Nou ik heb me al een tijdje niet vertoond op deze site, tja zo nu en dan wel eens verhalen gelezen van jullie maar zelf niks meer gepost omdat ik dacht dat ik alles onder controle had.
Mijn ex was een aantal weken geleden bij me gweest thuis te kijken en toen is er een en ander gebeurd we hebben samen toen ook goed gepraat en hij zei dat hij me niet meer zag als zijn ex maar als meer. ikke natuurlijk helemaal gelukkig. De volgende dag hadden we gebeld en hij deed een beetje vaag en ik zei dat ik graag duideljkheid wou, hij voelde weer meer voor me dan eerder. Dat weekend krijg ik een mailtje van hem waarin hij uitlegde dat hij het graag nog een kans wou geven tussen ons maar dat hij het wel rustig aan wou doen omdat hij eerdere ervaring had hiermee en dat het niet goed was verlopen en dat wou hij niet nog een keer.
Prima, natuurlijk wou ik dat ook, wou niets liever dan dat het weer goed ging en tja het was al vier maanden uit en had alleen maar op hem gewacht dus kon ik het nu ook wel rustig aan doen. Zo gezegd zo gedaan, maar ik vond het wel erg rustig aan gaan. was nog een keer bij hem thuis geweest en hij nog een keer een weekend bij mij en verder hebben we elkaar in zon 7 weken tijd niet meer gezien. We belden wel regelmatig maar meestal kort omdat hij onderweg was ergens naar toe of het druk had met school daar baalde ik enorm van. Had het ook al een keer aangekaart en hij vond ook dat er meer regelmaat moest komen en daar zouden we het nog over hebben.
Afgelopen weekend zou ik naar hem toe, ik had een raar voor gevoel en had het er ook al met vriendinnen over gehad dat ik het ook niet prettig vond gaan zo en dat ik tijdnes het weekend dat hij bij mij was me nogal raar voelde, maar ik had zoiets we doen er nog niet optimaal ons best voor en hoe kunnen we dan weer naar elkaar toe groeien als we van dat vage contact hebben, hier had ik hem een brief over geschreven, die ik hem ook die dag wou laten lezen.
Ik kwam aan op het station hij komt naar me toe en kijkt al een beetje anders dan anders, dus ik vroeg wat er aan de hand was, tja hij wou graag even ergens heen om te praten. Ik zo we kunnen toch gewoon naar je huis? zegt ie dat het niet meer werkt voor hem zo. BAM keiharde klap.
Eenmaal bij hem thuis aangekomen legde hij uit wat er volgens hem aan de hand was. Zijn verliefde gevoelens waren niet teruggekomen zei hij. Terwijl hij eerder had gezegd dat hij het graag wou probereb, ik zei ook dat ik het niet snapte en dat hij dat toch niet kon zeggen omdat we het nog niet echt weer geprobeerd hadden zoals eerst. Hij zei dat hij er goed had over nagedacht en dat hij zich qua gevoelens wel helemaal had gegeven. Ik voelde en voel me, zo kut hierdoor. snap er helemaal niks van. HIj zegt dat ie heel veel van me houd maar dat er een bepaalde klik mist, kan dat? is houden van niet sterker dan verliefd zijn? dat houd je toch niet altijd? hij zei dat hij me gewoon niet meer als zijn vriendin zag, maar ja is dat niet juist logisch als je vier maandne zonder elkaar bent, hoor je dat niet gewoon weer op te bouwen? Ik snap er niks van, wie kan me hier een verhelderend beeld over geven. Heb het er ook met vriendinnen over gehad en zei zeggen allemaal dat het een lul is, dat hij me gebruikt heeft en dat ik mijn tijd en verdriet niet aan hem moet besteden.
