Online gebruikers
- JosephUnlal
Ik dacht altijd heel sterk te zijn, en dat niets me kon raken. Na elf jaar samen heeft ze me vorige week verteld niet verder meer te willen. Sinds die tijd slaap ik niet meer, ben ik misselijk van de spanning, kan niet genieten van gezelligheid, ik haat romantische scenes op tv, ik kan geen vrouw in mijn buurt verdragen, ik moet er niet eens aan denken om te daten, voel me wanhopig, heb het gevoel dat het nooit meer over gaat, mijn leven heeft totaal geen zin meer, voel me eenzaam, heb het gevoel dat mijn toekomst voorbij is, kortom kan niet zonder haar, ze was mijn leven. Het gekke is dat er behoorlijk wat dingen zijn gebeurt waardoor mijn vrienden zeiden dat ik moest kappen met haar, maar ik hield en houd van haar. Ik rechtvaardigde al haar daden. Zij voelde zich verstikt, benauwd. Een klein voorbeeldje van wat er gebeurt is, ik hoop dat iemand mij kan vertellen wat zij denken dat er gebeurde; ik moest voor mijn werk naar het buitenland en zou drie dagen later pas terug zijn. Het werden echter twee dagen, de zaken gingen goed. Op weg naar huis in de avonduren belde ik haar op en vertelde hoe de dag was gegaan, maar vertelde haar niet dat ik onderweg naar huis was. Dat moest een verassing zijn. Thuis aangekomen om 23.00 uur in de avond waren alle lichten uit. Ik stond in mijn eigen huis, in mijn eigen woonkamer, in mijn eigen slaapkamer. Ik belde haar (vanuit onze woonkamer en slaapkamer) en zei dat ik nog even haar stem wilde horen voordat ik ging slapen. Quasi nonchalant vroeg ik haar wat ze deed. Haar antwoord; ik kijk tv. Ik zei dat ik geen tv hoorde. Haar antwoord: ze had hem net uitgedaan en was in de slaapkamer. IK STOND IN ONS EIGEN HUIS WAAR ZIJ DUS ECHT NIET WAS!!!!!!!!!!!!!. Toen heb ik maar gezeg dat ze loog omdat ik in het huis was en ik haar niet zag. Toen werd ze ongelooflijk boos en begon te schreeuwen dat ik haar altijd controleerde. Een uur later kwam ze thuis, ik was allang blij. twee weken later zei ze dat ze bij haar vriendin had gezeten. Hierop vroeg ik haar waarom ze dan gelogen had, ik bedoel.........waarom moet je daar over liegen. Toen was ze dus weer beledigd. Je raad het al ik lulde het weer recht. En zo heb ik nog wel een hoop meegemaakt. En toch zit ik er doorheen.
@jmh
Wat ontzettend zwaar moet dit voor je geweest zijn, maar ik denk dat dit wel beter voor je is.
In een relatie moet je eerlijk tegen elkaar zijn en dat zij loog, is wel duidelijk.
Je bent net 1 week verder, denk je nu echt dat je hier zo snel overheen komt???
Jij moet dit eerst verwerken joh.....
Als je de verhalen hier leest zal je veel dingen tegenkomen die jij in je eigen situatie herkent, en ik hoop dat het je helpt.
Laat eerst het verdriet er maar uitkomen!!
Hou je taai!!!
Letje
Hoi Letje, Ja 1 week is nog
Hoi Letje,
Ja 1 week is nog erg kort, maar je raakt wel in paniek. Ik heb inderdaad behoorlijk wat verhalen gelezen. Ik herken de gevoelens en reacties. Had nooit van mezelf gedacht dat dit mij zou kunnen overkomen. Dacht het altijd voor elkaar te hebben. Dus niet.
Bedankt voor je advies en raad. Er zit niets anders op.
Groetjes JM
@ jmh
Allereerst leef ik enorm met je mee, en wat heavy allemaal, wat je nu door moet maken.
Ik begrijp je wel, waarom je het liegen van haar hebt "gerechtvaardigd" dat heb je gedaan, omdat je van haar houdt.
Net zoals ik jarenlang alles rechtvaardigde van wat mijn ex me "voorloog".
Het waren anderen die de signalen eerder zagen dan ik, of misschien zag ik het wel, maar wilde ik het niet zien, was ik er toen niet klaar voor om afstand van hem te nemen.
Omdat ik nog van hem hield, heb ik net als jij zoveel moeten doorstaan, ik heb zoveel gepikt en omdat ik alles rechtvaardigde en ook naar anderen toe, goed zat te praten, kon hij doorgaan met dingen verzwijgen, en pas toen ik bepaalde dingen echt onder ogen kwam, dus zwart op wit moest zien, toen was ik wakker, al heeft dat jaren geduurd.
Het geeft aan, dat jij lief kunt hebben, en dat je er ondanks alles kapot van bent, dat ze niet meer met je verder wil.
Ik zie mezelf nog zitten, verleden jaar en kon ook totaal niets zien wat op de tv kwam.
Ik draaide mijn hoofd weg, wanneer ik stelletjes zag lopen, op straat, en ik zat er helemaal doorheen.
En ook de misselijkheid, de pijn en de wanhoop, die ik "lees" voelt aan, alsof ik mijn eigen wanhoop en ellende van toen weer herbeleef.
Het enige wat je kunt doen, is haar woorden serieus nemen en ik weet dat dit ontzettend moeilijk zal zijn, maar afstand kan jou helpen, om vanaf de bodem langzaam maar zeker naar boven te zwemmen.
Je kunt niet anders als door je ldvd gaan, het te kunnen verwerken en dit zal zeker niet makkelijk zijn.
