Online gebruikers
- Angelo
Verkondigde ik nog enige weken terug vol blijdschap dat we weer bij elkaar waren sta ik nu voor een dillema...
Met enige schaamte plaats ik deze blog, want ik wilde het zo graag het laten slagen, maar ik zit mij maar suf te piekeren dat ik toch maar heb besloten mijn verhaal te delen.
Eigenlijk tegen beter weten in plaats ik deze blog, want ik denk dat de meeste van jullie gaan zeggen 'dumpen die man!'. Maar ik ben daar (nog) niet aan toe, mijn hart ziet ondanks dit nog zoveel goede en mooie kanten aan hem... Maar ik weet dat hoe hij nu reageert niet de manier is hoe je met jouw partner moet omgaan op zulke momenten.
Het verhaal is dat ik zo'n ruime week geleden naar het ziekenhuis ben geweest voor een knobbeltje in mijn borst. Ik dacht ik ga heen, alleen, en sta zo weer buiten met het bericht dat ik kerngezond ben. Helaas konden ze mij geen uitsluitsel geven, er waren a-typische cellen gevonden, en moet ik komende week weer heen voor verdere onderzoek.
Om heel lang verhaal kort te maken, ik heb hem via de chat van Facebook (dat ellendige medium ja) gezegd dat ik het jammer vond dat hij mij niet heeft gevraagd of er iemand voor het volgend onderzoek met mij mee gaat. Zijn antwoordt was: zo attent ben ik dan weer niet, sorry dat ik daar niet aan denk.
Kennelijk hebben deze spannende dagen enorm veel invloed op mijn gevoel en geestelijke gesteldheid dat ik 'schriftelijk' bovenop hem ben gesprongen. En heb ik uitlatingen als 'ik heb het gevoel dat ik deze relatie meer wil dan jij', 'ik ben hier zo klaar mee, altijd maar steeds de dingen moeten benoemen' en 'waarom ga jij altijd de confrontatie uit de weg?' naar hem heb getypt.
Zijn antwoord op dat alles: hebben we het gezellig gehad wordt er weer iets gevonden wat niet goed is, zo kunnen we wel door gaan!
Ik weet het, iemand die geen prater is en altijd verdomd snel in een slachtoffer valt moet je zo niet benaderen. Het resultaat: sinds vrijdagavond negeert hij mij. Als ik bel neemt hij niet en mijn berichtjes laat hij onbeantwoord.
Het voelt zo gemeen... Alsof mijn bestaan en ons contact word ontkent. Negeren is zo'n gemene vorm van 'communicatie.' Net nu ik hem zo hard nodig heb geeft hij nog minder thuis dan ooit daarvoor.
Wat heb ik fout gedaan? Wat had ik anders moeten doen? Ben ik te hard geweest?
Mijn vrienden zeggen dat ik klaar met hem moet zijn, dat ik zo niet op hem kan bouwen. Maar voor mij ligt het niet zo simpel, ik hou van die man, en als er geen communicatie is en in deze emotionele toestand kan ik toch geen overwogen beslissing maken?
Ik pieker mij suf en voel mij knap ellendig en in de steek gelaten, en dat kan ik er nu net niet bij hebben.
Sterkte
nou je vrienden hebben wel gelijk hoor gewoon kappen ermee. natuurlijk is het allemaal zwaar. en het is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar geloof me hier heb je niets aan. Je hebt steun nodig in deze moeilijke dagen, maar die steun zal je niet van hem krijgen. Gewoon geen contact meer en probeer het allemaal te verwerken. ik ben door hetzelfde gegaan en dan na 4 jaar relatie ma je moet sterk zijn, hoe moeilijk het allemaal ook is het komt heus wel weer goed al zal je dat nu niet willen geloven.
Probeer het eens op een
Probeer het eens op een andere manier... i.p.v de verwijtende manier gewoon vragen of hij met je mee wil gaan voor het volgende onderzoek. Vertel hem dat jij het fijn zou vinden dat juist hij met je mee gaat!
Misschien heeft hij er moeite mee,weet hij niet goed om tegaan met dit soort dingen?
En als hij geen prater is dan moet je dit soort dingen toch anders aanpakken,bespreek de dingen op een vriendelijke manier!