Maar zo voelt het niet, stomg enoeg voelt hij nog steeds als de ware voor mij. ik ben zo bang dat ik hier in blijf hangen, blijf hopen dat we toch weer bij elkaar komen, dat hij nu een fout maakt en dat hij zich wel bedenkt. Terwijl hij nu heeft aangegeven dat mochthij ooit weer gevoelens voor me krijgen of terugkrijgen dat hij het dan niet zou zeggen omdat hij niet weer een dergelijk situatie wil, dan houdt hij het voor hem. Voor mij is het dus definitief voorbij?
IK heb al zijn smsjes, oproepen en mobiele nummer gewist, hij had nog niet zo lang een nieuwe die ik nog niet uit mijn hoofd kende, zodat ik geen contact met hem kan zoeken.
Toch kreeg ik maandagavond een sms van hem dat het hem veel speet en dat ik moest weten dat hij er altijd voor mij zou zijn. Hij belde nog, maar ik had niet opgenomen en kreeg weer een sms dat hij best begreep at ik nu even niet met hem wou praten maarof ikt och even een sms wou sturen. Toen belde hij op mijn huisnummer ik was in de veronderstelling dat het mijn moeder was dus nam op alleen was hij het dus. Hij zei dat hij graag wou bliven weten hoe het met me ging en dat ik hem moest bellen als er iets was. Ik heb verteld dat ik dat niet zou doen omdat ik daarmee alleen maar aan hem vast bleef hangen (wat ik volgens mij zowieso wel doe) en toen vroeg hij of hij me van de week nog een keer mocht bellen. ik zei zie maar.
Gisteravond belde hij dus weer na een hele discussie gehad te hebben over dat ik het niet begreep en dat ik vond dat hij het te snel opgaf zei ik dat hij wanneer hij niet meer om me geeft dat hij me dan ook maar beter niet meerkan bellen. Toen heb ik zonderhem de kans te geven nog wat te zeggen opgehangen... hij heeft niks meer van zich laten horen en ben zo bang dat ik het helemaal verbruid heb nou.
Ik snap er niks van dat ik me hier weer zo ongelukkig om voel. hij voelt gewoon als degene voormij en het voelt net of komt er vanaf nu alleen maar ellende, ik was zo nblij dat we het weergingen proberen en zag en zie, echt een toekomst voor ons samen. Hoe ga ik me hier in godsnaam overheen zetten? Ben ik nu zon dombo met wat ik zeg? of schuilt er waarheid in? Is er iemand die hem begrijpt? vertel me dan alsjeblieft wat ik niet zie......
Hee anonymous
Wat vervelend zeg! Dan heb je hoop en dan komt het weer goed en dan blijkt het toch niet zo te zijn... Hij heeft het niet eens geprobeerd, terwijl hij het zelf wilde! Ik ben bang dat hij niet weet wat hij wil en misschien wel erg met zichzelf in de knoop zit. Maar als hij het voor de 2e keer zo snel opgeeft ben ik bang dat het niet goed komt. Ik denk dat je nu voor jezelf moet kiezen en het contact met hem moet verbreken. Hij heeft er helemaal niet over nagedacht wat hij bij jou heeft aangericht! Als hij het voor een 2e keer wilde proberen dan had hij daar heel zeker over moeten zijn en na moeten denken bij de consequenties en de dingen die hij aanricht. Hij heeft totaal niet aan jou gedacht! Ik denk dat je nu echt voor je zelf moet kiezen. Liefs, Hoop
ik denk ook
dat hij met zichzelf in de knoop zit maar hij geeft aan dat dat er helemaal niet mee te maken heeft.. dat het echt is omdat er een gevoel mis tbij hem, maar dat snap ik niet, dat verdwijnt toch niet ineens? ik ken tenmoinste niemand met die ervaring... het is tochniet het ene moment wel goed en het andere niet meer..... ik voel me ook zo dom dat ik er weer in ben getuind, mijn zusje had al gezegd dat hij me gewoon gebruikte, maar zij is altijd zo achterdochtig en dat wou ik ook niet geloven, dat geloof ik nog steeds niet.
