De laatste keer dat ik hier geschreven heb, is alweer weken geleden. In die tijd is er niet extreem veel gebeurd. Ik heb hem sindsdien niet meer gesproken. Tijdens mijn laatste bezoek werd het mij duidelijk dat dat momenteel niet werkt. Ik weet dat ook ontspannen contact nu niet kan. Sterker nog, ik heb het gevoeld. Keek ik voor dat bezoek uit naar een sms van hem, nu is dat niet meer zo. Er is een soort van berusting bij mij: Er zit gewoon niks in nu. En ik kan daar helemaal niks aan veranderen. Die rust is goed. Maar het is niet makkeiljk hoor. Ik mis hem ontzettend, kan me niet herinneren een ex zo gemist te hebben. Bij mij blijft het gevoel "we passen bij elkaar". En tja, dat we dan beiden met onze eigen problemen zaten....
Collega van mij heeft me veel verklaard over het mogelijke gedrag van mijn ex. Natuurlijk weet ik niet of het allemaal klopt, maar ook die collega is ooit bedonderd door een ex. Hij heeft verteld hoe dat bij hem ging als een vriendin van hem na die tijd wat meer aan hem begon te "trekken". Iets dat natuurlijk is, maar voor iemand die ooit bedonderd is en dat nooit verwerkt heeft, moeilijk. Hij legde het uit als een soort kortsluiting. Dat je zelf nog niet in staat bent intensiever in een relatie te stappen, alles moet rustig aan. Vooral omdat heel diep van binnen het gevoel zit dat de relatie weer fout kan gaan.
Dus eigenlijk ben je bang voor de onzekerheid en of je dat zelf allemaal wel kan. Hoe cru ook, collega zei me dat relatie afkappen dan vaak makkelijker is. Weer terug naar de situatie waar je net vertrouwd aan was, in je eentje op de bank.... Het is dus een diepe angst, bang voor eigen gevoelens, bang voor onzekerheid.
Of dit voor mijn ex precies zo geldt weet ik niet. Ik weet wel dat mijn ex door de relatie met mij erachter is gekomen dat hij dat van die ex die hem bedonderd heeft, nog niet verwerkt heeft. Hij wil hiervoor hulp en wil rust en geen relatie. En ik weet ook dat mijn ex heel voorzichtig in de relatie groeide.
Ik vroeg mijn collega nog wel of die vriendin je dan niet genoeg waard is. Maar dat had er niks mee te maken, je hebt dan zelf de kracht niet.... Het feit dat mijn ex zelfs de stap met mij nam om op vakantie te gaan, geeft aan dat ik echt wel genoeg waard was. Totdat ik teveel begon te trekken. En ja, ik deed dat teveel, dat kwam door mijn eigen verlatingsangst.

Collega zei me dat de kans groot is dat mijn ex geen contact met mij zoekt. Bang voor onzekerheid, wat dat met hem doet. Want hij zei me zelf zich nog altijd tot mij aangetrokken te voelen.
Morgen ben ik jarig. Los van het verhaal van de collega wist ik al dat ik nieks ga horen. Tijdens de relatie wist mijn ex heel goed wanneer ik jarig was. Maar nu is hij niet meer met mij bezig. Daarnaast zal hij bang zijn dat dat mij hoop geeft. Toch zal het moeilijk zijn echt niks te horen.
Hij is over kleine 2 weken jarig, en dan zal ik hem wel een kaart zoeken. Gewoon alleen om te feliciteren, zonder verdere vragen of opmerkingen in de kaart.

Want ik weet wel dat ik hem ooit nog eens wil zien. Helemaal afsluiten lukt me niet.
Tja, het gaat dus redelijk met mij. Het missen doet nog heel veel pijn. En het slapen gaat ook nog niet helemaal van een leien dakje. Ik heb het wel ontzetten druk, waardoor de tijd vliegt.

Goed, dat was een update van mij. Wellicht tot een volgende keer!