Lijkt wel een sleur te worden. De zoveelste avond alleen met mijn 2 dochters. Gezellig hoor, lekker ijsje gehaald en gekookt voor beide dames. Het lijkt al net of we gescheiden zijn, maar dat is nog niet zo.
Ze is met een " vriendin " uit eten. Tja, daar kun je natuurlijk heel boos om worden, maar om een of andere reden wordt ik dan niet ( meer ).

Heb ik dan nog wel pijn of verdriet? Ja behoorlijk dus, ik baal de hele dag, want ik denk er de hele dag aan, en dat belemmert me enorm in mijn functioneren. En dan wordt ik ook nog boos op mensen die zeggen dat dit beter voor mij is! Dat dit het beste is wat ze voor mij kon doen....ik word dus compleet gek. Maar goed, ik weet wel dat ze gelijk hebben. Hoe lief ik ook doe, hoe aardig ik ook doe, het heeft echt 0,0 zin. Ik kan me niet voorstellen wat zij denkt en waarom ze er een punt achter heeft gezet omdat ik een stuk volwassener in onze relatie stond. Ik weet dat het gras niet groener is buiten, misschien voor even, maar niemand is perfect. Dus als ik gevoelens krijg voor een ander, dan ga ik dat vaak uit de weg omdat ik het toch niet beter heb dan thuis. Zo zit zij er niet in, en daar zal ze gaanderweg wel achterkomen, ik ben alleen blij dat ik dit wat eerder heb meegemaakt...20 jaar geleden.

Ik zie veel mensen van tegen de 40 die op zoek gaan naar iets anders, op zoek naar de liefde of wat er meer is in het leven. Wat ze zoeken zullen ze echter niet vinden en zeker niet bij een ander. Je moet naar je zelf kijken om te weten wat het leven voor jou betekent en dat is heel erg moeilijk. Mijn ex zal dat niet doen en zal dus ook niet beseffen wat ze eigenlijk had en dat diegene die haar blokkeerde in haar relatie niet ik was, maar haar zelf.

Groet en tot snel