hallo........
ik zit zo verschrikkelijk in de put, na een een huwelijk van bijna 10 jaar heeft mijn man besloten om ( tijdelijk) ergens anders te gaan wonen.
onze relatie liep al een tijdje een beetje stroef , maar ik heb niet duidelijke signalen ontvangen....hij heeftze niet echt uitgesproken , en dat geeft ie zelf ook wel toe dat hij niet echt duidelijk is geweest.
een prater is het niet , dus waar hij in zijn hoofd al een tijd mee bezig was heeft hij niet uitgesproken....
natuurlijk zijn er ook dingen die ik fout heb gedaan , en ik heb daar nu ontzettend veel spijt van....maar nu heeft hij de beslissing al genomen en kan ik niks meer doen.....
al hoe graag ik ook zou willen , want ik hou nog zo veel van hem.....

hij heeft uitgesproken dat hij geen gevoelens meer voor me heeft , hij houd niet meer van me, geeft nog wel om me .
nu wil hij daar in dat andere huis gaan nadenken of hij het nog een kans wil geven.

had nog wel een beetje hoop , maar dat word steeds minder.....
bij alle antwoorden die ik krijg , krijg ik steeds weer een klap in mijn gezicht, omdat hij het anders voelt dan ik.
we gaan nog wel heel goed met elkaar om , ook voor ons zoontje van 5.
af en toe hebben we nog sex en dat maakt het alleen maar verwarrender.
pfff ik ben helemaal stuk , leeg , op....
weet niet meer wat ik moet doen , moet ik hem loslaten?
ik weet het niet ,ben bang dat ie dan helemaal niet meer terug komt....

wil er nog voor knokken , maar hoe?
ik zou van alles willen doen , maar krijg ik die kans nog?
heeft iemand misschien advies hoe ik hier mee om moet gaan , ?
hoe ga ik met het verdriet van mijn zoontje om , bovenop mijn eigen verdriet?