Ik heb het nu ruim anderhalf jaar uit, na een relatie van ruim 2 jaar.
Gedumpt aan het telefoon, en dat zonder fatsoenlijke uitleg van het hoe en waarom.Zij heeft werkelijk de grond onder mijn voeten weg gemaaid, vrijdags nog zeggen dat ze van mij hield en zaterdag zo'n telefoontje.
Ik kan er werkelijk met mijn hoofd niet bij hoe iemand dan een dag voordat ze het uitmaakt nog durft te zeggen dat ze van mij houd.
Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat iemand in één week veranderd van houden van naar vijandig.En dat ze nadien tegen mij zegt dat ze veel tegen mij had gezegd omdat ze dacht dat ik dat wilde horen, vind wel kwetsend en lullig.
Maar het ergste vind ik dat ik nadat het uit was er achter kwam dat ik haar dus nooit gekend heb.
Ben zo enorm kwaad op mezelf dat ik mij zo enorm heb laten bedonderen, ik heb ruim 2 jaar geinvesteerd in iets dat helemaal niet echt was.
Heeft iemand dat zelf ook zoiets meegemaakt?En wat kan ik nu doen om ooit weer iemand te vertrouwen?Want ik ben zo bang om weer op de bek te gaan en opnieuw die pijn te moeten voelen, die pijn waar je niets tegen kunt doen was het ergst.
Komt dit op deze manier vaker voor?
niet alleen
Hey Suske,
Hierin ben je niet de enige... er zijn veel mensen hier die met hetzelfde rondlopen als jij! Lees de verhalen en de reacties (bv. mijn reactie op angel24 die eigenlijk over hetzelfde gaat). Weet zeker dat je herkenning zult vinden in de verhalen van anderen! Hou je taai
Hallo suske
Hallo Suske,
Zoals Femmie al zegt ben je hier echt niet de enige in. Moet je voor de grap maar eens mijn blog lezen: http://www.ldvd.nl/node/8197. Ook ik dacht na 5 jaar mijn ex wel en beetje te kennen. Achteraf is niets minder waar gebleken. Smoesjes, leugens, valse beloftes, ze zijn de revue allemaal gepasseerd. En waarom? Enkel en alleen omdat mijn ex de moed en/of het fatsoen niet op kon brengen om eerlijk tegen me te zijn en mij recht in mijn ogen te vertellen dat ze liever voor ander wilde gaan.
Wat je kan doen om ooit weer iemand te vertrouwen en te geloven op diens woord? Ik zou het niet weten, want ik kamp met hetzelfde probleem. Je hoeft bij mij echt niet meer aan te komen met praatjes als "ik hou van je", "je bent de enige" en "ik zou niet weten wat ik zonder je moest". Maar goed, dat is gevoelsmatig. Echter, als je logisch redeneert en de posts op deze site goed leest, dan zul je zien dat er gelukkig ook nog vrouwen zijn die w?ɬ©l weten wat liefde inhoudt.
Sterkte Suske
onbegrijpelijk
Ik had maar kort iets, en moet misschien niet zeuren. Ik bedoel ik lees verhalen over mensen die samenwoonden e
n al. Eerst was hij nog nooit zo verliefd op mij, liefde van zijn leven, en zag echt een toekomst met me. Ik was mooi, lief en leuk en alles wat we samen deden (al was het niet veel) was geweldig. Nu mag ik het oppeens uitzoeken, en heeft hij geen zin meer om er wat voor te doen. verliefdheid is weg, gevoel is minder, en hiermee mag ik het doen. Na hysterische telefoontjes van kom bij me terug (wat trouwens echt de grootste fout is die mensen maken) Moet hij me nu al helemaal niet meer. Ongelooflijk dat mensen je van alles wijsmaken en het daarna gewoon weer terugnemen alsof het niks voorstelde. wat kan je je in mensen vergissen.