Allereerst: wat heb je een fantastische nick! Ik kom bijna in de verleiding om een account aan te maken onder de naam 'Big Boss' en daar mijn antwoord onder te schrijven .

Los daarvan wil ik je mijn reactie geven op je zes vragen.

1) Ja, dat is normaal. Gevoel kan heel veel zeggen, maar ook een flink robbertje vechten met het verstand. Als je er middenin zit, is het moeilijk om te 'weten' wat goed is. Misschien weet zij diep van binnen ook wel iets, maar is dat niet wat aan de oppervlakte komt.

2) Postrelationele politiek. Da's een lastige. In principe is er niets verkeerds aan om eerlijk te blijven en haar te laten weten dat je op haar wacht, maar het kan een psychologische truuk zijn om juist te doen alsof je verdergaat. Dat schijnt soms te kunnen werken. Ik vraag me alleen oprecht af of dat ook werkt als je er eigenlijk zo niet instaat, en het dus niets meer is dan louter een strategie. Proberen kracht en glans te behouden en rekening te houden met het feit dat jullie misschien niet weer samenkomen en je daarmee richten op een toekomst zonder haar, zal niets mis mee zijn, ook niet als ondertussen duidelijk is dat ze nog welkom bij je is. Maar ook dat moet je kunnen. Moet je dingen forceren? Ik weet het ook altijd nog niet.

3) Haar gevoel is wat het is. Het is er of het is er niet. Of jouw attenties wel of niet een positieve uitwerking zullen hebben, hangt af van wat voor indruk jij van haar krijgt. Je mag denk ik best laten merken dat ze nog steeds bijzonder voor je is, maar doe het gedoseerd en met mate. Als je het teveel doet, kan het opdringerig overkomen, wat irritatie kan opwekken. Bovendien is het mogelijk dat door te aanhoudend te zijn, zij inderdaad in de comfortabele positie komt dat ze het stuur volledig in handen heeft. Probeer ook zelf wat van het stuur in handen te houden. Nogmaals: doseer haar kenbaar maken dat ze nog heel bijzonder voor je is. Louter met daarvan blijkgeven, zul je haar niet terugkrijgen. Ik krijg uit je verhaal niet de indruk dat jullie uit elkaar gegaan zijn omdat zij twijfelde aan jouw gevoel voor haar. Je hoeft niet te bewijzen wat ze al weet.

4) Ja, dat is normaal. Een andere insteek zou eentje zijn dat ze er al uit is en dan zouden jullie niet in deze situatie zitten. Ze weet het kennelijk gewoon nog niet en dat kan tijd nodig hebben. Die tijd moet je ook geven. Onderschat niet wat er gebeurt als jullie te snel weer bij elkaar komen: al snel is het weer vertrouwd, worden oude patronen hervat en voor je het weet, begrijp je zelf ook al niet meer waarom je ook alweer zo graag met haar samen wilde komen.

5) Niet te opdringerig, wel een beetje wanhopig en dat wordt vaak niet als erg aantrekkelijk gezien. Probeer, hoe moeilijk dat ook is, relaxed te zijn! Casual, zonder dat je afbreuk doet aan wat je voor haar voelt.

6) Dat hangt ervan af, vooral van wat de reden is geweest dat het is uitgegaan. Is dat niet geweest dat zij het gevoel had dat je haar niet genoeg aandacht gaf, niet genoeg voor haar voelde, dan heeft het weinig zin om dat te onderstrepen. Als het gevoel er bij haar niet meer zo was, kun je daar uberhaupt weinig aan doen, behalve dan misschien je casual opstellen, de relatie voorlopig even als gepasseerd station beschouwen maar niet compleet uit haar leven te verdwijnen, zodat gevoel wellicht kan terugkomen. Al weet ik (mede uit ervaring) dat dat een erg lastige missie is, Snake!

Het hangt er, kort en flauw gezegd, allemaal van af. Maar bij twijfel... is opgeven niet de aangewezen weg, denk ik. Evenmin onder stoelen of banken steken dat je nog gek op haar bent. Maar doseren, dat is misschien het codewoord. En, misschien toch, eerlijk zijn over je eigen gevoelens, zonder haar daarmee te overdonderen.