Hey iedereen,

Ik ben dus verliefd op m`n beste vriendin. En zij weet dat al vanaf dat we elkaar kennen.
Zij valt niet op mij en dus probeerde ik haar vanaf het begin uit mijn hoofd te zetten. We werden steeds meer bevriend en ze slaapt bij mij in bed (ja slecht idee ik weet het), niet dat wij iets doen maar als vrienden. inmiddels slaapt ze al bijna drie kwart jaar in m`n bed. Dat doen we omdat het bij ons beide erg slecht gaat.

Ik heb haar vaker weggestuurd uit mijn huis omdat ik het niet aan kan dat ik zo verliefd op haar ben en ze toch zo vaak bij me is en mij niet wil. Ze blijft terugkomen. De laatste keer verzamelde ik al haar spullen uit mijn kamer, schreef een brief over dat ik haar niet meer wilde zien want het maakt me kapot dat ze geen relatie met me wil, en breng het spul zonder waarschuwing naar haar huis. Wat gebeurt er? na 3 dagen staat ze bedroeft op me stoep om 7 uur s`ochtends vragend om troost omdat ze zich zo alleen en in de shit voelt. stom dat ik ben ( en verliefd) laat ik haar weer binnen en ze slaapt weer bij me.

Op een gegeven moment word ze verliefd op een andere jongen en vertelt dat aan mij. Ik stort in van verdriet en wist niet meer wat ik moest doen, hoe ik me moest voelen. Het was zo erg dat ik besloot naar de dokter te gaan die me aan antidepressivum zette. wat ik nu nog heb. Het ging beter en na een conflict over het feit dat ik me niet meer zo over haar moet voelen besloten we dat we een knoop moeten doorhakken en dat ik niet meer aan haar probeer te denken als potentiële vriendin maar als zus van een andere moeder, en zij me niet meer afwijst wat me eigenwaarde verpest, maar gewoon er niet over begint. na een moeizame avond beloofde we samen dat we broer en zus zijn. Het gaat goed, ik verlies interesse in haar en we zijn goede vrienden.

Tot ze op een avond vertelt over hoe mijn sex leven is en wat zij er voor een heeft. van het gesprek raak ik in paniek en zij is boos. `Je had toch belooft dat we broer en zus zijn? waarom trek je het zo aan wat ik zeg?`, waarop ik antwoord:'Meid je weet toch dat ik gek op je ben, ik zet je uit mijn hoofd omdat ik de vriendschap niet wil verliezen, maar als je dan over je liefdes- en sex leven gaat praten komen die verlangens uiteraard terug.' Zij boos omdat ik toch verliefd op haar ben, maar kom op dat wist ze toch al. Toen zei ze dat ze het zat was en niet meer met me kan omgaan omdat ze het niet aan kan dat ze me kwetst door niet wederzijds verliefd te zijn. Ze dreigt dat ze naar huis gaat en de vriendschap stopt. wat doet ze. ze slaapt toch bij me. En ik zwaar verdrietig door de gebeurtenissen, ik weet niet meer wat ik moet denken.

Nu is ze weg en heb ik haar een tijdje niet gezien. Ik heb het gevoel dat ze echt weg is, maar weet dat ze terugkomt want er ligt nog spul van haar op m`n kamer. Maar wat ik me afvraag is. hoe kon ze me dit allemaal aan doen? Ik heb er nota bene vaker weggestuurd omdat ik het niet aan kan. ze blijft terugkomen. en dan spreken we af dat we `broer en zus` worden en dat we dus normaal met elkaar omgaan. in de veronderstelling dat onze vriendschap sterker dan alles is. zegt ze opeens dat zij weggaat. Ik ben nu echt heel verdrietig en boos, hoe kan je dat doen. eerst niet weggaan tot het punt dat ik zo verliefd word dat ik haar nooit meer kwijt wil zelfs al is het maar als vriend. en dan opeens weg gaan als het echt veel te laat is. want ik ben nu echt zo aan haar gehecht dat ik haar echt niet meer kwijt wil. Het is echt oneerlijk.

Ik weet niet meer wat ik moet doen.