Online gebruikers
- Angelo
Hoi allemaal, hier weer een klassiek verhaal van een gebroken hart (29). 2 maanden geleden maakte mijn vriendin "D" (24) spontaan (voor mij) onze 4 jaar durende relatie uit. Ik zat voor 100% in die relatie, volledig overtuigd dat alles goed was tussen mij en m'n engel, en dan gebeurt datgene waar ik totaal geen rekening mee heb gehouden. Geen eerdere ervaring gehad met lange relaties, dan zijn het zwarte gat en de leegte enorm.
Van de ene op de andere dag stortte mijn wereld compleet in. Kon niet meer slapen, niet meer eten, niet meer concentreren en zat met honderden vragen in m'n hoofd, 24 uur per dag. Veel verdriet, blijven huilen, alleen maar terug denken aan vroeger, ik had geen toekomst meer. Pas na een week nam ze contact op, hebben even gepraat en blijkt dat ze een nieuwe vriend heeft. Daar zat ze al de laatste weken van onze relatie. Voor haar speelde het al langer natuurlijk, maar niks laten blijken. Tientallen dingen gehoord wat ik fout doe, voorbeeld dit, voorbeeld dat. Het lag duidelijk niet aan haar. Tot aan de laatste dag nog volledig vriendje/vriendinnetje gespeeld. Weer een klap dus, een hele forse. Sindsdien geen contact meer gehad met "D". Moeilijk. Ik hoop dat dit de beste oplossing voor mij is om haar te vergeten, misschien hebben andere mensen hier ervaringen mee?
Sindsdien wel wat info ingewonnen bij haar ouders. Ze wil graag vrienden blijven natuurlijk, af en toe wel stappen/drinken/filmpje pakken. Haar nieuwe vriend is geweldig voor haar zegt ze. Ik kan het maar niet begrijpen hoe oppervlakkig ze hier allemaal mee omgaat, een 4jarige relatie ingewisseld voor verliefdheid, nooit iets laten merken en dus ook blijkbaar nooit onze relatie willen redden. Alsof ze gewoon een nieuwe paar schoenen aan trekt en de oude wegdoet. Denk je je engel gevonden te hebben, 4 jaar lang voel je alsof je samen de hele wereld aan kunt, en dan blijk je er zo naast te zitten. Ze heeft totaal niet door in hoeveel pijn ze me heeft achtergelaten, en het lijkt haar ook niks te doen. Dat doet wat met je lichaam en geest.
Ik voel me gekwetst en bedrogen, door de vrouw van m'n leven. Heb na 2 maanden nog steeds moeite met het verwerken. De woede is er zeker, het accepteren nog steeds niet. Stemmetjes in m'n hoofd blijven praten en afvragen of ze er ooit spijt van krijgt, of ik toch niet contact moet opnemen. Lijkt me niet dat ik het dus al een plek heb gegeven, ik voel dat het nog lange tijd gaat duren. Maar met de dag voel ik me sterker. Als ze morgen weer voor de deur van m'n woning zou staan neem ik haar niet terug, en dat heb ik een hele tijd lang niet zo gevoeld.
Het doet me goed jullie ervaringen te lezen hier, sommigen blijken het zelfs nog veel lastiger te hebben dan ik. Mijn omgeving is stabiel, kan goed terugvallen op ouders, familie en vrienden. En ben er zeker achter gekomen wie er voor me zijn in moeilijke tijden. Ik zie veel van mezelf terug in de verhalen hier. Veel reacties van mij op de hele situatie blijken klassiekers te zijn. De fout zoeken bij mezelf, nieuw kapsel, volledig storten op sporten, veel je verhaal kwijt aan anderen om er maar een paar te noemen. Daarom weet ik ook dat het uiteindelijk wel goed gaat komen met me. Maar de pijn is nog zo hevig al is het alweer (pas?) 2 maanden geleden.
I'm all alone and finally i'm getting stronger.
Groetjes, JP
Copy-Paste
JP,
Dit is ook ongeveer mijn verhaal wel. Zelfde leeftijd, zelfde leeftijdsverschil. Totaal onverwacht was het bij mij ook. Dit soort beslissingen komen vaak van ?ɬ©?ɬ©n kant he.
Als ik het zo lees pak jij het op een goede manier op. Geen contact, vrienden blijven is volgens mij ook niet mogelijk. Het moet bijna in een ander leven zijn eigenlijk.
Ze zal echt wel 's een moment hebben of krijgen dat ze beseft wat er allemaal gebeurd is en wat ze weg heeft gegooid. Heeft de mijne ook al 's gehad. Wacht niet op dat moment, want zoveel is dat ook niet waard. Blijf doen wat je doet, kijk hier wat rond en zie hoe lotgenoten het doen.
