Ik ben nieuw hier. Had al een aantal keren enkele blogs gelezen, maar heb mijn moed bij elkaar moeten zoeken om een account aan te maken. Ik moest mijn verhaal ergens kwijt want ik wist geen blijf met mezelf.
Dit is mijn verhaal:

4 maand geleden heeft mijn ex mij van de ene dag op de andere dag laten zitten na een relatie van meer dan 4j. Hij had terug veel contact met een ex van hem en was alles aan het proberen om met haar iets te beginnen. Na 2 maanden is het hem gelukt. Het zelf ontworpen halskettingske had hem geholpen. Ze zijn nu 2 maand samen en hebben al direct samen een appartement gehuurd. Nu woont hij samen met haar en haar baby van juist 1 jaar (het kindje is niet van mijn ex).
Ik heb hier gehuild, gepanikeerd, ... . Niemand in mijn omgeving en zijn omgeving begreep waarom hij mij opeens liet zitten voor haar.
Het ging al wat beter met mij, want sinsdsien hij met haar samen was had ik niks meer van hem gehoord. Dit tot vorige week. Ik kreeg opeens een smsje van hem. Hij vroeg wanneer ik nog eens op de chat wou komen, hij wou vertellen wat hij allemaal gedaan had.
Ik vond het een heel verward bericht en had er ook niet op gereageerd. Hierna starte ik mijn pc op en ging mijn mails en facebook checken. Daar stond dus een vriendschapsaanzoek van hem... Ik was nog meer verward. Hij heeft daar nu toch alles: het perfecte gezinnetje? Hij heeft mij toch niet nodig?
Ik kan het niet meer houden en heb hem na een aantal dagen toegevoegd op de chat. Dezelfde avond sprak hij mij nog aan. Enja toen begon hij zijn verhaal. Dat hij al naar haar was toegegaan toen we nog samen waren, dat ze nu samenwoonden omwille van een samenloop van omstandigheden. Enja toen kwam het. Hij zei "Ja, ik weet niet waarom ik je dat sms'je had gestuurd, wist eerst niet of dit een goed idee zou zijn. Maar ik krijg een beeld van jouw maar niet uit mijn hoofd". Het is het beeld van als hij hier aankwam, ik hem altijd met een glimlach begroette. Hij zei van "Ja, ik weet wat ik nu mis, ik mis de aandacht, de steun van jouw, dat heb ik nu niet meer". "Door met haar te spreken had ik mezelf wijsgemaakt dat ik ongelukkig was in onze relatie, maar ik was niet ongelukkig". "Ik ben dom geweest. Het was dom van mij om jouw te laten vallen" ...

Ik wist dus niet wat ik hoorde. Ik ben zo verward, weet met mijn gevoelens geen blijf meer. Ik weet ook niet wat hij nu wil. Hij wil mij wel binnekort zien...
Vele vrienden zeggen dat ik mij moet wapenen omdat hij waarschijnlijk opnieuw wil proberen. Moest hij die vraag stellen, wel ik weet eigenlijk niet wat te antwoorden. Ik kan niet Ja of Nee zeggen, ik weet het echt niet.
In onze relatie zijn er wel dingen gebeurd (goede dingen), dat ik dacht van dit is het lot, er was geen verklaring voor. We waren in alles een team en steunden elkaar. Mijn ex is altijd wel een wispelturig iemand geweest, heb die met een hoop zaken op professioneel vlak met zijn voeten op de grond moeten houden. Het is dankzij mij hier dat hij nu zo ver is geraakt!...

Aan wat kan ik mij verwachten als ik hem ontmoet? Van één ding ben ik wel zeker, het gaat daar in zijn huidige relatie niet goed want anders zoek je toch geen contact op met je ex? Ofwel?

Kan iemand mij een antwoord geven want ik weet het allemaal niet meer zo goed?