Hallo allemaal,

Na een hele fijne periode, waarin ik mezelf steeds meer begin te kennen is er weer het een en ander gebeurt...
Om te beginnen met mijn verhaal wil ik even zeggen dat ik me de laatste tijd minder op deze site bevond omdat ik er simpelweg even genoeg van had om steeds weer in het verleden te duiken...de pijn van anderen te lezen...maar ook omdat ik vond dat er ook eens naar de toekomst gekeken mag worden!

Ik had een hele tijd geen contact meer met mijn ex gezocht. Dit ging eigenlijk steeds beter en beter.
Toen kwam de carnavals zondag...
Ik had natuurlijk wat gedronken en had rond 22 uur geen zin meer om nog door te gaan, vooral omdat er nog genoeg dagen (dacht ik dan...) op het programma stonden!
Nadat ik een frietje bij de plaatselijke snackbar had gegeten, ben ik alleen (de rest had nog geen zin om naar huis te gaan) naar huis gelopen. Onderweg naar huis kwam ik helaas de verkeerde mensen tegen, een groepje "niet-carnaval vierders" die eigenlijk alleen maar zoekende waren naar wat actie...
Zonder dat er aanleiding was, kreeg ik van achteren een klap op m'n gezicht gevolgd door een trap in m'n rug...
Tijdens mijn val ben ik met mijn gezicht tegen een paaltje gevallen waardoor ik meteen "out" was...
Om een lang verhaal kort(er) te maken, ik ben die nacht dus in het ziekenhuis belandt met een zwaar gehavend gezicht, kapotte knie en een lichte hersenschudding!

Na een nachtje ziekenhuis mocht ik weer naar huis, daar lag ook mijn telefoon en de rest van mijn spullen, dus bij thuiskomst had ik een hele lijst met gemiste oproepen, smsjes en voicemails...
Waaronder dus ook een zeer bezorgd smsje van mijn lieve ex.
Ze had via via te horen gekregen wat er was gebeurt en was er hevig door geschrokken. Nadat ik haar een sms terug had gestuurd dat het wel redelijk ging met me, stuurde ze me een bericht met "gelukkig maar, in elk geval heel veel beterschap!".

Ik dacht dat dit het wel was... maar nee, 3 uur later kreeg ik de vraag of ik het goed vond als ze de daarop volgende dag bij me op visite mocht komen. Natuurlijk!! niks liever dan dat dacht ik...

Het was dus afgelopen woensdag. M'n ex kwam om 19 uur en het voelde HEERLIJK!!!
We hebben heel leuk gekletst, ze had me nog een leuk dvd'tje meegebracht en een spirituele gelukssteen die ik altijd bij me moest bewaren. (hoe lief is dat!!)
3,5 uur lang hebben we heerlijk gekletst...samen nog wat gehuild...geknuffeld...gezoend...en over "ons" gekletst!
Ik voelde me als een vis in het water...heerlijk...
Tijdens onze gesprekken heeft ze me meermaals duidelijk gemaakt dat ze in elk geval NU niet terug kon komen bij me, ik moest het voorlopig loslaten en het zijn beloop laten. Wel hield ze nog steeds heel veel van me... en had ik zelfs niet zo vaak gesmst en gemaild in de periode van de breuk tot nu, dan was het misschien wel al goed gekomen...(slik...)
Bij het afscheid vroeg ze me vriendelijk, G...sms niet, mail niet, dan komt alles wel op z'n pootjes terecht! Sms me over een poosje, om b.v. samen wat te eten, dan staan we allebei heel anders ervoor waarschijnlijk. Dus ik besloot me hieraan te houden!!

Een dag later, m'n oma en moeder waren hier op ziekenbezoek, kreeg ik ineens een sms! Het was m'n ex die in het smsje schreef: "Hey ....., wil je even zeggen dat ik het echt heel erg fijn vond gister. Hele dikke X"
Uiteraard toverde dit een dikke lach op m'n gezicht!!

Maar nu... we zijn wat dagen verder en ik ben eigenlijk dolgelukkig, en heb door het hele gebeuren veel hoop gekregen...
Wat kan ik hieruit opmaken? We hebben gekust...geknuffeld...allerlei lieve dingen tegen elkaar gezegd...samen gehuild over alles...

Ik zal me niet aan haar opdringen, daar ga ik me zeker aan houden, maar wat moet ik nu denken? mag ik überhaupt hoop hebben? Of is dit een "lieve" manier om toch afscheid te nemen?

Ik weet in elk geval héél zeker dat ik met heel mijn hart van deze meid houdt!

Stiekem blijf ik hopen op een happy end.... al dan niet tevergeefs, want zeg nou zelf...liever valse hoop dan helemaal geen hoop....

Bedankt voor het lezen!

G!