Hoi allemaal....
weer een paar dagen verder na het plaatsen van mijn eerste blogverhaal hier. Dankjewel voor de lieve reacties!
Feit is dat ik nog steeds niets gehoord heb van hem....Zoals ik eerder schreef heb ik afgelopen maaanden twee keer een email gestuurd. Nog steeds geen respons:-(
Ik weet dat hij deze aankomende week van vakantie terug komt. Zoals hij eerder heeft aangegeven wil hij eind mei de laatste spullen uitwisselen. Ik weet dat hij twijfelde al die tijd en ik weet dat hij van me houdt, maar....
Ik heb jullie hulp nodig met advies want mijn vrienden zeggen allemaal iets anders:
Als hij me mailt of belt, na mij lange tijd genegeerd te hebben ben ik bang dat ik gelijk weer in de actie schiet en min of meer me te grabbel ga gooien en uiteraard emotioneel ga vragen of er echt geen kans meer is ....Dat spookt steeds maar door mijn hoofd.
Sommigen adviseren mij om ook te negeren als hij contact zoekt, anderen zeggen dat ik mijn gevoel moetvolgen, weer anderen zeggen dat als ik hem nu ga negeren dat hij vanzelf weer contact met me gaat zoeken...Wat moet ik nou doen?
In zijn mail van februari zei hij onder andere dit:
Ik begrijp ook dat het voor jou erg ingewikkeld moet zijn al die onzekerheden en aangezien ik je niet de zekerheid kan bieden die je van mij vraagt, lijkt het mij gewoon het verstandigste om ieder nu echt onze eigen weg te gaan. Hetgeen we eigenlijk in eerste instantie samen al hadden besloten.
Dit nadat ik duidelijkheid vroeg na alle dubbele signalen die ik kreeeg.
Ook dit stond in de mail:
Maar het feit dat ik al een tijdje twijfels heb aan onze relatie zegt in feite al genoeg denk ik. Die twijfels kan ik moeilijk onderbouwen, maar ik denk dat het gewoon een optelsom van een aantal dingen is. Een feit is dat ze er zijn en maar niet weg gaan, wat ik ook probeer. En dan is het zowel naar jou als naar mezelf toe niet eerlijk om op een dergelijke manier met elkaar door te gaan. Ik kan er gewoon niet meer voor de volle 100% voor gaan en wil dat dus ook niet meer. Sorry!
In een telefoongesprek erna zei hij dat hij niet in de toekomst kan kijken en niet weet wat er gaat gebeuren.
Ik wordt echt gek van verdriet. Als ik eraan denk dat hij misschien al aan het daten is moet ik huilen en overgeven. Het is echt erg!
Kunnen jullie me advies geven wat ik moet doen? Vechten omdat ik denk dat er nog een kans is of negeren? of wat?
Liefs! Bangerik!
Re:
Als ik het verhaal zo lees, heeft ie moeite om je te kwetsen, hij is voorzichtig... zorgt bij jou voor twijfel
Ik lees in ieder geval dat het over is bij hem, maar hij moet dat wel duidelijk zeggen... geen open eindjes.
Vecht in ieder geval voor jezelf nu!!!
Au...dit wil je niet lezen.
Au...dit wil je niet lezen.
Maar ik denk ook dat hij je niet wil kwetsen en ik denk dat je je toch moet verbijten en negeren.
Zeg ik wel maar twijfel zelf ook steeds maar mijn
Trots wint nog.
Liefs trouble
Vind het wel pijnlijk om te
Vind het wel pijnlijk om te lezen, het had exact de tekst van mijn ex kunnen zijn toendertijd. Echt tot op de letter.
Vechten werkt niet meis. Als de een zich terugtrekt kan de ander vechten tot die er bij neervalt...heeft geen enkel resultaat.
En het is inderdaad heel naar als iemand een relatie afkapt omdat het hem om allerlei vage redenen niet lukt. Geen onwil maar onmacht. En inderdaad, de persoon kan dan ook zeker van je houden, maar zijn ratio is sterker dan zijn gevoel.
Ik ken ook het gevoel van gewoon fysiek naar worden bij de gedachte aan de doorgesneden band. Het idee dat iemand van je houdt maar er toch voor kan kiezen om de band door te snijden. Het is een heel onveilig, onheilspellend gevoel. De situatie waarin jij je geborgen en veilig voelde blijkt dat niet te zijn...
Soms kan het goed zijn om elkaar weer te zien, dingen uit te spreken. Mij hielp het wel. Hij was in die maanden van geen contact een soort van godheid geworden en toen ik hem weer zag besefte ik me weer dat hij ook maar een mens is.
Vechten moet je nu voor jezelf. En inderdaad, je weet niet wat de toekomst brengt. Soms is de liefde sterk genoeg om mensen weer te verenigen. Zaak is wel om je leven daarvoor niet op pauze te zetten.
Je leven is ook zonder hem waardevol. Zodra je dat weer gaat ervaren zul je minder afhankelijk worden.
Het verdriet zal mettertijd sowieso minder worden, daar kan je op vertrouwen. Maak er een feestje van, ook zonder hem als hoofdbestand. Het leven is te kort.
Ga 100% voor jezelf!
Sterkte meis!