He die ciska...
ook mij komt jou verhaal zeer bekend voor. Ik had echter een relatie van 9 jaren. we zijn afgelopen zomer op vakantie geweest, en 6 weken nadat we
terugwaren was onze relatie uit. Zomaar ...ineens.....er was geen vuiltje
aan de lucht, zo dacht ik. En dat vond zij ook....maar ja...ze is plot verliefd geworden op iemand anders.....en veegde mij zomaar aan de kant.
Ik kan over de afgelopen 3 maande boeken, maar dan ook boeken van vol
schrijven. Ik kan makkelijk over mijn gevoelens praten, het goed onder woorden brengen, maar schrijven gaat nog beter....ik zit er nog zo vol van.
Ik dacht na 2 maanden dat het beter met me ging....ik had knopen doorgehakt omdat zij dat niet echt deed.....toen heb ik haar 'de deur' gewezen. Ze moest haar spullen maar komen halen. Als zij geen keuze kon maken dan deed ik het wel....want de onzekerheid (hoop-vrees) koste me zoveel energie...dat ik er niet meer tegen kon....heb ik zelf de 'deur dichtgegooid'...soms heb ik speijt dat ik dat deed, maar er was geen andere optie...
Inmiddels val ik ook weer terug....het is sinterklaas geweest en dat hebben we 9 jaren samen of met familie gedeeld...en nu niet....dat is zeer confronterend....en dan heb je kerstmis nog...pfff....zie er nu al tegenop....misschien ga ik wel werken....zou ik niets om geven.
Ook mijn maandag vandaag viel tegen.....op mijn werk kan ik nog enigszins afleiding vinden.....maar de minste tegenslag maakt mijn dag weer klote...
Ik herken je gevoel helemaal....zoals zoveel anderen op deze site..
Waarom moeten sommigen toch altijd zo`n verdriet hebben??
ook de situatie van het uitgaan herken ik.....dat je daar helemaal niet wilt zijn...
ik kan uren doorschrijven.....maar doe maar niet...
wil je nog meer met me delen....om elkaar te steunen...want dat helpt...praten helpt...en schrijven ook....

succes...en wie weet tot....mails??