Na alles wat ik hier lees en heel herkenbaar is, wil ik toch ook even mijn verhaal doen want ik ben ten einde raad. Ik ben nu 23 en toen ik 16 was, heb ik een jongen leren kennen waar ik een tijd mee ben samengeweest, het was erna altijd een af/aan relatie waarbij ik hem vooral moeilijk kon loslaten. Officieel hadden we geen relatie maar hij bleef nog wel bij me slapen en we deden af en toe iets leuk samen. Hij was ook heel jaloers, ook al waren we niet ‘samen’. Een relatie verstikte hem gewoon. In december zat ik heel diep en ben ik zelfs 8 weken opgenomen in het ziekenhuis omdat ik het niet meer aankon. Nu hebben we, niet dit weekend, maar het weekend ervoor heel heftige ruzie gehad en maandag (een week geleden) heeft hij heel groffe dingen gezegd zoals “ik moet kotsen als ik aan je denk, je moet je eigen leven opbouwen onafhankelijk van mij, je bent precies aant wachten tot ik iemand anders leer kennen, als je me niet loslaat ga je nog met je kop tegen de muur lopen”. Ik wist niet goed wat ik hier op allemaal moest zeggen, maar ik heb sindsdien niets meer laten weten. Hoor hem zelf ook niet, maar hij is héél koppig. Ik heb het heel moeilijk om niets te laten weten. Ik weet niet wat te doen… Ik WIL wel mijn eigen leven opbouwen, maar ik denk constant aan hem…
Het loslaten is een heel
Het loslaten is een heel lastig punt, waar vele ook mee zitten. Het zeggen is makkelijker dan ook gedaan krijgen.
Een langere tijd geen contact kan werken; het er over hebben met vrienden/vriendinnen of gergeld leuke dingen doen waardoor je hem vergeet.
Misschien kom je door het uitgaan wel iemand leuks tegen, zo zijn er natuurlijk tal van mogelijkheden.
Probeer, al is dat lastig, niet te vergelijken want dat stuit op teleurstellingen en dat is het laatste wat je wilt.
Dan heb ik net als vele andere makkelijk praten van de zijlijn.
Succes