Het belangrijkst is dat jullie elkaar met rust laten en ik hoop van harte dat ze je niet gaat dwingen om leuk vriendjes te zijn. Dat gaat namelijk niet. Althans bij mij niet. Wij hebben nu al een dikke maand no-contact en dat bevalt heel goed. Ik denk dat wij dat elkaar nu gunnen. Je kunt het elkaar namelijk ook erg moeilijk maken als exen (dat lees je hier maar al te vaak).
Achter het precieze waarom komen vind ik niet meer nodig. Een beetje ben ik er wel achter, maar de exacte details hoef je niet te weten en doen ook teveel pijn.
Contact met haar zal altijd wel pijn blijven doen en meoijlijk zijn. Ik zoek het daarom niet op en richt mij vooral op nieuwe contacten. Heb ondertussen alweer een beetje date-ervaring . Is niks geworden, maar is toch weer een stap verder.
Gegroet en sterkte ermee
jp...
Jouw verhaal is mijn verhaal... Ook van de ene op de andere dag te horen gekregen en op de koop toe al tijdje vreemdgaan. Ook hier werd gedaan alsof er niets aan de hand was... Dat doet ook iets met je..beseffen dat die ander die je zo hoog had zitten je zomaar kan inruilen; gewoon gheel gemakkelijk. Ach en die verwijten: het is zo gemakkelijk de ander de zwarte piet toeschuiven! Als jij nu zus en zo was geweest dan was het mss niet...bla bla. Ja ja, zo gemakkelijk. Vergeten even voor het gemak dat ZIJ degene zijn die deze stap heeft gezet.. dat ZIJ fout zitten.. Gras lijkt altijd groener aan de overkant. En vrienden willen blijven: wil jij dat? Wil jij een vriend(in) die je zo heeft verraden? Ook dat is voor hun weer gemakkelijk, alsof je er maar overheen moet stappen wat er is gebeurd. Geen contact lijkt me idd het beste, ook niet mailen sms'en; je wordt dan maar met haar geconfronteerd, en dat doet pijn. En je zegt ook: als ze voor de deur staat laat ik haar niet meer toe... Ik heb dat ook de hele tijd geroepen... helaas ik liet hem wel weer toe.. met als gevolg dat ik er nog dieper in kwam te zitten... Ik hoop voor jou dat je zo sterk kan blijven en natuurlijk zal eens de zon weer gaan schijnen. Dat kost gewoon tijd! Heel veel sterkte
Herkenning!!
En ook hier weer alom herkenning!!!
Jullie verhaal is mijn verhaal!
Ik ben het geheel met Odie eens, geen contact! En wees sterk en neem haar niet terug!
* When does the hurting stop.. *
verrek
verrek, lijkt heel erg sterk op mijn verhaal. je reageert precies hetzelfde, en probeert ook op de zelfde manier verder te gaan, ik hou me ook bezig met sporten, en een nieuwe look, ik ga eigelijk voor het 1st in mijn leven uit. En ik weet wel dat deze dingen goed zijn, hoewel die dips helaas terugkomen.
Ik kan er ook niet goed bij waarom ze het nou uitmaakte, we hadden het toch leuk samen? en dat ze nu met haar beste vriend gaat, het is zoo... onbeschrijflijk pijnlijk. maar goed dit gaat nu niet om mij maar om jou, ik leef met je mee, begrijp je en hopelijk doet je dat wat goed, steun en begrip van mensen die in het zelfde schuitje zitten of hebben gezeten. all i can say, geef het de tijd, na verloop van tijd zal het minder worden en ben je toe aan een nieuwe vriendin. lijkt nu onmogelijk, voor mijzelf ook nog, maar.. het moet gebeuren heh, sterkte!!
Oei manne
Straks denkt JP en velen met hem dat alle vrouwen hetzelfde zijn. Gelukkig is dit slechts een deel en er zijn zelfs mannen die dit vreemde gedrag vertonen.
Maar inderdaad is het wel heel apart dat je hier alsmaar hetzelfde verhaal tegenkomt. Misschien dat wij dit scenario dan geen tweede keer hoeven meemaken . Een gewaarschuwd man telt voor twee.
"klassieke domheid"
weer zo een klassiek geval zeg je heel begrijpelijk.. Op mijn werk was er ook een dame met wie ik een gesprek had zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n half jaar terug. Op een gegeven moment hadden we het over relaties, ze zei dat ze had samengewoond met iemand en dat het 2 maand uit was. Ik vroeg aan haar de reden, haar antwoord was simpel maar zooooooo afgezaagd, ze zei..:?¢‚Ǩ¬ùik werd verliefd op een ander?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬ù Toen zei ik dat dat geen reden was en dat je in een relatie altijd wel gevoelens zou kunnen krijgen voor een ander, maar de kunst was om niets met die gevoelens te doen. Ze begon zichzelf te verdedigen en de slechte eigenschappen van die jongen naar voren te halen (lullige kleine dingen).