Een ieder hier op de site, zal mijn woorden kunnen beamen.
Goed dat je hier terecht gekomen bent, je zult hier zeker weten enorm veel steun gaan krijgen van allemaal mensen die jou gevoelens zoooooooo kunnen begrijpen.
Over het daten, dat hoeft toch ook nog helemaal niet, ik heb een poosje op een datingssite gestaan, kreeg reaktie na reaktie maar merkte aan mijzelf dat ik er eigenlijk niets mee deed, en heb mijzelf daarna helemaal van die site afgegooid.
Eerst maar eens tijd voor jezelf, plaats voor je verdriet, het is niet meer dan logisch dat je nu totaal geen trek hebt, in ook maar iets.
En niets hoeft, alles mag, met een beetje steun van hier en hopelijk veel steun van je omgeving, hoop ik, dat je in ieder geval voelt dat je niet alleen staat.
Heel veel sterkte gewenst, groetjes van Layla
Hoi Layla, Bedankt voor de
Hoi Layla,
Bedankt voor de warme woorden. Het is misschien bizar, maar het voelt goed dat ik niet de enige ben die deze ellende en gevoelens meemaakt. Ik denk of dacht echt dat ik hier niet meer uit zou kunnen komen.
Heb jij het al een plek kunnen geven? Ben jij er al overheen? Ik hoop het van ganser harte. Dit gevoel wens je niemand toe. Het is alsof iemand sterft.
Maar goed, fijn dat je de moeite hebt genomen om dit stuk te schrijven.
Groetjes Juan
jmh
Hey jmh,
Graag gedaan, ik loop al een poosje mee op de site, ben nooit echt helemaal weggeweest al ben ik inmiddels zo goed als over mijn relatiebreuk heen.
Ondanks dat vind ik veel steun hier, want ik heb ook me mindere dagen en vind ik het prettig om anderen ldvd-ers te kunnen steunen.
Ik ben eroverheen in die zin dat ik nadat ik één en ander zwart op wit heb gezien, de puntjes op de i zag staan.
Het was de druppel, een week daarvoor was het al over, nadat ik hem gezegd dat ik niet gelukkig was, en waarnaar hij zijn handen niet thuis kon houden.
Weet je, er komt een moment waarop je echt weet, en nu is het genoeg geweest!
Maar daar heb ik lang over gedaan, te lang ..
Ik heb onze relatie vorig jaar winter een nieuwe kans gegeven, maar dit is zoals je leest op niets uitgelopen en de shock van wat ik onder ogen kwam maakte dat ik wist dat ik de juiste beslissing had genomen.
Maar verleden jaar had ik wel enorme last van ldvd, ik heb ook op de bodem gezeten en daarom begrijp ik wat een shock dit alles voor jou moet zijn.
Het is idd zo dat het voelt alsof er iemand sterft, dezelfde emoties komen los met ldvd met het verschil dat je weet dat de persoon elders verder gaat met leven.
Men noemt ldvd dan ook niet voor niets een rouwproces waar je echt helemaal doorheen moet, voordat je op een morgen merkt, hey ik voel me beter.
En daar tussenin zit de shock, dan vaak het realiteitsbesef dat het echt is zoals het is, de wanhoop, de vragen en de frustraties, het verdriet en het gemis, boosheid, het afstand nemen, het loslaatproces, en alles wat nodig is, jou weer sterker te maken.
En jezelf weer happy voelen, dat lijkt ver weg, maar ook die tijd gaat komen, absoluut!
Bedenk één ding: je staat niet alleen.
Uiten van je gevoelens, is ook een grote stap opweg naar boven, vanaf de bodem.
Je komt er wel, zeker weten maar neem de tijd dit te verwerken zodat je straks kunt zeggen, ja het is me gelukt.
Liefs en groet Layla
Mr Bean @jmh alarmbellen
Hoi jmh, heel herkenbaar, dat ze erover loog, dat ze niet meer verder wil, allemaal tekenen van een derde partij, toch? Waarom zou ze anders over liegen? Controleren? Je kwam gewoon eerder thuis. Bij mij was dat ook het geval, dat ze de spanning buitenshuis ging zoeken. Misschien maken we wel de fout de vrouw op een voetstuk te plaatsen en zijn we te lief geworden, waardoor de spanning weg is? Waar is verdomme het respect, als ze met je wilde stoppen, zou ze daar eerlijk in moeten zijn, en niet pas ermee stoppen als ze al een ander heeft. Zoals in mijn geval. Na zoveel jaar liefde en respect zou zij jou een waardige afsluiting moeten gunnen, bij mij was dat ook niet het geval, mijn ex kon mij in het begin niet eens onder ogen zien, omdat ze met haar geweten zat, waardoor ze steeds mij van alles beschuldigde om zelf maar niet schuldig te hoeven voelen, is weer zo'n cliché, dat is menselijk, en jij maar alles slikken en goedpraten, erg herkenbaar, I've been there, done that.
Nee, gewoon ermee kappen is de beste oplossing, bij mij ook, dan je verlies nemen, gaat dan gepaard met onmenselijk veel pijn en verdriet (bij mij is het 17 jaar huwelijk), maar daarna kun je je eigen leventje weer oppakken, maar ondertussen moet je helaas net als ieder ander door die vervelende, koude, donkere dal heen. Neem de tijd en rust voor jezelf om alles op een rijtje te zetten, je hebt vooral veel tijd nodig, dus heb ook geduld met jezelf. En deel je gevoelens met anderen, schrijf het hier weg, krop het iig niet op.
Heel veel sterkte ermee!
Mr Bean