Ik heb al een paar daagjes niet veel geschreven. Het is ook een beetje raar om hier nog te gaan schrijven, terwijl mijn ex en ik in een soort wazige fase hangen.
We praten niet over bij elkaar komen, of dat de relatie 'aan' is, maar we hebben veel contact en zien elkaar ook regelmatig.
Ik ben wel tot het inzicht gekomen dat ik mezelf veel te afhankelijk van hem had gemaakt de laatste maanden. Dus ook nu plan ik eigenlijk gewoon een hoop dingetjes en hou totaal geen rekening met hem. En ja, toch werkt dat prima.
We mailen, smsen en afgelopen zaterdag is hij weer bij me blijven slapen en zelfs nog de hele zondag gebleven.
Het was heel apart en tegelijkertijd enorm vertrouwd om hem weer bij me te hebben. De hele zondag hebben we lekker samen gehangen, een beetje tv gekeken, lekker gegeten en gekletst.
Is het aan? Nee, dat niet.
En ik heb me ook echt voorgenomen de komende tijd mijn ogen open te houden voor andere leuke mannen. Is natuurlijk wel moeilijk, want mijn ex-lief is nog steeds een heel leuke man!
En het feit is dat hij veelal initiatief neemt tot contact, ik hou me verder rustig.
Daarnaast wil ik er ook niet al teveel op rekenen, het zou zo maar ineens weer mis kunnen lopen. Het vreemde is alleen dat mijn gevoel nu wel goed is, eigenlijk. Ik ben niet meer zo onzeker. Als hij niet meteen ergens op reageert, denk ik: Nou ja, dan niet. Hij komt vanzelf wel weer.
Dat is een verschil met vroeger, dan zat ik er zo wanhopig op te wachten. Maar nu realiseer ik me dat mijn leven zonder hem ook leuk moet zijn, dus ik doe er ook mijn best voor om mijn leven zonder hem leuk te hebben.
Geen idee hoe het gaat lopen, geen idee of ik volgende week weer in stukken lig, maar vandaag is vandaag..
Ik zie het allemaal wel...