Je bent al hartstikke goed bezig al voelt het waarschijnlijk niet zo. Mijn eerste relatie is door mijn vriend toen beëindigd. Ik heb toen dezelfde dingen gedaan als jou. Ik was zo verdrietig, boos en gefrustreerd dat ik hem helemaal heb doodgegooid met sms, mails, telefoon. Uiteindelijk werd hij er zo gek van dat hij me overal heeft geblokkeerd en helemaal niks meer met me te maken wilde hebben. Ik ben me vanaf dat moment op mezelf gaan richten. Dingen gaan doen die ik leuk vond en heb een jaar lang helemaal geen contact meer met hem gehad. Hij kreeg een nieuwe vriendin en 2 maanden geleden heb ik hem dan weer een bericht gestuurd. Een waarin ik hem mijn excuses heb aangeboden en hem bedankt heb voor de leuke tijd die we samen hadden. Hij was hartstikke blij weer wat van me te horen en we hebben nu weer normaal contact. Hij is nog steeds met zijn vriendin en dat respecteer ik ook. Waar hij soms iets buiten het boekje lijkt te gaan (zeggen dat hij me nog steeds een knappe, lieve meid vind) hou ik het vooral zakelijk met hem. Ik wil niet tussen hem en zijn nieuwe relatie in komen te staan.

Wat ik eigenlijk duidelijk wil maken met mijn ervaring is dat jij waarschijnlijk heel erg op het nu gericht bent. Het liefst zou je hem nu bellen, nu spreken en nu alles weer goed hebben. Maar soms hebben dingen tijd nodig. Soms veel tijd. Dat is niet leuk en niet wat je graag wilt, maar als je echt voor elkaar bestemd bent kom je weer bij elkaar terug, is het niet nu, dan wel in de toekomst.

Nu ik aan de andere kant van het verhaal sta. Ik ben degene die het uit heeft gemaakt kan ik wat meer relativeren. Ik snap nu bepaalde dingen die ik eerder niet snapte. Ik snapte niet waarom mijn vriend niks meer met me te maken wilde hebben, terwijl ik zoveel van hem hield. Nu snap ik dat hij gewoon erg in de war was van de breuk en hij tijd nodig had. Ik heb hem dat niet gegeven en hem nogal "verstikt".

Mijn afgelopen relatie is nogal een verhaal apart. Als je een beetje scrolt door mijn blogs snap je waarom. Ik heb het uitgemaakt vanwege leugens en bedrog. Ik ben er echt niet trots op dat het uit is. Het doet mij evenveel verdriet als het hem doet. Ik heb hem zoveel kansen gegeven om bij me terug gekomen en hij heeft ze allemaal in de wind geslagen. Hij gooit met modder en is niet bereid om naar zichzelf te kijken. Met zo iemand kan ik niet leven. Zoals hij nu is gaat het gewoon niet. Dat brengt meer verdriet dan vreugde. Ik ben nog steeds bereid hem 1 laatste kans te geven. Maar dan zal hij wel moeten inzien wat hij gedaan heeft en dat het op deze voet niet verder kan.

Maar je kent het vast wel...mannen zijn nogal koppig. Hij is nu kwaad op mij. Tis allemaal mijn schuld en hij gaat niks meer laten horen....we zullen het zien

Ja ik heb nu afstand genomen.

Ik heb weliswaar nog altijd ergens een gevoel van hoop en denk iedere dag aan haar.

Maar zoals elvira ergens in deze topic heeft beschreven zal ik me voor een tijdje kalm houden en later als ik het verwerkt heb een bedankbriefje schrijven + nog een gift dat ik voor haar gekocht had voor de beëindiging van onze relatie maar niet de kans had om het haar te geven.

T'is iedere dag een strijd voor mezelf. Geloof me maar pfff