3 maanden geleden kwam ik met caranaval een leuke jongen tegen die ik helemaal niet kende, maar dat maakte voor mij niks uit ik zou hoe dan ook weten hoe hij heette. de volgende dag kwam ik hem weer tegen in dezelfde club en was via via achter gekomen dat hij mij ook leuk vond. we hebben diezelfde avond nog gezoend. na carnaval een paar keer afgesproken en het klikte heel erg goed. na de 4e keer afspreken vroeg hij of ik iets met hem wou en ik zei natuurlijk ja. ik heb onzettend leuke dagen gehad met hem, ben zelfs met hem mee naar het gala gegaan en was super leuk. ik heb op een gegeven moment mijn grenzen heel wat verlegd voor hem omdat ik nooit zoiets fijn voor iemand had gevoeld en vond dat het wel kon. nou daarna nog zijn verjaardag gevierd en daarna gebeurde het... gister middag kreeg ik een sms met daarin dat we moesten praten omdat hij ergens meezat, was daar zo erg van geschrokken dat ik tranen in mijn ogen kreeg. nou dus met mijn vriendin naar de wc gegaan om de make-up bij te werken, en ondertussen dat wij de trap af liepen kwam hij langs... ook heel onverwacht. hij rende naar me toe en wou me knuffelen maar deed het niet. we zijn toen in de aula gaan zitten praten en toen zei hij het.... 'ik voel sinds zaterdag avond gewoon helemaal niks meer voor je en denk dat het beter is als we uit elkaar gaan' dit had ik dus niet zien aankomen. hij kon niet uitleggen waarom het gevoel in een keer weg was. ik me heel erg sterk gehouden omdat ik op school was maar eenmaal weet terug in de les knapte er iets... ik had geen vriendje meer die zou zeggen ik hou van je en die me vast houd en zegt dat alles goed komt. hier zit ik dan huilend mijn verhaal te schrijven, een mooie relatie zonder een probleem dat in een keer kapot is gegaan wetende dat hij me nooit meer vast zou houden en zeggen ik hou van je