Ik denk echt dat hij en ik bij elkaar horen en dat hij er gewoon geen ervaring mee heeft dat je in een relatie ook wel een speriodes hebt dat het niet zo goed gaat.. maar ja kan hem niet dwingen om iets te voelen wat hij niet voelt en voel me zo machteloos.... de eerste keer dat het uitging heeft mijn leven echt vier maanden lang alleen maar in het teken gestaan van hoe krijg ik hem terug en wil dit niet weer al voelt het net of heb ik daar geen controle over....
raar dat een over het algemeen zon verstandig iemand hiermee toch zo niet verstandig kan zijn....
Ik begrijp je
Nee dat gevoel kan niet opeens verdwijnen. Wat wel kan zijn is dat hij tijdens de periode dat het uit was, jullie relatie heeft geidealiseert en dat hij het toch vond tegenvallen ofzo. Maar aan de andere kant lijkt me dat ook raar omdat hij het amper weer geprobeerd heeft. Echt heel erg lullig van hem. Maar het kan echt niet zijn dat zijn gevoel plotseling weg is. Anders had hij het immers toch ook niet opnieuw willen proberen? Echt raar hoor. Hij zit gewoon ontzettend met zichzelf in de knoop en hij weet gewoon nog niet hoe het werkt in relaties, ben ik bang. Het komt me wel een beetje bekend voor... Ik begrijp je wel. Ik wil mijn ex ook heel graag terug. We zijn 7 jaar samen geweest en opeens "out of the blue" heeft hij het uitgemaakt. Ik kan dit dus ook nog niet accepteren. Wel heeft hij gezegd dat hij met zichzelf in de knoop zit en dat hij even rust nodig heeft en dat het weer goed zou kunnen komen. We houden dus contact maar ik weet niet of het echt goed gaat komen. Ik wil ook niet dat het mijn leven gaat beheersen. Ik probeer dan ook me op andere dingen te concentreren maar je houdt je er toch mee bezig he... Maar mijn vriend was altijd echt 'the good guy' dus dat geeft mij ook wel vertrouwen dat het zou kunnen lukken. Hij is echt iemand die nooit een vlieg kwaad zou doen. Voor onze relatie waren we beste vrienden dus we kenden elkaar al erg goed. Hij vindt vreemdgaan enzo het ergste wat er is en is zo trouw als een hond. Zelfs nu nog...Ik kan me voorstellen dat hij ook nog als de "ware" voor jou voelt. Dat heb ik ook. Maar inmiddels geloof ik wel dat er meerdere "wares" kunnen zijn. Ik denk dat jij verder moet gaan en dat er ergens een "ware" rondloopt die veel beter weet hoe hij met relaties moet omgaan. Oh en nog over die verliefde gevoelens, het is nogal naief van hem om te denken dat die altijd zullen blijven. Verliefdheid is in het begin heel heftig en gaat later over in "houden van". Toch komen die verliefde gevoelens af en toe steeds weer terug maar het is wel anders dan in het begin. En gelukkig maar, want dan zouden we niet echt een normaal leven meer hebben.
Sterkte...
dank je wel voor je
dank je wel voor je uitgebreide commentaar.. ik snap het ook echt niet, en toen ik dat tegen hem zei of het houden van dan niet belangrijker was dan het verliefd zijn zei hij gewoon dat er iets miste, een bepaalde klik die nodig was om een relatie te hebben. En hij wou niet een relatie zonder dat en hij vind het raar dat ik hem niet begrijp, hij zei dat hij snapte dat ik het moeilijk vond te accepteren maar ik kon toch ook niet van hem verwachten dat hij verder ging met me alleen omdat ik dat wil. En natuurlijk wil ik dat ook niet, maar ik snap gewoon niet dat mijn gevoel zo sterk kan zijn terwijl er bij hem dan niks meer zou zijn...
Ik had jouw verhaal net idd ook gelezen en zag veel overeenkomsten, mijn ex is verder ook erg gesloten maar daar wou hij ook aan werken. Toch heeft hij deze beslissing in zijn eentje gemaakt zonder het er met mij over te hebben. Hij zei dat hij er al een paar weken goed over na heeft gedacht en niet zomaar eenk euze heeft gemaakt, ik snap ech tniet waarom hij mij daar dan niet in betrokken heeft... en het lijkt me gewoon onmogelijk iets af te sluiten wat je niet begrijpt...
