Weer een nieuwe blog.

Het weekend is weer achter de rug. Het was een redelijk te noemen weekend, begrafenis gehad. Met links en rechts toch weer up en downs. Zaterdag een begrafenis gehad wat weer even moeilijk was. Had een grote brok in mijn keel.

Toen ik thuis was, kwamen de tranen weer.... en kwamen mijn gevoelens weer naar boven en dacht -hoe raar het ook klinkt - weer aan de fijne goede tijd samen met mijn ex.
Het zijn weer de mooie fragmenten die dan met flitsen voorbij komen.
Vragen komen dan voorbij:
Waarom kon ik haar niet gelukkig maken?
Waarom zijn we uit elkaar gegroeid?
Waarom nam ze afstand?
Waarom ebte bij mij het gevoel weg?
Waarom kreeg ik tegenzin?
Is het de roze bril die van mijn neus af viel en dat ik ineens anders tegen haar aankijk?
Waarom ben ik aan de ene kant wel blij, dat de relatie over is?
Wat is er met haar aan de hand?

Het lukt mij steeds beter om verstand en gevoel parallel met elkaar te laten lopen, alleen met zn begrafenis of andere gebeurtenis, dan lijkt het net alsof ze elkaar kwijt zijn, het gevolg dat ik weer onrustig word. Lees: niet kunnen slapen en toch weer bezig zijn met vanalles alleen zonder doel. Piekeren over de toekomst, kom ik weer iemand tegen, waar ik van mag houden en die van mij houdt?

Verder wil ik denk ik ook teveel dingen tegenlijk, ik wil carriere maken en mijzelf ontwikkelen op het gebied van werk. Het staat stil voor mij gevoel, al zeggen andere van niet.

Ik wil weer het vertrouwen krijgen en de negatieve spiraal doorbreken. Ik wil niet zielig gevonden worden omdat ik weer "alleen" ben.

Dat moest ik even kwijt...

groetjes Richard,