Ik hoop voor jou dat het goed komt! sterkte!
je hoeft je niet te schamen
je hoeft je niet te schamen hoor! Je weet toch vantevoren niet of iets wel of niet gaat lukken en door het te proberen weet je het hopelijk nu wel weer wat beter....over een tijdje dan ; )
Ik vind niet dat jij te hard bent geweest, ik vind het een zeer logische reactie. Het klinkt ook alsof hij gewoon weer een beetje lol met je wil maar er verder nog niet te serieus over na wil denken. Dat mag maar dan moet dat wel voor beide partijen duidelijk zijn. Ik vind het ook niet normaal dat hij niet enorm geschrokken is van het bericht over het knobbeltje en niet uit zichzelf voorstelt om mee te gaan. Als je om iemamd geeft baart dit je toch zorgen en wil je er toch voor iemand zijn? Het zijn nare gebeurtenissen maar vaak wel weer gebeurtenissen waardoor stellen vaak juist weer dichter bij elkaar komen en extra beseffen dat ze van elkaar houden. Maar ik ken je ex niet. Sommige mannen kunnen misschien niet goed met die stress omgaan en steken liever hun kop in het zand dan mee te gaan en er voor jou te zijn. Die staan niet sterk gfenoeg in hun schoenen. Maar of je nou zo'n man naast je moet willen hebben.... En als dat het niet is maar het gewoon niet attent zijn is dan vind ik dat helemaal een raar verhaal. Maar ja wij kunnen niet in de hoofden van mannen kennen. Wellicht vinden ze dit een vrouwending en gaan ze er vanuit dat je je moeder of een vriendin liever meeneemt.
@3 uilen
heel veel sterkte
denk aan je !
groetjes
bjm
Nee, dit klopt inderdaad
Nee, dit klopt inderdaad niet... maar attent, jeetje... attent is een bosje bloemen meenemen naar een afspraak. Dit is meer medeleven... en dat moet toch vanuit hem zelf komen vind ik ook wel... Moet je dan vragen of hij mee wil gaan, nou misschien wel. Het enige wat ik kan bedenken, is dat hij de ernst er niet zo van in ziet. Een andere conclusie is een stuk pijnlijker...
Bedankt voor jullie reacties.
Bedankt voor jullie reacties.
Ik weet dat ik mijn benadering naar hem toe niet handig heb aangepakt, maar ik was erg verbaasd dat hierin vanuit hemzelf geen hulp werd aangeboden.
Heb geen idee wat dit nu bij hem is. Nu moet ik wel zeggen dat hij zelf niet het type is wat hulp vraagt. Hij doet alles alleen, ook praktisch. Hij grapte weleens 'ik lijd in stilte', ik geloof dat dat wel waar is. Als hij zelf gewend is om alles alleen te doen kan ik mij nog wel voorstellen dat hij niet begrijpt dat ik hierin wel iemand ben die hulp en steun prettig vind.
Het gekke is, voordat ik heen ging voor het eerste onderzoek vroeg ik hem nog: stel het is mis, kan jij dan een vriend voor mij zijn? Waarop zijn antwoord was: ja natuurlijk lieverd!
Hij is van de week drie dagen bij mij geweest en er word eigenlijk daarover niet gesproken. (ook dat had ik wellicht handiger kunnen aan pakken.) Op een van die avonden zat ik film te kijken en moest ik huilen; het keiharde besef in welk pakket ik ben beland. Toen hebben we het er even over gehad, dat was het enige moment.
We hebben een hoop strubbelingen gehad omdat we verschillen in opvattingen hadden, maar die waren/zijn opgelost. Maar dat hij dit ook schaart onder het kopje 'dan word er weer iets gevonden wat niet goed is', doet mij pijn. Ik heb hier ook niet om gevraagd! Dit gaat geheel buiten mij om en heb hier geen invloed op.
Wat ik niet begrijp, wat is de reden dat hij in negeer modus belandt?
Hi drie uiltjes, Je titel
Hi drie uiltjes,
Je titel raakt me, vooral omdat het de kern weergeeft. Namelijk dat jij behoefte hebt aan steun tijdens zo'n heftig moment. Jeetje wat een nieuws om te horen, sterkte meid!
En dan je vriend die er niet voor je is, niet emotioneel aanvoelt wat jij nodig hebt... En dan je reactie erop, misschien te heftig maar de kern is duidelijk. In een relatie wil jij dat een man je steunt bij zulk naar nieuws. En dit lijkt mij een hele reëele verwachting toch?
Dit heeft niet iets te maken met of je wel of niet dit moet benoemen of ruzie maken. Volgens mij verdien je iemand die je dit wel kan bieden, of heb ik het mis?
Ik vind het ook herkenbaar want ook mijn ex, vriend en weer ex kon er niet voor mij zijn. Pas nu besef ik me dat ik dat wel wil in een relatie maar toen ik erin zat, verloor ik mij in het gevoel dat ik dit niet 'mocht' verwachten.
Sterkte en liefs,
Ik duim dat de verdere uitslagen meevallen en je gezond 2013 in mag gaan!
3uiltjes, in ieder geval heel
3uiltjes, in ieder geval heel veel sterkte, he!!! Voor jezelf gaan kiezen, voor jezelf gaan zorgen, das altijd de goede raad. Als het zoooooo ingewikkeld met hem loopt, dan moet je toch maar terug naar je eigen ik. Later maar weer eens praten met ex, als ook hij weer weet hoeveel hij werkelijk wil investeren in een relatie?
Liefs! Veel liefs!