Beste ldvd'ers,

Het is nu ongeveer 8 maanden uit met mijn ex na 3 jaar te hebben gehad.

De reden dat het uit is gegaan is dat we regelmatig meningsverschillen hebben gehad en die niet uitspraken.
Dit kwam omdat we beide koppig waren, doordat we het niet uitspraken rakelde dezelfde discussie paar weken later weer op en kregen we nog ergere ruzie. Dit vreet natuurlijk energie. We hebben daarom maar besloten om bij elkaar weg te gaan.
Ook wij hebben eerst besloten om vrienden te blijven na de breuk. Dat ging een hele tijd goed. We deden leuke dingen met elkaar af en toe. We liepen niet de deur bij elkaar plat, maar zo af en toe afspreken.

We konden elkaar niet loslaten want ook tijdens de relatie hadden we het superleuk samen, samen lachen, we hadden dezelfde interesses dus op dat gebied veel raakvlak.
Op deze manier kun je dus niet los van elkaar komen. Afspraken gemaakt dat wanneer we daten met een ander we hier niet raar over moeten doen en de "vriendschap"tussen ons niet beinvloedt zou moeten raken.

Je raad het al, ik kwam een leuke meid tegen in de kroeg en heb daar een keer mee afgesproken en gezoend. Zij kreeg daar lucht van en werd hartstikke boos, ze wou me niet meer zien etc. afijn, week later belt ze op om excuses aan te bieden. Die heb ik dan ook geaccepteerd. Ik zal even wat sneller in de tijd, daarna ging zij daten waarop ik boos werd maar telkens zochten we daarna contact met elkaar.

We kunnen wat dat betreft niet zonder elkaar we kunnen gewoon zo goed met elkaar praten etc. zij voelt gewoon als mijn maatje en viceversa. We hebben gewoon zoveel nog voor elkaar over, elkaar helpen als je ergens niet uit komt, de kat te eten geven als ze weekend weg is etc. Komt ook bij dat ze bij hetzelfde bedrijf werkt (wel andere locatie) en je via een soort van msn met elkaar kunt communiceren waardoor de drempel laag is om elkaar even aan te spreken.

Na de zoveelste ruzie, ging o.a. over de scharrels maar ook over iets wat ze had gedaan wat ik totaal niet leuk vond, zij ik tegen haar dat ik haar dat niet zou vergeven en niet wou dat ze meer contact met opnam en dat ik haar in geen elke vorm contact op zal nemen, zelfs geen hoi zeggen.
Zij heeft me verwijdert van FB en geblokkeerd op whatsapp.

Nadat alles was bezonken kreeg ik spijt dat ik dat heb gezegd. Zij woont namelijk in dezelfde gemeente wat niet zo groot is en sport in dezelfde sportschool en gaat naar dezelfde kroegen als ik. Ik kom haar dus regelmatig tegen. Ik heb haar de dag erna een mail gestuurd dat ik het me spijt en dat als ik haar tegen kom haar niet zal negeren en gewoon hoi zal zeggen.

Ik wil namelijk niet de ex zijn die zijn ex negeert. Dat vind ik kinderachtig en zo ben ik niet. Ik wil ook helemaal geen ruzie met haar. Met mijn andere ex )heeft weer andere vriend' kan ik nog gewoon normaal mee om. Als ik die tegen kom maken we een leuk praatje, vragen hoe het gaat en thats it. Zo hoort het ook vind ik en al helemaal omdat ik haar toch wel tegen kom.

Ze heeft op mijn mail niet gereageerd. is nu 3 dagen geleden. Ik heb zo de neiging om haar te bellen en te vragen of ze het ook goed wil. Het zit me dwars dat we ruzie hebben. Ik hoef niet perse weer regelmatig contact met haar maar ik wil dat als we elkaar tegen komen niet dat we elkaar negeren.

Ik ga ermee op bed en sta ermee op. Ik wil dat het in elk geval uitgepraat wordt, heb totaal geen zin in ruzie. We hoeven niet meer af te spreken of met elkaar te praten of wat dan ook. Gewoon een praatje zoals ik met mn andere ex heb als we elkaar tegen komen meer niet.

Wat moet ik doen, laten voor wat het is of toch opbellen? zegt het feit dat ze niet op mijn email reageert dat ze het niet goed wil hebben tussen ons en dus geen contact?

Alvast bedankt voor jullie reacties.

groet,