Nu sprak ik haar een week geleden weer en vroeg hoe het ging met die ?¢‚Ǩ?ìnieuwe vlam?¢‚Ǩ¬ù, haar antwoord was: ?¢‚Ǩ?ìmwah het gaat wel.?¢‚Ǩ¬ù. Tsja ik vind het gewoon oerdom, mensen zijn mensen en elk mens heeft wel zijn goede en slechte eigenschappen, tegenwoordig als ze die slechte eigenschap maar enigszins opmerken of "uitgekeken" op je zijn wordt je al ingeruild voor een ander, zonder ook maar de goede dingen nog in te zien. Ik denk dat het te maken heeft met de moderne tijd, mensen zijn watjes/mietjes geworden en gaan er niet meer voor zoals vroeger het geval was. Liefde en houden van in GOEDE en SLECHTE tijden is uitstervende.
Sterkte, greetz mike
en zo is't maar net!!
Ja Mike
Die nuchtere kijk kan ook alleen maar als je zo ver bent als jij he. Ik zit wel al in de buurt nu, dus ik kon een glimlach van oor tot oor niet bedwingen.
Ik heb nu ook wel de drang om dit soort zendingswerk te verrichten. Ben alleen bang dat ze op mijn mening niet zitten te wachten:).
Groetjes
hahaha ik ergerde mij in het
hahaha ik ergerde mij in het begin ook aan iedereen die zei: "ze is je niet waard.." , "je moet door" en de ergste "er zijn BETERE vrouwen dan haar.." , nu weet ik beter
ik kan er veel mee.
Bedankt voor de reacties allemaal, het doet goed jullie ervaringen te lezen en hier en daar wat van op te steken. Om maar even wat voorbeelden aan te halen:
?¢‚Ǩ?ì(melancholie) Wacht niet op dat moment, want zoveel is dat ook niet waard.?¢‚Ǩ¬ù
Dat heeft me er inderdaad anders over na doen denken, thanks!
?¢‚Ǩ?ì(odie) Ook hier werd gedaan alsof er niets aan de hand was... Wil jij een vriend(in) die je zo heeft verraden??¢‚Ǩ¬ù
Precies mijn geval, van haar uit moet ik me er blijkbaar zo overheen zetten. Zij heeft dat duidelijk al gedaan, ga je je afvragen hoelang ze daar al mee bezig was in de relatie. Dat verraden voelen doet het meeste pijn, niet het feit dat de liefde over is. Tegen iedereen hier met verdriet zou ik hetzelfde willen benadrukken, je grote liefde heeft je zo verraden/gekwetst, wil je nog wel omgaan met iemand die zo is. Ik weet het nu (pas na 2 maanden hoor!) dat ik dat zeker niet wil. Ze is voorgoed veranderd in mijn gedachten en wetende dat ze dit allemaal heeft geflikt hoef ik haar echt niet meer te zien/spreken, ondanks dat ik nog wel van haar hou.
?¢‚Ǩ?ì(lexeeh) En ik weet wel dat deze dingen goed zijn, hoewel die dips helaas terugkomen.?¢‚Ǩ¬ù
Nou en of! Ineens zijn die dips er, het kan zomaar een volle week goed gaan en dan heb je ineens zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n terugval. Meteen praten met de mensen die om je geven, dat lucht op. Verwerk het niet alleen.
?¢‚Ǩ?ì(mike_r) Ze begon zichzelf te verdedigen en de slechte eigenschappen van die jongen naar voren te halen (lullige kleine dingen).?¢‚Ǩ¬ù
Same story, van mensen die mijn ex hebben gesproken (waaronder mijn zusjes) hoor ik dat ze nu veel kleine lullige negatieve dingetjes over mij opnoemt, alsof ze zich zo gefocust heeft op die kleine dingen om van haar kan de break makkelijker te maken.
Ik heb nu ook zoiets van ?¢‚Ǩ?ìDit gaat me niet nog eens overkomen?¢‚Ǩ¬ù, maar eerst moet ik mezelf weer op orde krijgen. Achteraf zat ik zo voor de volle 100% in de relatie dat ik min of meer ben vergeten wie ik zelf ben. Daar kom ik nu iedere dag weer een beetje achter en kan nu ook tegen mezelf zeggen dat ik me een stukje beter voel. Nog zeker niet goed, maar wel beter dan de afgelopen 2 maanden.
Nogmaals bedankt voor jullie woorden, het helpt!
Groetjes, JP
dude men...
Ik heb dat met een veel langer relatie...
en geloof me, tis jammer..zonde van de tijd..maar zeg nou zelf....zou jij met zulks iemand kunnen leven wie jou zolang heeft bedrogen...
1 woord.
SME-RIG!
weeg gegroet,
RD
Slechts een woord:
Slechts een woord: ONVERGEEFLIJK!