Voel precies hetzelfde!
ik voel precies hetzelfde! Hij heeft de beslissing ook in zijn eentje gemaakt zonder het te overleggen. Hij heeft er ongetwijfeld ook over nagedacht en het er erg moeilijk meegehad maar bleef tot het laatste moment "ik hou van je" zeggen. Volgens mij heeft hij tot het laatste moment getwijfeld.. Ik snap ook niet waarom mijn ex mij er niet in heeft betrokken. En ik kan het ook niet af sluiten omdat ik het niet begrijp. Daarom kan ik ook niet geloven dat het een "afsluiting" is. Misschien volgt er bij ons wel hetzelfde als bij jou en dat het uiteindelijk toch niet wil maar dan is er voor mij wel meer een "afsluiting" geweest. Ik vind het heel erg voor je, sterkte. Jouw prins op het witte paard komt een keer, echt waar!
Ik denk
Ik denk dat je je niet meer moet afvragen hoe en wat betreft je relatie, ik ben ervan overtuigd dat je voor je zelf moet gaan, valse hoop geven aan iemand dat is iets wat je zelf toelaat.. Ik snap je dondersgoed hoor en ken ook het gevoel van 'erniet uit kunnen komen' en ken ook het gevoel van 'aan hem blijven hangen'.. maar ik heb ook goede en sterke momenten met me zelf en daar haal in me energie uit ! Ik onderneem veel en ja zo nu en dan laat ik me gevoel me gevoel en praat ik met vriendinnen en huil ik lekker, want het heeft de TIJD nodig om te helen... Geef je zelf die tijd !!
Liefs zanzje
Mooi gezegd Zanzie,
Mooi gezegd Zanzie!
En het klinkt heel clicheachtig maar het is wel waar...
zoals zoveel dingen die we hier op de site bespreken..
de eerste regels in liefdesverdriet zijn;
verbreek contacten...loop niet achter haar/hem aan want je duwt diegene steeds verder van je af,
Geef het tijd...tijd zorgt dat de scherpe kantjes ervan af gaan.
maar vooral denk aan jezelf...blijf goed voor je zelf zorgen, zowel uiterlijk en innerlijk van de mens..
dat is al wat ik jullie mee kan geven...
liefs Asar
heel goed zanzie, hoe
heel goed zanzie,
hoe moeilijk t ook is,blijf bij je zelf.
denk niet steeds aan hoe hij zich zal voelen of denken,dat heeft toch geen zin ook al neig ook ik steeds daarnaar.
we weten toch niet zeker wat onze ex partners denken of voelen en t vreet energie van ons.
blijf bij je eigen gevoel en gedachtes ,dat is de beste remedie om alles te verwerken,klinkt makkelijker gezegd dan gedaan hoor maar dan gaat in iedergeval de energie naar jezelf.daar heb je meer aan dan t in je ex te stoppen,die denken trouwens ook alleen aan zichzelf
groetjes onm
Mensen en gevoelens....
Ben er even niet geweest, niet omdat ik het zo druk had ofzo...maar gewoon ik voelde me goed. Het gaat met de dag beter, af en toe even een rotdag er tussendoor.
Ik begrijp heel goed dat je aan je ex denkt van hoe of wat of hoe hij zich voelt enzv. enzv. Ik denk dat het komt omdat je zelf nog heel veel met twijfels zit en je het haast niet kunt bevatten dat het over is.
Mijn ex en ik hebben nog goed contact met elkaar, we bellen en af en toe komt hij nog langs in onze gez. woning. Het voelt goed en op zo'n moment heb ik ook het gevoel alsof er niets tussen ons is en dat alles weer gewoon is.
