Nou in mijn vorige blog liep ik dus te mekkeren dat ik nik svan hem hoor
nou...tadaaa vadaag 2 smsjes vanhem gehad...
'ik weet dat je me nooit meer wilt spreken maar alsnog een gelukkig nieuw jaar '
een uur later...
" het is duidelijk dat je me nooit meer hoeft te spreken, jammer maar dan niet "

ik heb NIET gereageerd. Een vlaag van woede stroomt door mij heen. 5 dagen na oud op nieuw smst hij ( waarschijnlijk omdat ZIJ er niet is ) . Ik ging dood van binnen met kerst.... en van hm geen grijntje begrip.
Jaren heet hij me laten wachten , belazerd...en op gebakken lucht laten leven. Met de feestdagen kom i erachter dat hij al tijdje een relatie heeft met een ander, terwijl hij mij hoop in zat te boezemen, voor zat te liegen en aan het lijntje hield.

vorige week dinsdag sprak ik hem voor het laatst, waarin hij me beschuldigde van het lastig vallen van haar op hyves:s eerlijk ik zou niet durven... zo ben ik niet....hij had geen tijd om mij fatsoenlijk te woord te staan ( omdat hij moest trainen ) ook al huilde ik en ik was gewoon totaal gebroken.... dat zou hij moeten horen en voelen. Toch kapte hij het gesprek af , waar ik geen sorry kreeg , geen antw om met mijn vragen niks. HIj ging op en heeft niks laten horen

nu smst hij me vandaag dit....om te kijken of ik nog een beetje aan hem denk?
wel typisch om te wachten tot hij op zijn werk zit, zodat zijn vriendin er niks van merkt

ik hou van hem....maar na al die ellende ...sorry i love me more...
ik weet niet wat jullie hiervan denken

maar ik vindt het TE makkelijk voor hem om nu meteen toe te happen..... hij stuurt 1 sms en ik sta weer paraat...zo gaat het altijd. Ik vindt dat hij nu ff goed mag gaan nadenken over hoe hij me heeft behandeld.
Hij heeft gekozen voor haar duidelijk....dus mij heeft hij niks meer te bieden. Als hij zegt spring.... zeg ik automatisch 'hoe hoog??' zo wil ik niet meer leven ik verdien beter dan dat. misschien spreek ik hem hierdoor niet marja ik heb hem nu ook niks te zeggen en te melden...... misschien komt het ooit goed, maar daarvoor zou hij een heel ander mens moeten worden... want zo laat ik niet meer met me omgaan

de laatste dagen lijk ik wel verdoofd ik voel geen pijn niks... zijn sms deed me ok niet veel. ja ik was blij want dat betekend dat hij nog aan me denkt...maar elk deel in mijn lichaam vertikt het om terug te smsen...

ik weet niet eens of ik hem wel terug wil......

wat denken jullie hiervan?