Ik kwam op deze site terecht doordat ik zocht naar een liedje met de tekst: zo dichtbij maar toch ver weg.. Ik heb een aantal blogs gelezen, ik hoop dat jullie er allemaal overheen komen!
Mijn verhaal begint afgelopen zomervakantie. Ik was samen met twee goede vriendinnen van mij op vakantie, in het appartement zaten veel Nederlanders. De eerste avond al heb ik hem leren kennen, we zijn de hele week "samen" geweest. We konden t kei goed met elkaar vinden, konden over alles praten en konden elkaar echt al vertrouwen. T voelde echt heerlijk! Alleen het probleem was dat we nogal ver bij elkaar vandaan wonen en allebei erg druk zijn in het dagelijks leven. Dus hadden we besloten dat t niet als relatie verder zou gaan zodra we terug waren. Maar we bleven wel vrienden: belde elke week ongeveer een uur/twee uur, elke dag smsen en heb hem nog 2 keer vlak na terugkomst gezien. Ik had nog nooit contact gehouden met iemand na de vakantie, hij ook niet, maar we konden gewoon zo heerlijk praten dat het contact bleef. Afspreken wilde alleen niet zo goed lukken. Afgelope maandag lukt het dan uiteindelijk toch. Ik wilde niet teveel verwachtingen hebben, maar toch hoop je dat het weer super wordt. Na elkaar ruim een half jaar niet te hebben gezien voelde het toch weer heerlijk. We hebben een heerlijke tijd samen gehad. Het voelde weer helemaal super en merkte toen dat ik hem echt had gemist! En merkte dat ik hem nog echt leuk vind! Het is sowieso al lang geleden dat ik iemand zo lang echt leuk heb gevonden.. Hij had mij ook gemist, maar wil (nog) geen relatie aangaan omdat hij bang is mij te kwetsen omdat hij me niet genoeg aandacht kan geven. Probleem is dat hij over 5 weken voor een half jaar naar het buitenland gaat. Ik ga hem waarschijnlijk wel een weekeind opzoeken, maar een relatie wil hij nu nog niet. Ik heb nog wel een relatie gehad, maar hij bleef heel erg in mijn achterhoofd. Hij heeft geen relatie meer gehad, maar wat dat verder zegt? Ik heb alleen toch ergens mijn twijfels of het ooit uberhaupt wel wat wordt: waarom wil hij het dan nu niet alsnog proberen? En waarom blijft hij in bepaalde opzichten toch zo terughoudend? Weten jullie hoe ik me het beste naar hem kan opstellen? En hoe ik erachter kan komen of hij nou daadwerkelijk iets wil gaan proberen, als hij terug is? Of zeggen jullie van: dit is hopeloos, probeer hem te vergeten?
Ik ben benieuwd naar jullie kijk hierop! Ik weet niet zo goed meer wat ik moet voelen en denken. Hij is zo dichtbij, maar toch ook heel ver weg...