hoogst
belanden we bij elkaar in bed en dan word je de volgende dag wakker en
dan is het nog steeds uit. En dan begint alles weer opnieuw.
Ik hoop echt dat jij en ik en alle anderen hier snel uit deze k*tperiode
komen!
Ik weet niet meer of ik hoop
Ik weet niet meer of ik hoop heb. Ik ben het met je eens. Aan de ene kant denk ik: tot hij weg is, moet ik het mezelf niet te moeilijk maken, straks zie ik hem sowieso een hele tijd niet en wordt er een afstand afgedwongen. Maar het is ook niet alsof ik nu wil dat het weer goedkomt voordat hij weg gaat. Wat je zegt: je kunt in die tijd niets opbouwen. Bovendien ben ik er zelf nog niet klaar voor, dat weet ik zelf ook. En hij is er ook zeker nog niet klaar voor. Maar dat neemt niet weg dat ik hoop dat hij hetzelfde uitspreekt naar mij toe. Hij heeft ooit wel gezegd dat het misschien in de toekomst ooit weer goed komt, maar dat niet wil 'plannen'. Dus ik hoef in die zin ook niets te verwachten en verwacht ook niets. Maar ik denk dat dat mijn voornaamste hoop is, dat hij aangeeft misschien in de toekomst nog wel een kans te zien. Ik weet daarentegen ook dat de kans dat hij dat zegt heel klein is. Hij is met hele andere dingen bezig.
Ik heb inderdaad dezelfde gedachtes die jij noemt: als ik hem nou over een tijdje weer zie en ik zie er goed uit, misschien wil hij dan wel weer. Maar ik weet ook dat dat niet het verschil zal maken. Maar alle veranderingen die ik 'voor hem' wil doormaken, wil ik sowieso zelf ook. Hij is nu een drijfveer. Ik hoop inderdaad dat ik, als hij terugkomt, hem niet meer interessant vind of dat ik misschien zelfs iemand anders heb. Aan de andere kant hoop ik ook dat zijn weg zijn iets in hem los maakt. Ik weet het ook niet. Ik weet wel dat je gelijk hebt.
Lafaards
Ik zit in precies dezelfde situatie, maar dat weet je al.
Stiekem toch dat ene sprankje hoop ook al heb ik nu het contact verbroken.
Binnenkort ben ik jarig en hoop ik toch wat van m te horen (al is het maar een sms), ik weet alleen niet of ik dan moet reageren. Dat heb ik bij z?Ǭ¥n laatste
sms ook niet gedaan. Hij had er voor het eerst "groeten mij" onder gezet,
dat was voor mij genoeg reden om te denken ?Ǭ¥hele dikke groeten terug?Ǭ¥, jou
stuur ik niks...Toch heb ik in m?Ǭ¥n hoofd dat ik wil wachten tot het einde van
het jaar om weer contact te zoeken (dan heeft hij ook alles een beetje weer op orde, huisje, nieuw werk e.d., weet alleen niet hoe of wat ik moet zeggen dan
Tja gelukkig duurt t nog even. Waarom kan een man niet gewoon zeggen: hallo, wakker worden, het komt nooit meer goed! Lafaards...