Wat me wel opvalt is dat een bepaalde druk weg is omdat (wij) daar toch mee gelopen hebben en we nu heel relaxed met elkaar kunnen praten over alles. Of we er goed aan doen weten we zelf ook niet. Maar het feit dat we deze stap genomen hebben zegt genoeg. Dit doe je niet zomaar 6 jaar opgeven, huis verkopen en alles wat erbij komt te kijken.
Zoals ik er nu tegenaan kijk denk ik vaak dat we elkaar weer tegenkomen en dat we vannuit daar verder gaan...een illusie?? ik weet het niet. Het loslaten vindt ik het moeilijkste en dat zeg ik ook steeds tegen hem. Het idee om straks hem niet meer zo in mijn leven te hebben als ik hem had vind ik een raar idee.
Toch denk ik dat dit allemaal fases zijn waar je door moet om het te kunnen afsluiten.
Wij hebben gelukkig geen ruzie ofzo en er is ook geen ander in het spel. Dat maakt het aan de ene kant makkelijker maar aan de andere kant moeilijker.
Doordat je nu zoveel alleen bent ga je over je hele relatie nadenken om uit te vinden waar het nu fout gegaan is en wat nu de reden is dat we hier staan.
De dingen die je toen stoorden zijn nu maar een kleinigheid, maar het heeft ons (en jullie) wel op dit punt gebracht.....toch iets om over na te denken.
Als het zo is dat mensen voor elkaar bestemd zijn komen ze elkaar weer tegen. Maar houdt je niet vast aan die gedachte en ga door met je eigen leven. Haal die dingen eruit die je in je relatie liet omdat je dacht dat je ze niet nodig had.
Het hele leven is een leer proces en je relatie ook. Misschien heb je uit deze relatie iets mee gekregen als een stukje toevoeging van je zelf wat je nog niet had.
Ik heb hier veel goede dingen van mijn ex geleerd en meegekregen (en andersom ook). Kijk of het bij jezelf ook zo is..kijk hoe je was voor je de relatie inging en kijk nu hoe je bent...
Ga met dat wat je bent verder en zie alles zonnig te gemoed. Alles is weer een uitdaging. De makkelijkste weg is opgeven.. daar heb je niet al die energie voor in je relatie gestoken om dat nu te doen.
pff wat een goed verhaal...
pff wat een goed verhaal... het is waar, natuurlijk heb ik iets geleerd waar ik mee verder kan. Maar inderdaad dat loslaten. Hij belde me laatst nog savonds hadden we weer een hele discudssie en toen zei ik dat als hij niet meer om me gaf dat hij dan ook niet meer hoefde te bellen. Heel gemeen en onterecht maar toen klapte ik de hoorn erop. Gister kreeg ik twee smsjes van hem, dat hij niet begreep waarom ik dat zei omdat ik toch wist dat hij van me houd. Ik zou eerst niks terugsturen maar heb het toch gedaan, heb toegegeven dat het zwak was van me en dat ik niet wist hoe ik er mee om moest gaan. Stuurde hij weer dat hij het begreep en dat hij me dti weekend nog wel zou bellen.
Aan de ene kant wil ik heel graag dathij belt want tja ben ten eerste gewoon nog steeds gek op hem en we kunnen gewoon goed praten samen. Maar aan de andere kant, het was niet voor niks dat ik al zijn smsjes en nr had gewist zodat ik geen contact meer kon zoeken, diep in mijn hart weet ik dat dat beter is maar durf dat niet zo direct te zeggen omdat bang ben dat ik dan misschien de laatste kans ook nog verkloot.... stom he, betrek ik alles op mezelf terwijl het bij hem ligt... maar ja ik weet het ook niet.
En doe ook wel leuke dingen hoor! deed ik ook al toen het ngo aan was, ben vriendinnen nooit minder gaan zien ofzo, alleen ik durf niet zo goed weer bij hen aan te kloppen met mijn verhalen, mijn moeder zei ook al dat het domv an me was dat ik er weer ingetrapt was en ons een kans had gegeven. Maar ik doe dit toch niet expres... nou ja bedankt voor al jullie reacties!