Heel vreemd... ik had een blogbericht aangemaakt... maar dat is blijkbaar niet toegekomen.
Goed. Verdorie, het was nu net goed verwoord.

Bon. Wat ik dus niet weet om te doen. Ik heb morgen afgesproken om te skypen met mijn ex. Nu, woensdag vroeg ik of we eens konden babbelen, want het is al vier weken geleden - nog van voor de breuk - en hij zei dat hij morgen kon babbelen. Dus hebben we afgesproken...

Maar nu weet ik dus niet wat ik wil of moet doen .
Aan de ene kant denk ik dat het goed is om hem te babbelen en wil ik ook wel. Gewoon om te weten hoe het met hem gaat en om te zien hoe het met hem gaat. Want zo kan ik beter inschatten of hij de waarheid zegt, of hij er mee inzit of niet, of hij het moeilijk heeft... Hij zegt wel dat ik belangrijk blijf en dat hij nog veel om me geeft -hij houdt enkel niet meer van mij- maar ergens moet ik het zien om te geloven.

Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik dan een terugval krijg. Nu, terugval... ik heb het eigenlijk nog niet zwaar te verduren gehad. Maar ik ben bang dat dit dus wel zal komen... Want ergens wil ik hem wel nog terug. Bad, I know. En aan de andere kant wil ik het niet meer belangrijk vinden... Hij heeft mij al drie keer gezegd dat hij mij niet in zijn leven - niet met die woorden, en eerder in de zin van geen relatie - maar alles is nu ook anders. In juni, toen hij het uitmaakte, zag hij mij nog graag en dat bleek ook veel duidelijker. Nu... is alles zo afstandelijk en kort. Het feit dat we enkel via berichten contact hebben EN hij mij voornamelijk negeert, vergroot dat gevoel wel.
Maar ergens wil ik mij morgen gewoon niet aanmelden om hem het gevoel te geven of te laten beseffen wat en vooral wie hij kwijt is! Ik wil hem laten beseffen wat hij had opdat hij het misschien terug wil hebben...
Al weet ik dat hij mentaal op is. Niet meer kan en wil, zeker niet met de afstand.

Pf. Allemaal verwarrend. En ik kom er echt niet uit.